EV ARKADAŞI

EV ARKADAŞI •DÖVME•

Selaamss!

500 yorumu geçer miyiz?

Keyifli okumalar!

Bölüm Şarkısı
Oğuzhan Uğur-Bal Prensesi

Fatih, başında tuttuğu buz torbasıyla ters ters bize bakarken onlara bakmadan kucağıma uzanan Romeo'nun başını okşadım. Romeo, mutsuzluğumu anlamış gibi patilerini kucağıma bastırırken yanı başımda oturup bana suçlu bir çocuk gibi bakan Pusat'ı da umursamadım.

İkisine de çok sinirliydim. Özellikle de Pusat'a.

Fatih saçmalamıştı ama anne ve abimin gider gitmez Fatih'le dalaşmasını ondan hiç ama hiç beklemiyordum.

1 Saat Önce

"Iı, şey... Öyle değil ya. Fatih böyle işte. Bazen saçmalıyor!" Elim, saçlarımda dururken kendimi ifade edemeyen bakışlarla Emre'ye baktım. Emre, bana bakmadan delici bakışlarını Fatih ve Pusat'a gönderirken Ceyda anneme beni anlaması için baktım. Ceyda annem de şaşkınlıkla Fatih'e bakarken hızla düşünmeye çalıştım. Pusat ve kendimi kurtaracak bir şey bulmalıydım. Şu an Fatih umurumda değildi çünkü ailemden daha fazla bir şeyler saklıyor konumuna düşmek istemiyordum.

Pusat'la aramda bir şey olmadığını bilmesine rağmen böyle konuşması çok yersizdi. Bizi zor duruma soktuğunun farkında değil miydi?

"Ceyda anne, yok öyle bir şey. Gerçekten! Pusat'la sevgili değilim. Atila ve Buse'ye sorabilirsiniz. Hatta Çağla'ya da sorabilirsiniz."

"Yoksa Fatih neden böyle bir şeyi bize söylüyor?" Emre, başını hızla bana çevirip delici bakışlarıyla gözlerime bakarken başımı olumsuz anlamda salladım. Hayır, onlara yalan söylemiş olabilirdim ama şimdi söylemiyordum. Pusat sevgilim olsaydı onlara söylerdim. Fatih'i tanımadıkları için beni suçlayamazlardı. "Emre, gerçekten sevgili değiliz. Olursak size söylerdim."

Dolmaya yer arayan gözlerim bahane bulurken Ceyda anneme baktım. Ceyda annem kolunu açarak beni yanına çağırırken onun yanına adımladım. Ceyda annem kollarını belime sararken başını onaylar anlamda salladı. Bana inanıyor muydu?

"Oğlum, hadi ayakkabılarını giy." Emre, annesine dönerken bana bakmadı. Onun bana bakmaması daha fazla sinirimi bozarken dişlerimi birbirine geçirdim. Her olayda benimle konuşmadan kendi kendine bir şeyler hayal ediyor ve ona inanıyordu. Bu, küçük bebeğin suçu değildi çünkü Emre onu öğrenmeden önce de bunu yapmıştı. Belki de beni artık sevmiyordu.

"Emre," diye mırıldanırken Ceyda annem omzumu sıktı. "Bu aralar fazla sinirli kızım. Ben onunla düzgünce konuşurum. Yarın gitmeden önce buz pateni yapmaya gidersiniz. Orada meselenizi halledersiniz." Saçlarımın arasına kondurulan öpücükle Ceyda annemin dediğini kabullendim. Değişik bir şekilde Emre'yle kavgalı bile olsak aramızdaki mesafe buz pistinde kapanıyor ve eski halimize dönüyorduk. Bunu bilen Ceyda annem her kavgalı olduğumuzda bizi buz pistine gönderiyordu.

"Her şey için teşekkür ederim Pusat, tanıştığıma çok memnun oldum." Ceyda annem elini Pusat'a uzatırken Pusat onun elini tuttu ve kibarca sıktı. Ceyda anneme mahcup bakıyordu. "Ne yaptım sanki Ceyda abla, yine beklerim. Kusurumuza bakmayın lütfen." Ceyda annem başını olumsuz anlamda başını sallarken Fatih, Atila ve Buse'yle de vedalaştı.

"İstanbul'a gelirseniz hepinizi beklerim çocuklar. Çekinmeden gelin, tamam mı?" Atila ve Buse başını onaylar anlamda sallarken Fatih sessiz kaldı. Şu an sessiz kalacağı bir ortam yoktu. Sessiz kalacağı yerlerde susmayıp gereksiz gereksiz konuşmuştu ama şimdi sessiz kalıyordu. Bugün beni gerçekten sinirlendirmişti.