Venom Girl: The Remake

Venom Girl #6 Cytadela Krwi 1/3

Thesol to jedna z osób które potrafią się zamyślić, długo i często. Nawet jakby na zawołanie, a to pewnie też umiałby dokonać. Jeanette jest tego pewna. Na dodatek zauważyła to bo nie czytał już książki która miałaby go ,,pochłonąć"- jak sam z resztą stwierdził. Dziewczyna wzięła dłuży łyk herbaty. Jednak Thesol nie zwrócił na nią uwagi, chociaż był wyczulony na najdrobniejszy ruch. Nawet nie wiedział, że ona tu jest.

- Coś cię trapi?- w końcu spytała.

Thesol nie odpowiedział od razu. Musiał jeszcze przecież doczytać fragment na którym się zatrzymał zanim założył wstążkę między strony i odłożył książkę na bok jego biurka.

- Przypomniała mi się moja młodsza siostra.- odpowiedział.- Znowu.

- To może być ciekawe.- Jeanette wzięła kolejny łyk herbaty.- Zechcesz o tym opowiedzieć, mistrzu mój? Z resztą mam mówić dalej Thesol czy zacząć mówić Benedict?

- Przestań się nabijać! Poza tym nie wiem.- Thesol przejechał dłonią po swoich krótkich włosach.- Ja...- złapał się w miejsce w którym ludzie powinni mieć serca. On oczywiście go nie ma wcale lub nie w tym miejscu. Nie jest stąd.-...dalej ją wyczuwam. Jednak nie ważne jak podleciał bym blisko do tego układu to, to coś blokuje mi kontakt z nią. Za każdym razem.

- Co masz na myśli?- Jeanette rozsiadła się wygodnie na jego fotelu i założyła nogę na nogę.- Co to blokuje?

- Symbiont.- odpowiedział.- Prawdopodobnie. Lub coś gorszego jeśli to jest możliwe.- dodał po chwili.- Jednak dalej nie rozumiem dlaczego jej nie zabił. Nie różni się ona za bardzo od żadnego z nas! Wolałbym aby zabrał mnie zamiast jej! Kiedyś...- Benedict wziął głęboki wdech próbując stłumic łzy.-...czułem jej strach! Teraz nie czuję jej emocji bo jestem za daleko! Jednak czasem kiedy podlatuję bliżej to czuję...radość? Dlaczego...

- No i dlatego polujesz na symbionty?- przerwała mu.- Bo jeden z nich porwał ci siostrę? Z resztą jesteś pewny, że to symbiont.

- Tak, i jestem pewny!- wrzasnął.- Widziałem jak ją zabiera...I zwłoki mojego ojca! Widziałem jak krzyczy aby ją puścił! Jednak nie użyła mocy! Nie od razu! Dlaczego? Gdy była bliżej powierzchni planety jej moc wiatru mogłaby jej pomóc bardziej.

- Może ona lubiłw te potwory? Nigdy nie podjąłeś takiej opcji?

- Rara?!- Thesol który stanął do niej plecami gwałtownie odwrócił się w jej stronę.- Nigdy! Z resztą kiedy miałaby poznać jednego z nich! Spędzaliśmy ze sobą czas cały czas! Powiedziałaby mi, a ja zauważyłbym gdyby mi nie powiedziała!

- Każdy mógł mieć sekrety, z resztą na pewno był dzień którego nie spędziliście razem!

- Na pewno był, ale...

- Opowiedz mi od początku.- znów mu przerwała.- Jednak od początku. Jestem po prostu ciekawa, nie patrz się tak na mnie!

Jednak Thesol przez chwilę musiał się zastanowić. Pewnie nad tym czy powinien jej powiedzieć.

- Dobrze.- w końcu powiedział.- Jednak skup się. Nie lubię się powtarzać. Oraz nie przerywaj mi.- szybko dodał.

- Nie w twoim stylu, ale okay.- wzruszyła ramionami i znów zaczęła pić herbatę.

- Zaczęło się to...Bardzo dawno temu. Pewnie nie uwierzysz mi, a może nawet to zrobisz, ale mam prawie milion lat. Jeszcze tylko tysiąc dwieście jedynaście lat. Jednak to nie jest ważne. Rara, której imię brzmi po prostu Ra, urodziła się jedenaście miesięcy po mnie, dlatego znaliśmy się prawie od zawsze i byliśmy przyzwyczajeni do życia ze sobą. Jednak nikt mnie poza nią nie lubił, chociaż ona miała paru przyjaciół z ,,powierzchni". Prawie nie powiedziałem tego robie, ale my żyliśmy we wnętrzach gór, w podziemnych miastach i specjalizowaliśmy się magią wody i powietrza. Ci z powierzchni specjalizowali się magią ognia i ziemi o której nie miałem pojęcia, a teraz już mam. Po prostu...z cienia stałem się światłem, a Luna z światła stała się cieniem, bo po dotarciu na Ziemię nasze moce uległy pomieszaniu. Jednak gdy wrócę w pobliże Los Sol, znów będę mógł to używać. To trochę skomplikowane, ale nie to muszę tłumaczyć. Tak w zasadzie to jednak był dzień kiedy się nie bawiliśmy razem...Miałem wtedy tylko jedynaście lat...Ona z resztą też...