Kız Kardeşlerin Kavgası // BNHA FanFic

27. Bölüm // Eri

Yurtta boş boş oturup geçirdiğim 2. günün sonunda ertesi günün önemli olduğunu hatırladım. Yarın yine toplanıp, Eri'yi kurtaracaktık. Hatırlar hatırlamaz hemen yatıp uyudum. Enerjik olmalıyım.

Sabah biraz geç kalkıp kahraman kostümümü giydim. Ah, kahraman kostümüm. Bu en sevdiğim kıyafet. Siyaha çalan mor rengi bazen karanlıkta yine koyu bir mor renkte parlıyor. Tuluma benziyor ve bazı bölgelerindeki cepler var. Çok güzel bir de kadifeye benzeyen uzunca pelerini var. Bu pelerinin dış kısmı siyah iç kısmı açık bir mor. Evet kostümüm mor tonlarıydı. Mor Tina'nın, siyahsa benim en sevdiğim renk. Çocukken tasarlamıştım bu kostümü. O zamandan beri hiç üstünde oynama yapmadım. 3 tane yedek var. 2 tanesi benim dolabımda 1'i evde. Ne zaman nerede lazım olacağı belli olmaz.

Toplantının yapıldığı yerin önünde bulaşacaktık bizimkilerle. Ben geldiğimde sadece Izuku ve Büyük Üçlü gelmişti. "Selam!" diyerek yanlarına gittim. "Günaydın Luna-san!" dedi Izuku. "Daha kimse gelmedi mi?" dedim. Hayır anlamında başlarını salladılar. "Kostümün güzelmiş Luna." dedi Nejire-chan. Onlar ilk defa görüyordu. "Sağ ol!" dedim gülümseyerek. "Kahraman adın ne?" dedi Mirio. Bu isim konusunda biraz düşünmüştüm. Hatta ilk karar verememiştim. "Dragon." dedim. Şaşkınlıkla baktı Büyük Üçlü. "Neden bunu seçtiğimi anlamadınız değil mi?" dedim gülerek. "Evet, pek anlamadık." dedi Nejire-chan. Yine uzunca soru yağmuru yapacaktı ki hemen söze atladım.

"Luna, bazı kaynaklarda yunan mitolojisindeki Ay Tanrıçası Selene'nin yardımcısı anlamına gelir. Bir efsaneye göre Selene, bir gün Güneş Tanrıçası, aynı zamanda kız kardeşi, Helios ile dünya arasına girer. İnsanların ışığını keser. Helios buna sinirlenir ve Selene'ye bir ceza vermek ister. Selene ise korkar ve Luna'yı suçlar. Helios kardeşine inanır ve Luna'yı dünyaya yollar. Gökten, yıldızlardan uzaklaşıp dünyaya düşen Luna çok üzülür. Suçlunun kendisi olmadığını ispatlayamaz. Gri, mor ve siyah tonlarında, alnında parlak bir hilal ay sembolü olan Luna insanlar tarafından görünüşü yüzünden dışlanır. Kendisine bir arkadaş arar. Fakat kimseyi bulamaz. Bir gece ormanda bir ejderha ile karşılaşır. Ejderha da büyüklüğü ve korkutucu olması nedeniyle diğer hayvanlar tarafından dışlanmıştır. Birbirini anlayan iki arkadaş olurlar. Yani ejder Luna'nın ilk ve tek arkadaşıdır. Başka bir efsanede neredeyse aynı fakat ejderin Luna'nın içinde yatan canavar olduğu, kız tamamen yalnız kalınca ortaya çıktığı söylenir." diyerek onlara açıklamamı yaptım. Etkilenmişlerdi. "Tabii efsaneler ne kadar doğru bilinmez." diye eklendim son olarak.

"İlginçmiş." dedi Tamaki. Sonunda sohbetlerde yer almaya başlamış gibi görünüyordu. "Sizinkiler ne?" dedim. "Benim ki Nejire Chan!" diye atladı Nejire. Nedense şaşırmadım. "Lemillion." dedi Mirio. "Suneater" dedi kısık sesiyle Tamaki. "Sizinkilerde güzelmiş." dedim. Biz böyle sohbet ederken bir baktık ki diğer herkes gelmiş. 3-4 eksik vardı sadece. Onlarda gelince Nighteye yanıma geldi. "Hepimizi bir yere ışınlayabilir misin?" dedi. Evet anlamında başımı salladım. "Konumu söyleyin yeter."

Hesaplamam biraz sürdü tabii. Aynı anda 5'ten fazla kişiyi ışınlamak haliyle biraz zordu. İyice odaklanıp konumun bir kaç metre ötesine başarılı bir ışınlanma yaptım. Saray yavrusu gibi bir yerdeydik. "Doğru yer mi?" diye Nighteye'a döndüm. "Evet" dedi. Fazlasıyla soğuk biri. Planımız şimdi başlıyordu.

Eve yaklaşıp elimi duvara koydum. Gözlerimi kapatıp içerideki enerjileri okumaya başladım. Kaç kişi olduğunu hesaplamak planın ilk aşamasıydı. "Ev içinde bulunan 2 kişi var. Enerji sayısı aşağı doğru gidildikçe artıyor. 5-6 kişide aşağıda var." dedim. Tamam anlamında başını salladı Nighteye. "Başlayalım." 

Yarımız yukarıda yani dışarıda kalacak, kalanımız ise aşağı inecekti. Kapıyı kırıp içeri girdik. Kırılma sesine yukarıdaki iki adam gelmişti. Bize saldırmaya çalıştılar ama ön taraftakiler hemen onları durdurdu. Ben eve son girenlerden olduğumdan çoğu şeyi kaçırıyordum. Pek umurumda değildi gerçi.