Kız Kardeşlerin Kavgası // BNHA FanFic

53. Bölüm // Karar

Yurda dönmüştük. Bizimkiler ortak salonda toplaşmış oturuyorlardı. Uraraka beni görünce yanıma koştu.

"Luna-san! Ee noldu anlatsana!"

"E dur da bir soluklanayım Uraraka."

Derin bir nefes aldım. "Şöyle ki... Öncelikle hafızam yerine geldi, her şeyi hatırlıyorum-"

"YAŞASIN!" diye bağırarak boynuma atladı Uraraka. Diğerleri de dediğimi duymuş etrafıma toplaşmışlardı. "Gerçekten mi?" "Şaka yapmıyorsun değil mi?" gibi yorumlar havada uçuşuyordu.

"Ne yapayım inanmanız için?"

"Bu dediğin yeterli. Yine alaylı alaylı konuşuyorsun!"

"Ya benimle uğraşıp durma be Iida!"

"Aman be! Uğraşıyorum sanki! Bir şey yaptığım yok hemen uğraşma diyorsun!"

"Tamam tamam kızma."

Gülüşmeler...

"Aizawa-sensei seni kimin yanına götürdü?"

Sessizlik. Susmuş cevabımı bekliyorlardı. Kendilerinden beklemediğim bir sessizlikti bu.

"Tina'nın..."

"Tina mı?!" dedi Uraraka.

"O ölmedi mi?!" dedi Kaminari ve ağzına benden hafif bir tokat yedi. "Söylemeyin şöyle şeyler! Kötü düşünüp söylüyorsunuz sonra oluyor!"

"Farkındasın değil mi? Seni öldürmeye çalıştı!"

"O değildi Izuku! O değildi!"

"Kimdi o zaman? Tina kötü değil mi? Kötü!-"

"Değil!"

Ağlayacak kıvama gelmiş sayılırdım.

"Birinin etkisinde kalmanın nasıl bir his olduğunu bilmiyoruz! Her zaman peşimdeki kız kardeşimi ben fark etmedim! Etseydim işler bu raddeye ulaşmadan çoktan sonuçlanırdı... O istemedi. O pislik zorladı..."

Gözlerim dolmuştu ama ağlamadım. Hızlıca göz kırpıp yaşları sildim.

"Onu görseydiniz benimle aynı tepkiyi verirdiniz. Artık ne özgünlüğü var ne bir şeyi! Hayat enerjisi alınmış, heykel gibi duruyor! Ne duygu belirtisi ne de bir şeyi var! Ciddiyim çocuklar onu bir görseydiniz... Sadece beni görünce haftalar sonra bir duygu belirtisi gösterdi! Anlayın işte!"

Az önceki sessizliğe dönmüştük. Anlattığım gibi bir Tina hayal ediyorlardı.

"Ne olursa olsun... Onu o girdiği yerden çıkaracağım..."

Fısıltıyla söyleyip odama doğru yürümüştüm.

Kafama taktım bir kere. Tina yanımda olmalı. Benimle kalmalı!

Yarın ilk iş Müdür Nezu ile konuşacağım, diye düşünüp yattım. Şaşırtıcı bir şekilde uykum vardı...

*****

Sabah normalde kalktığımdan da erken kalktım. Hazırlanıp doğru müdürün odasına gittim. Orada olması tamamen şans eseriydi. Tıklatıp içeri girdiğimde her zamanki gibi çay içiyordu.

"Bayan Luna! Ne güzel bir sürpriz!"

Başımla selamlayıp gösterdiği koltuğa oturdum.

"Seni dinliyorum."

"Şey... Bir rica da bulunacaktım ama... Pek emin değilim..."

Bazen korkutucu olan gülümsemesi ile bana bakıyordu. Derin bir nefes aldım.