Chapter 57.ကိုယ္ကအန္းခ်ိန္ကိုညီတစ္ေယာက္လိုပဲျမင္တယ္
ဖူ႕ရွီဝိန္က သူ႕ကုတ္အကၤ်ီအားခြၽတ္လိုက္ကာ cloakroom ထဲသို႔ထည့္ကာခ်ိတ္ထားလိုက္သည္
အိမ္ထဲရွိေမႊးပ်ံ့ပ်ံ့ၾကက္စြတ္ျပဳတ္နံ႕ေလးကသူ၏ႏႈတ္ခမ္းအစြန္းေလးသားအေပၚသို႔ေကာ့ၫႊတ္သြားေစၿပီးသူအိမ္စီးဖိနပ္အားလဲလိုက္ကာမီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲရွိလူငယ္ေလးကပန္းကန္လုံးေရွ႕တြင္ ရပ္ေနခဲ့ၿပီးသူ႕မ်က္လုံးမ်ားကလည္းအတည္းငယ္ေမွးမွိန္ေန၏
ဖူ႕ရွီဝိန္ကအေရွ႕သို႔တိုးသြားကာထိုေကာင္ငယ္ေလး၏ခါးကိုေနာက္ဘက္မွေန၍လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ေပြ႕ဖက္လိုက္သည္
" မင္းဘာေတြေတြးေနတာလဲ "
ေကာင္ငယ္ေလးသည္လန႔္ဖ်ပ္သြားပုံရၿပီးသတိျပန္ဝင္လာရာမွေခါင္းကိုယမ္းလိုက္ကာ
" က်ေတာ္ဘာကိုမွမေတြးေနပါဘူး "
ဖူ႕ရွီဝိန္ကအမ်ားႀကီးမေမးေနေတာ့ပဲေခါင္းကိုငုံ႕ကာ
ေကာင္ငယ္ေလး၏ဆံပင္ေလးအားရႉရွိုက္လိုက္သည္ " အင္း...အရမ္းေမႊးတယ္ "
သူ႕အသံကအနည္းငယ္ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနၿပီး
ၾကက္စြပ္ျပဳတ္သို႔မဟုတ္ဆံပင္ မည္သည္၏ရနံ႕ကိုဆိုလိုသည္ကိုသူမသိပါ
လင္းယြီကအနည္းငယ္ရွက္သြားရသည္
" ရွန္းရွိန္း...ဒီေန႕ေစာေစာျပန္လာတာလား "
ဖူ႕ရွီဝိန္သည္ေကာင္ငယ္ေလး၏အဝတ္ေအာက္သို႔သူ႕လကိကိုလွ်ိုဝင္လိုက္ၿပီးနား႐ြက္ဖ်ားေလးေတြကိုနမ္းရႈံ႕လိုက္ကာ
" ကိုယ္မင္းကိုလြမ္းတယ္ "
လင္းယြီက
" ဗိုက္ဆာေနၿပီလား...ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ကၿပီးခါနီးၿပီ "
" စိတ္မပူပါနဲ႕ " သူ႕ရဲ႕အာဒံပန္းသီးကနိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ႏွင့္စုန္ဆန္တက္ေနရင္း
" ကိုယ္ဒါကိုအရင္စားၾကည့္ရေအာင္ "
ဖူ႕ရွီဝိန္၏လႈပ္ရွားမႈေတြကႏူးညံ့လြန္း၏
လင္းယြီကသူ႕ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကိုအရမ္းကိုက္ထားကာသူ႕ဉီးႏွောက္ကလည္းလုံးဝလြတ္ထြက္ခ်င္သလိုပင္ျဖစ္သြားရကာမ်က္လုံးမ်ားကလည္းေဝဝါးသြားရ၏
YOU ARE READING
အချစ်ဉီးပြန်လာပြီးနောက်အစားထိုးခံကထွက်သွားတယ် ( ဘာသာပြန် )
Non-FictionOriginal author~薛火火 Sauce _ 白月光回来后替身离开了 I own nothing of this novel #Full credit to original author Mm trans by jjkalix
