Kız Kardeşlerin Kavgası // BNHA FanFic

12. Bölüm // Zorlu maç

"Kabul edenler el kaldırsın." dedi All Might.

3-5 derken sınıftaki herkes el kaldırdı. " O zaman Luna kötü olacak ve sizde kahraman olarak onunla savaşacaksınız. Düşünmek isterseniz 1 dakikanız var. 1 dakikanız dolunca maç alanına geçin lütfen." dedi bir çırpıda.

Kimse düşünmek istemiyor gibiydi. Beni kolayca yenebileceklerini düşünüyorlardı. Maç alanına doğru yürümeye başladıklarında onları takip ettim. Sahanın ortasında All Might duruyordu. Onlar sağ tarafa geçtiler. Bense solda kaldım.

"Maç süreniz 30 dakika. Adil bir maç olsun. Sahadaki çizgileri geçen elenir." Dedi ve yüksek sesle "3, 2, 1. BAŞLA!!" diyerek maçı başlattı. Duvardaki saat başladı.

Tıpkı spor festivalinde ki gibi Sero saldırdı. Bantlarını attı ve beni yakalamaya çalıştı. Ama bantları bana ulaşamadı. Onun özgünlüğü artık onun kontrolünde değildi. Bantları artık ben kontrol ediyordum.

Bantları 7 kişiyi ve kendini sarıp çizgi dışına çıkardı. Daha 10. saniyeden 7 kişiyi elemiştim. "Geriye kaldı 13." dedim alaycı bir sesle.

"GÜCÜNE FAZLA GÜVENİYORSUN!!" diye bağırarak üstüme saldırdı kirpi.

Sınavda iki robotu yenerken kullandığım sarmaşığı kullandım. Maç başladığından beri dimdik duruşumu hiç bozmamıştım.

Yerden çıkan sarmaşıklar kirpiyi yakalayıp yere çiviledi. Önce sadece ayağını yakalayıp yere yapıştıran sarmaşık sonrasında onu sarmaya başladı. Ta ki kirpiyi göremeyecek kadar. Sarmaşıklardan oluşmuş bir torbada gibiydi. Özgünlüğünü kullanarak sarmaşıkları patlatmaya çalıştı. Ama sadece kendine zarar veriyordu.

"Son 12" Sesim tam bir kötü gibi çıkmıştı. En önde Todoroki, Izuku ve sarmaşıklarla kaplanmış kirpi vardı. Arkada ise Tokoyomi, Mina, Jiro, Hagaruke, Shoji, Yaoyorozu, Iida, Kirishima ve Tsu vardı. Diğerlerini Sero sayesinde elemiştim. Bir anda fark ettim ki Hagaruke artık orada değildi. Havada uçan herhangi bir eldiven göremiyordum.

Gözlerimi kapattım ve hissetmeye çalıştım. Kendimi korumak için kolumu kaldırdım. O an koluma bir şey çarptı. Bende o şeyi kavradım. Evet bu Hagaruke'nin koluydu. "Sen... BENİ NASIL GÖRDÜN?!" diye bağırdı.

Alaycı bir ses tonuyla "Görmedim. 6. hissim kuvvetlidir." Kavradığım kolunu tutup onu dışarı fırlattım. Duvara sert çapmasın diye de sınırdan çıkınca onu telekinezi ile tuttum. Her ne kadar bu maçta kötü olsam da, sınırdan çıkan kişi arkadaşımdı.

11 kişi kalmıştı. Ve daha 26 dakikamız vardı. Kirpiyi, Izuku ve Todoroki hariç herkes elendiğinde bırakacak ve bu 3 en güçlüyle maç yapacaktım. Hagaruke'yi elerken pozisyonumu biraz bozmuştum ama hemen toparladım. Diğerleri paniklemeye başlamıştı. All Might'ın verdiği 1 dakikalık düşünme süresini kullanmaları gerektiğini anlamışlardı.

"Şimdiden pes mi ediyorsunuz? " dedim. Saldırmayı kesmişlerdi.

"Bizden kat kat daha güçlüsün!" dedi Mina panikle.

"Evet, kat kat güçlü olabilirim ama sayı açısından siz daha üstünsünüz. Hepimizin güç sınırı aynı sayılır. Siz sadece düşünmeden hareket ediyorsunuz. Takımca değil teker teker saldırıyorsunuz. Rakibiniz tek kişi diye onu hafife alıyorsunuz. Yapacağı hamleleri önceden tahmin etseniz şimdiye beni yerimden kıpırdatırdınız. Herkesin bir zayıf noktası vardır. Bense sadece hızlı düşünüp sizinkileri hesaplıyor, yapacağınız hamleleri önceden düşünüp ona göre hareket ediyorum. Tek yaptığım bu." dedim. Onlara yardım ettiğimin farkındaydım.

"Bize neden yardım ediyorsun? Rakibiz!" dedi Iida.

"Çünkü gerçek bir maç istiyorum. Benimle sanki gerçek bir kötüymüşüm gibi dövüşün! GERÇEK BİR DÖVÜŞ İSTİYORUM!!" dedim. Yine psikopat gibi göründüğümün farkındaydım. Ama içimden geçenleri söylüyordum. Gerçek bir dövüş istiyordum!