No Love Involved (COMPLETED)

The Rain

Zeph.

 

 

Nagbuntong-hininga ako matapos kong ibaba ang telepono, may mga bulaklak na naman daw na dumating at sa totoo lang ay kating-kati na akong tanggalin ang cord ng telepono para lang hindi na makatanggap ng tawag. I can’t believe that he’ll send eight bouquets of different flowers in just a day!

Kaninang umaga ay siya mismo ang personal na nagdeliver ng mga bulaklak but after I deleted his name on my guest list ay hindi na ito basta-basta nakakapasok. Medyo nakahinga ako ng maluwag kanina pero ngayon naman ay naiirita ako sa halos sunod-sunod na dating ng mga bulaklak. May balak ba siyang gawing flower shop ang buong Torres Tower?

Buti sana kung maitatago ko siya dito sa unit ko, eh hindi naman. Not that Jim said not to get it but because I don’t want to take a risk again. My heart is still vulnerable and I’m afraid that I’ll go stupid again by getting tickled pink with the idea that he’s doing his best to have me again. But the very big question is, why? I have given him what he wants and that is to finally let him go and that stupid deal, but why is he still persistent?

 

Minsan naisip ko, well, just to somehow think positively, naisip ko lang naman na baka gusto niyang magkaanak sa akin so there’s a bigger reason for us to be together. But that’s impossible. And if in case, what could be the possible reason? Does he love me? Does he want to keep me?

I sighed in confusion. Too many questions and too many frustrations. He remains a puzzle to me.

Nakabalik ako mula sa malalim na pag-iisip ng marinig ko ang tawag ni Jim mula sa kusina. “Zeph, kain na tayo. Past 1pm na.”

“Oo. Sunod na ako,” Muli akong nagbuntong-hininga bago tumayo at naglakad papuntang kusina.

Malapit na akong makarating sa kusina ng marinig ko ang buzzer. I closed my eyes tightly. Don’t tell me nakaakyat siya dito? Minsan pang nagbuzz ang doorbell pero hindi pa rin ako gumagalaw para buksan ang pinto.

“Bakit ayaw mo buksan ang pinto?” Tanong ni Jim na hindi ko namalayang nasa harapan ko na pala. Kunot ang noo nito. Hinihintay niya na sumagot ako pero makaraan ang ilan pang sandali ay naggive up na ito at siya na ang humakbang patungong pinto.

I hurriedly followed him and grabbed his left arm. Tumaas ang iang kilay nito at taas baba ang tingin niya mula sa aking mukha hanggang sa kamay kong nakahawak sa kanyang braaso. “H-huwag. It might be Jayson…”

 

He sighed. “Hindi siya yan. Si Miguel ‘yan.” Pumihit ito at hindi ko na siya napigilan na gawin ang gusto niya dahil nabuksan niya na ang pinto at nakapasok na si Miguel.

Nagtataka ako habang palipat-lipat ang tingin ko sa kanila. Obviously, Jim likes me. Aminin man niya yun o hindi, hindi niya na maitatago yun. So, bakit niya tinawagan si Miguel to come here?

Tumaas ang kilay ko at tinitigan sila. “What are you up to?”