Kız Kardeşlerin Kavgası // BNHA FanFic

6. Bölüm // Ormandaki ses

Tam 10 gün olmuştu. Izuku'yla arkadaş olmuştuk. Her gün parkta beraber takılıyorduk. Bu sayede adının Katsuki Bakugo olduğunu öğrendiğim kirpi ona bulaşamıyordu. Ona bir kere kirpi demeye başlamıştım ya adı öyle kalmıştı. O da bana ucube diyordu. 

Her şey iyi gidiyordu. Sonunda bir arkadaşım olmuştu.

"Gerçekten hala şaşkınım." dedi Tina. Yine parka gidiyorduk. Düşüncelere dalmıştım.

"Demek sonunda kafana göre birini buldun ha? Senin için ÇOK mutluyum kardeşim." dedi. Çok derken biraz vurgulu söylemişti. Kinaye yapar gibiydi ama aldırmadım. Yavaş yavaş parka yürümeye başladık. Aklıma gizli mekanımız geldi.

Orayı Izuku'ya hala göstermemiştim. Acaba göstermeli miydim?

Orası Tina ve benim özel mekanımızdı. Gösterirsem Tina kızar mıydı?

Hayır, göstermeyecektim. Gizli yerimiz, gizli kalmalıydı.

Ben bunları düşünürken parka varmıştık. Izuku ve kirpi parktaydı. Kirpi ve arkadaşları bir şeyler konuşuyordu. Izuku da dinlemeye çalışıyordu ama onu aralarına almıyorlardı. Onun bu haline acıyordum. Eski arkadaşıyla tekrar yakın olmaya çabalıyor ama bir işe yaramıyordu. Ama tekrar tekrar denemeye devam ediyordu.

Asla pes edecek gibi durmuyordu... Etmemeliydi de.

Bir an bir ses duydum sandım. Biri Luna mı demişti? Sanki ses orman tarafından geliyordu. Ama oraya kimse gitmezdi ki. Yanlış mı duymuştum acaba? Ses bir daha gelmeyince tekrar Izuku'lara bakmaya devam ettim.

Ama... Ses tekrar gelmişti. Bu sefer daha da net gelmişti. Evet biri Luna diyordu. Ama kimdi bu? Adımı nereden biliyordu? Hem, ormanlıkta ne işi vardı? Kimse oraya gitmezdi. Ama ses oradan geliyordu. Emindim.

Ormana bakarken bu düşüncelere dalmıştım. Tina bunu fark etmiş olacak ki bana sesleniyordu.

"Luna!" diye bağırınca kendime geldim. İrkilmiştim.

"Nereye bakıyorsun? Bir şey mi oldu?" diye sordu. "Ormanlıktan bir ses geliyor. Sen duymadın mı?" dedim. Şaşırdı. "Sen gaipten sesler duyuyorsun herhalde. Ormanlıkta kimse olmaz. Kimse oraya gitmek istemez. Sen iyi misin?" dedi. 

Haklıydı. Ben delirmiş miydim? Ama hayır oradan bir ses geldiğine yemin edebilirdim. "Hayal gördüm herhalde." diye geçiştirdim.

"Hayal 'duydum' diyecektin herhalde." dedi bilmiş bir şekilde.

"Ha ha. Çok komiksin Tina." dedim alaycı bir şekilde. 

Izuku'da bizi fark etmiş yanımıza gelmişti. "Ne konuşuyor kirpi?" dedim. İçten içe merak etmiştim. Çok hararetli bir şekilde tartışıyor gibiydiler.

"Büyüyüp kahraman olunca ilk ne yapacaklarını tartışıyorlar. İlk ev mi alacaklar, ailelerine yardım mı edecekler diye konuşuyorlar." dedi. "Garip bir sohbetmiş. Kirpi'nin cevabı neydi?" dedim. Izuku önce bir duraksadı. Sonra kirpiye bakıp "Bilmiyormuş. O gün gelene kadar düşünecekmiş." dedi. Garip bir cevaptı. Kendine kahraman olacağına dair hedef koymuş ama sonrasını hiç düşünmemişti. 

Aslında bende pek düşünmemiştim. İlk Tina ve kendime bakabilecek kadar para biriktirecektim. Sonra ise hayallerimi gerçekleştirecektim.

Peki ya... Hayallerim neydi?

Bunu hiç düşünmemiştim. Tek hayalim kahraman olmaktı. Peki ya sonrası? Onu da sonra düşünmeye karar vermişken Tina'nın sesiyle irkildim.

"Sen bugün niye bu kadar dalgınsın? Sürekli düşüncelere dalıyorsun. Bir de sesler duyup duruyorsun. Sen iyi değilsin." dedi. Haklıydı aslında.