Bugün için bölüm yok sanmiştiniz dimi. Valla bende öyle sanmıştım. İlk kez bu saatte bölüm atıyorum. Bakalım nasıl olacak. Yorumlarda buluşalım. Bir akşam sohbeti iyi gider gibi.
Keyifli okumalar.
Gözümü Işık'a sarılmış bir şekilde onun yatağında açtığımda oraya nasıl geldiğimi hatırlamaya çalışsam da son hatırladığım şey hala beynimin içinde dönen o şarkının sözleriydi.
" yazdım ismini kor alevlere ellerim yara"
Saati öğrenmek için telefona bakınca şarjı olmadığı için kapandığını görmüştüm. Telefonu hemen şarja takıp yanımda yatan mor kafayı dürtmeye başladım. Saat bir olmuştu ve şuan Işığın ajandasına göre gelecek müşteri için on dakikası vardı.
" kalk kızım hadi ya saat bir olmuş. Randevularına baktım 10 dakika sonra müşterinin var." Tek gözünü açıp ciddi olup olmadığımı kontrol ettikten sonra yattığı yerden doğrulup başını oluşturmaya başladı.
" Ciddisin... Offff bok var o kadar içirdin bize amk.
" Ben mi içirdim bize. He yavrum he."
" Sen içirdin tabi. Kanka ben o dövmeyi nasıl yapicam hiç bilmiyorum."
" Allah kadını korusun kardeşim denilecek fazla bir şey yok. inşallah hassas bir yeri değildir. Şöyle kaba eti falansa sıkıntı olmaz."
" kulağının arkası." Dediği anda elimde kahve yapmak için tuttuğum suyu nerdeyse üzerime dökecek kadar haykırdım.
" HAhahahah bi orası kalmış demek ki orayı da sen sikersin artık hahahah"
" sus lan salak. Akşam yamulmuştun şimdi kendine geldin çenen açıldı."
" harbiden biz buraya nasıl geldik " ben gerçekten Bilge'den sonrasını hatırlamıyordum.
" bende de çok bulanık. Hayal vardı birde orkestradan bir eleman. Buraya attılar oğlum bizi resmen. Hayal bildiği bütün küfürleri sayıyordur şimdi. Mekanın içine ettik kanka en son. Bir daha hatırlat oraya gitmeyelim. Büyük rezil olduk."
" off off bende filim Bilge ile konuştuktan sonra koptu." Deyince uyuşukluktan açamadığı gözleri birde açılmıştı.
" sen orda bilgeyi nerden buldun ya"
" oda ordaydı süper zeka."
" eeee" derken kapı çalmıştı.
" ee si yok postayı koydu bana çekti gitti. Üzerine düşünmem gereken birton şey söyledi."
" e otur düşün bol bol vaktin var. Hadi benim işi. Var." Odanın kapısını kapatarak müşterinin yanına geçti.
Akşama dair hatırladıklarımın hepsi bulanık. Yaşadığım fakat yaşamamış gibi sandığım bir çok şey var. Ama Bilge'nin söyledikleri. Zihnimin en net yerinde rengarenk bir neonda parlar gibi parlıyor resmen.
' sen kendi duygularınla o kadar meşgulsün ki beni görmüyorsun.'
En üstte de bu yazıyor. Büyük harflerle. Çünkü en çok bunu söylerken bağırdı.Bak yine kulağım çınladı amk.
Ben gerçekten fark etmeden bu kadar bencil bir insana dönüşmüş olabilir miydim? Normalde kendimi asla bencil olarak adlandıramam. Ama kıskanç olarak da adlandırmıyordum daha düne kadar. O nasıl patladıysa bu da pekâlâ patlamış olabilirdi. Bir duygu insanı olmadığı birine dönüştürmeye başlayabilir miydi? Bunun üzerine bir süre düşünmeliydim.
Düşünmek benim bu hayattaki lanetim arkadaşlar. Her şeyi, herkesi, hayatın boktanlığını, çıkış yolu bulmayı, o çıkış yollarında kaybolmamak, dik durmak için neler yapılabileceğini. Düşünürümde düşünürüm.
