87

14.5K 609 1.5K
                                    

--

All of the people here were all shocked on my revelation. Sandro looks at me with a lot of confusion, pain, and why's. I'm just carresing my daughters back as she's hugging my leg while staring to the both of us. to her parents...

Allysa was also speechless. Chaser was full of smile with the Marcoses. there's Madam Imelda, at her old age together with Matt, Jamie with their kids, Borgy, Carla and their children, Cara, Mike, Mia teen ager na, Xio looks so pogi, Alfonso with his family, Luis with Xandra and their children. Senator Imee, Ma'am Irene, Ma'am Aimee, and their partners. Simon, Vinny with his injured arm together with Jade, and Tito Bong and Tita Liza. they were looking at us with so much confusion.

Sa tingin nila ay tinatanong nila ako...

Nagpapalit palit lang ng tingin si Lexia kay Sandro at sa akin. patuloy lang ang pagluha ko habang nakatitig ng diretso kay Sandro. nilalabanan ko ang nakakamatay niyang tingin, lalo akong naluha nang makita kung paano tumulo ang mga luha niya.

"M-Mommy why are you crying?" Lexia looks like she's gonna cry any second now.

I wipe my tears and smiled at her. "N-No anak, mommy's not crying po" sagot ko at ito na nga, at umiyak na siya.

"Baby, dito ka kay ninang" kinarga nalang ni Allysa si Lexia, I kissed her cheeks then looks at Sandro again.

He still pierced his dark eyes on me at hindi ko mapigilan ang sarili ko sa pag-iyak. ang mga bata sa choir ay saksi, ang lahat ng tao na nandito ay saksi...wala mang iba maliban sa amin ay...madami pa din. madami pa din ang nakasaksi sa nangyari.

I looked at the Marcoses and there goes their confused looks but Mama Meldy, Tito Bong, and Tita Liza were crying. now...I am ready to face them. lalo na't nandito na din ang anak ko at nakita na nila...now I'm ready...I'm ready to face my fears.

"Anak natin..." pag-uulit ko. "Babawiin mo ba yung singsing Sandro?" I asked.

Umiling siya. "W-Why?" agad niyang tanong. he's so damn speechless as what I expected...

Natahimik kaming muli hanggang sa inasikaso na ni Allysa ang mga ka-choir ni Lexia. they went on their bus but Allysa and Lexia just stayed here. Lexia's still crying but her ninang was there so...kampante ako.

"T-Today is her birthday" sambit ko kay Sandro. "December 7" dagdag ko pa at tumingin siya kay Lexia.

"H-How could you hide her for so long?!" sa wakas ay natanong na niya. punong puno na ng luha at namumula na.

"Sandro, masyado kayong mataas!" asik ko at tinuro ang pamilya niya. "Sa sobrang taas ninyo heto lang lang" tinuro ko ang sarili ko. "Heto lang ako, na mababa...g-ginawa ko lang naman 'to para protektahan siya sa mapang husgang mundo" usal ko.

"W-We're together for almost a week Laine? how could you--"

"Cause I'm not ready!" asik ko.

"And when you will be?! kapag pagod na akong intindihin ka? kapag pagod na akong sundan at hanapin ka? what if I did not go home in the country? when y-you will be?! " asik niya pabalik at napahawak sa ulo niya, umiling iling siya bago punasan ang luha.

"I'm not as strong as you" tugon ko.

"Laine what the fuck!" singhal niya at napapikit sa inis. "F-Four years Laine!" asik niya at hindi ko alam kung paano aakto, kundi umiyak.

"The media was still following you!"

"Media ang iniisip mo pero y-yung bata hindi?" he asked.

HTDOSMWhere stories live. Discover now