Omega အဖြစ်ကူးပြောင်းပြီးနောက် ကျွန်တော့်ရန်သူရဲ့အမှတ်အသားပေးတာကိုခံလိုက်ရတယ်။

Ch 84

သို့သော် ချည်ထိုးခြင်းသည် လွယ်ကူသော်လည်း အမှန်တကယ်တွင် အလွန်ခက်ခဲသော အရာတစ်ခုဖြစ်သည်။  ယန်ချုံးက သူသည် လှုပ်ရှားမှုမမှန်သော ဦးနှောက်နှင့် မဖွံ့ဖြိုးသေးသော သူတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း ခံစားမိသည်။  ချည်ထိုးအပ်များကို သူမည်ကဲ့သို့ ရွှေ့သည်ဖြစ်စေ သူတို့သည် ငြီးငွေ့ဖွယ်ကောင်းလှသည်။  သူ့လက်ချောင်းအားလုံးမှာ သူတို့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်အတွေးတွေရှိပြီး သူ့စကားကိုနားမထောင်ကြဘူး။

နာရီဝက်လောက်အလုပ်လုပ်ပြီးနောက်မှာ ယန်ချုံးက ပါးလွှာသောကြိုးတစ်ကြောင်းကို ဖန်တီးနိုင်ခဲ့သည်။

ချည်ထိုးခြင်းသို့ရောက်သောအခါ၊ မာဖလာသည်အစပြုသူများအတွက် အခြေခံအကျဆုံးပရောဂျက်ဖြစ်သည်။   ချည်မျှင်ကို အပိုင်းအစတစ်ခုထိုးဖို့ပဲလိုပြီး ရှုပ်ထွေးတဲ့ပုံစံတွေအတွက် မလိုအပ်ပါဘူး။  ရှုပ်ထွေးသော ပန်းထိုးနည်းများကို သင်ယူရန်လည်း မလိုအပ်ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ဒီထပ်တလဲလဲနဲ့ ငြီးငွေ့စရာကောင်းတဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်က ယန်ချုံးကို စိတ်ပူပန်စေလောက်အောင် ဖြစ်နေပါပြီ။  သူကိုယ်တိုင် ဒါကိုလုပ်ဖို့ ဘာကြောင့် လိုအပ်တာလဲ ? သူဘာလို့ စက်ကို မသုံးနိုင်တာလဲ ?

ဒါပေမယ့် သူ့ရိုးသားမှုနှင့် ကျိရှင်းလန်၏ဂုဏ်သိက္ခာကိုပြသရန် ယန်ချုံးက သူ့သွားများကို ကြိတ်ကာ ထိုမာဖလာကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျထိုးနိုင်ခဲ့သည်။

ခံစားချက်မရှိသော ချည်ထိုးစက်တစ်ခုဟု သူခံစားမိသည်။  အထုံးထုံးမယ် ၊ ချည်ကိုထိုးမယ်၊ နောက်ထပ်အထုံးထုံးပြီး ချည်ကို ထပ်ထိုးတယ်။

ဒါက ယန်ချုံး အတွက် တကယ်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေခဲ့တယ်။  မာဖလာကို ရာစုနှစ်တစ်ခုလုံးလောက် ထိုးပြီးပြီလို့ ခံစားမိပေမယ့် သူ့လက်ထဲက အောင်မြင်မှုအနည်းငယ်က မလုံလောက်သေးဘူးလို့ သူ့ကို သတိရစေပြီး အချိန်ပိုကြာအောင် သူထိုးရမှာပဲလေ

ချည်ထိုးခြင်း ကိုယ်တိုင်က ယန်ချုံးကို စိတ်ပူပန်စေခဲ့ပြီးဖြစ်သော်လည်း ကျိရှင်းလန် အမှောင်ထဲတွင် ထိန်းထားရသောကြောင့် လုပ်ငန်းစဉ်ကို ပိုနှေးကွေးစေခဲ့သည်။