Selaamss!
Siz beni özlediniz mi bilmiyorum ama ben sizi çok özledim. Elimden geldiğince size uzun bir bölüm yazmaya çalıştım. Son bölümlerde düşen satır arası yorumları biraz arttırırsanız beni gerçekten çok mutlu etmiş olursunuz ❤️
Keyifli okumalar!
"Ağlama bebeğim. Ağlama bal kızım."
Pusat, kucağında duran bedenimi kollarıyla sıkı sıkı sarmaladığı anlarda gözümden süzülen yaşlar eşliğinde ellerimi göğsüne yasladım. Hıçkırıklarım boğazıma sırasıyla dizilirken sırtımda duran elleri gezintiye çıkarak ağlamamı dizginlemeye, beni sakinleştirmeye çalıştı.
Yüzü, dikkatle yüzüme bakıyor ve benim için yapabileceği bir şey olup olmadığını öğrenmeye çalışıyordu. Yapamazdı. Hep yanımda olsa da şu an benim için bir şey yapamazdı.
Abim, beni dinlemeden gitmişti. Beni dinlemeden gitmiş ve hamile annesini, Ceyda annemi benim için yalnız bıraktığını acımadan yüzüme vurmuştu. Annesini yalnız bırakmak, benim için değmezdi. Öz kardeşini yalnız bırakmak, benim için hiç değmezdi.
"Bir anlık öfkeyle söyledi. Sen de biliyorsun. İnsanlar öfkeyle konuştukları an ne dediklerinin farkında olmazlar. Emre de değildi."
"Daha önce çok kavga ettik Pusat." diyebildim hıçkırıklarımın arasından. "Ama bana böyle davranmadı. Yüzüme her şeyi vurmadı. Bana güvenmediğini belli etmedi. Aynı şey değil!"
Pusat, yüzümü göğsüne doğru bastırıp bana daha sıkı sarıldı. Sanki bana sıkı sıkıya sarılırsa yaralarım geçecekti.
"Bana güvenmiyor musun sen?" Pusat saçlarımın arasına dudaklarını bastırdığında gözlerimi kaldırarak ıslanan kirpiklerimin altından hemen ona baktım.
"Güveniyorum ama bu konuyla alakası ne?"
"Sevgilinin senin üzülmemen için elinden geleni yapacağını bilmiyorsun o zaman!" Pusat, tebessüm edip eğilirken yanaklarımı öptü. "Senin için her şeyi yapmaya hazırım ama lütfen ağlama. Sen ağladıkça kalbim sızlıyor. O gözünden akıttığın her inci tanesi kalbimi delip geçiyor, yemin ederim. Ağlama daha fazla."
Kızaran burnumu çektiğimde gözlerimi kapattım ve o bitkin hâlimi Pusat'a göstermemek istedim.
Kendimi üzdüğüm yetmiyormuş gibi bir de onu üzüyordum.
"Bana güven. Her şeyi yoluna koyacağım ve sen abinle eskisi gibi olacaksın."
"Nasıl yapacaksın onu?" Çatallı çıkan sesimle ona sokulurken Pusat kollarını sıkılaştırdı.
"Bana güven. Yaparım bir şekilde."
Göğsünde biraz daha durup sızlana sızlana ağlarken beni bir saniye bile kendinden uzaklaştırmadı. Ağladığım saniyelerde sürekli olarak saçlarımı ve yüzümü okşadı. Sonunda sakinleşip yorgun düşerken kucağında, hafif bir uykuya daldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EV ARKADAŞI
Random"Dersim başlamak üzere, görüşürüz!" Çağla'ya seslenirken yere oturmuş olan grubun yanından aceleyle geçtim ve kendi amfime doğru adımladım. O sırada gözüme çarpan panodaki duyurulara bakarken duraksamama engel olamadım. Ev arkadaşı arayan bir sürü i...
