Omega အဖြစ်ကူးပြောင်းပြီးနောက် ကျွန်တော့်ရန်သူရဲ့အမှတ်အသားပေးတာကိုခံလိုက်ရတယ်။

Ch 33

နေဝင်ရီတရောဆိုတော့ အပြင်မှာ တော်တော်မှောင်တယ်။  ဖန်ပုလင်းနှင့် အတွင်းဘက်ရှိ အရည်များသည် အဖြူရောင်အလင်းရောင်အောက်တွင် တောက်ပနေပါသည်။  ပုလင်းထဲတွင် dextrose အနည်းငယ်သာ ကျန်တော့သည်။

တစ်ချိန်က သူသေဆုံးသွားခြင်းကြောင့် ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သော်လည်း ယန်ချုံး သတိလစ်မေ့မြောသွားကာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး၏ ခံစားချက်အားလုံးကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။  အအေးဓာတ်က သူ့ကျောရိုးအောက်ကနေ စိမ့်ဝင်လာပြီး နေမကောင်းဖြစ်သွားစေတယ်။

အိပ်ရာက နိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ စိုးရိမ်စိတ်တွေ ခံစားလာရတယ်။  သူ့နှလုံးသားက မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေသည်။  သူ့ရင်ဘတ်မှာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ခံစားနေရပြီး သူ့နှလုံးခုန်နှုန်းက ပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘဲ အရမ်းမြန်နေသည်။

မော့ကြည့်လိုက်တော့၊ ယန်ချုံး က သူအကူအညီတောင်းဖို့အတွက် ဆရာဝန်တစ်ယောက်ယောက် ရှိမရှိကို သိရဖို့ အခန်းထဲကို ခြံငုံကြည့်ဖို့ စဉ်းစားနေသည် အဲဒီအချိန်မှာပဲ  ပြတင်းပေါက်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျိရှင်းလန်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

 ရွှေရောင် ဆယ်ကျော်သက်၏ ရုပ်ပုံသည် အဖြူရောင် ပြတင်းပေါက်ဘောင်ပေါ်တွင် ထင်ဟပ်နေလေသည်။ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်တွင် စိမ်းလန်းစိုပြေသော သစ်ပင်များ ရှိသည်။အပေါ်က နေရောင်က နီရဲပြီး ပူပြင်းနေတယ်။နေဝင်ချိန်မှကျန်ရှိနေတဲ့ အလင်းရောင်နှင့် ရွှေဝါရောင် မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းတို့ ပေါင်းစပ်ကာ ကောင်းကင်တွင် တိမ်တိုက်များ အလွှာလိုက်ဖြစ်နေသဖြင့် ၎င်းတို့ကို ရွှေရောင်အဆင်းဖြင့် ဆေးဆိုးထားလေသည်။

ဤမြင်ကွင်းသည် ကုတင်ဘေးတွင် ငြိမ်သက်စွာထိုင်နေသော ချောမောလှပတဲ့ Alphaလူငယ်နှင့်တွဲနေသောအခါတွင် အရောင်များတောက်ပနေသည့် ဆီဆေးပန်းချီကားတစ်ချပ်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။

ကျိရှင်းလန်ကို မြင်လိုက်ရသည့်အခိုက်အတန့်တွင် ယန်ချုံး၏နှလုံးသားသည် ရုတ်ချည်းငြိမ်သက်သွားလေသည်။  အဆုံးတွင် ချည်ကွက်တစ်ခုထဲသို့ ကျသွားသလိုပင်၊ လက်ရှိတွင် သူ့နှလုံးသားမှာ နွေးထွေးပြီး နူးညံ့သိမ်မွေ့သော အရာတစ်ခု ရှိနေပါသည်။