Selaamss!
EV ARKADAŞI 300K!
Sınava çok az kaldı ve liseden mezun oldum. Mezuniyetimden sonra eski aktifliğime döneceğime inanıyorum. Bunun şerefine lütfen hep birlikte satır arası yorumları bu bölüme bırakalım!
Yorumlarınızı okumayı çok özledim.
Keyifli okumalar!
Pusat'ın dizlerine uzanmış bir şekilde gökyüzüne bakarken saçlarımda gezinen uzun parmakların keyfini çıkartıyordum.
İkimizin dersi bitmişti. Eve gitmek istemediğimiz için öğle yemeğini üniversitenin yemekhanesinde yemiş ve vakit geçirmek için kampüsün geniş bahçesine oturmuştuk. Bulduğumuz geniş ağaca Pusat sırtını yaslayarak oturmuş, dizlerine yatmayı ben tercih etmiştim.
Yapacak işimiz çok yoktu. Öylece vakit öldürüyor ve açtığımız şarkıyı dinliyorduk. Huzurluyduk.
"Ailenle konuşuyor musun? Kardeşinin durumu nasılmış?" Pusat, saçlarımı okşamaya devam ederken gökyüzüne çevirdiğim gözlerimi kapattım ve içime derin bir nefes çektim. "İyiymiş, cinsiyeti belli olmuş ama ben gitmeden öğrenmek istememişler. Eve gidince kendi aramızda ufak bir kutlama yapacağız ve orada öğreneceğiz cinsiyetini."
"Hâlâ erkek olmasında kararlı mısın?"
"Eskiden kıskandığım için erkek olmasını istiyordum. Sağlıklı olsun ve Ceyda annem onu rahatlıkla doğursun. Şu an tek istediğim bu."
"Senden çok güzel abla olacak. Hissediyorum." Pusat, yüzünde oluşan kocaman sırıtmayla bana bakarken iç çektim. Umarım öyle olurdu. Doğacak olan o şeye iyi bakabilir, iyi bir ablalık yapabilirdim.
"Umarım..." Bıraktığım fısıltı aramızda büyük bir sessizlik oluşturdu. Pusat saçlarımı okşamaya devam ederken gözlerimi kapatarak dizlerinde kısa süreliğine de olsa kestirmeyi düşündüm.
Bugün hava çok güzeldi. Sıcaktı. Güneş haftalar sonra tüm alıcılığıyla gökyüzünde belirmişti. Bunu fırsat bilerek çiçekli bir şort etek ve beyaz croplarımdan birini giymiştim.
Üniversite kampüsünde bile olsa Pusat'la baş başa kalmak ve rahatça takılmak hoşuma gitmişti.
Saçma sapan konular hakkında konuşsak bile bunu bizden başka kimse duymuyordu. Yargılamıyordu.
"Gece uyuyamadın mı?" Pusat eğilip yanağımı öperken kapattığım gözlerimi aralamadan olumsuz mırıltılar çıkardım. Uyumuştum ama uykuya doymayan bir ayıcık olduğum için biraz daha uyumak istiyordum.
"Şu sevimli suratını yalayıp yutmak iatiyorum bazen... Neden bu kadar tatlısın ki?"
Pusat, yanaklarımı parmaklarının arasına sıkıştırırken gözlerimi aralayıp aşağıdan ona neşeyle baktım. Bu çocuk benim hayat neşem olabilirdi. Durduğumuz yerde onun yüzünden sırıtmaya başlıyor ve aptal âşık gibi ortada geziyordum.
YOU ARE READING
EV ARKADAŞI
Random"Dersim başlamak üzere, görüşürüz!" Çağla'ya seslenirken yere oturmuş olan grubun yanından aceleyle geçtim ve kendi amfime doğru adımladım. O sırada gözüme çarpan panodaki duyurulara bakarken duraksamama engel olamadım. Ev arkadaşı arayan bir sürü i...
