Annemleri toparladım. Onları ne olduklarını anlayamadan apartmanın kapısına attığım gibi yola çıktım. Eğer duraklarsam vazgeçerdim.
Düşünmeden kendimi Bilgenin oturduğu apartmanın önünde buldum. Tam arabayı kilitleyip apartmana yönelmişken onun kapıdan çıkmasını, çıkarken de bu kadar güzel olmasını beklemiyordum.
Yine çok güzel giyinmişti. Yüzünde o öncelerden aşina olduğum soğukluk olsa da fazlasıyla çekiciydi. Belki de onu böyle çekici yapan o soğuk yüz ifadesiydi.
Sonra yanına biri yanaştı, bu adamın o gece barda gördüğüm herif olduğunu anladığım anda kaynayan kanımın fokurtularını Bilge de duymuş olmalı ki aniden kafasını benden tarafa çevirdi.
Bir süre bakınca sanırım arıza çıkarmak üzere olduğumu anlamış olacak ki kapıyı binmesi için tutan adama eliyle bir saniye dedikten sonra aramızdaki beş adımlık mesafeyi kapatarak hızlıca yanıma geldi. Gelirken ben gözlerimi adamdan ayırmıyordum ama Bilge'nin de bana öldürecekmiş gibi baktığını hissediyordum.
" Sakın saçma sapan bir şey yapayım deme Umut." Diyerek yakınıma sojuldu. Demek ki ne yapmak istediğim az çok bakışlarımdan anlaşılıyordu.
" Bir şey yapmayacam ya. Sadece bu lavuğun çükünü kesicem o kadar. İzin verir misin?" diyerek Bilge'yi geçmeye çalışıyordum ki
" Umuttt saçmalama" deyip sinirle ayağini yere vurup kolumu çektiğinde gözlerimi Bilge'ye çevirmiştim.
" Ya dedim ya saçmalamiycam sadece ufak bir operasyon. Bir daha sana yaklaşamayacak o zaman. Kendine tertemiz bir sayfa açacak.İzin verirsen." Tekrar geçmek için hamle yapmıştım ama buda başarısız olmuştu.
Bu arada lavuk da karşıdan bizi izliyordu. Cibiliyetsiz herif. İnsan bi gelir bakar bu kim diye. Belki tinerciyim ben askinti oluyorum kıza. İzliyor öyle.
" Dur dedim sana ya. Benim yanıma yaklaşamayacaklara sen ki karar veriyorsun. Bak zaten rezil oldum çocuğa lütfen gidermisin."
" çocuk mu ne çocuğu ya, lavuk bu lavuk. Ayrıca ne kadar önemliymiş ya senin için bu herif. Onun gözünde rezil olmayı umursuyor musun gerçekten."
" Sen var ya benim için neyin önemli olduğunu anlamayacak kadar taş kafalısın. Çok yazık gerçekten. Şimdi git buradan." Dedi ve konuşurken tırnaklarını geçirdiği kolumu bırakıp o lavuğun arabasına bindi.
Ne dedi şimdi bu bana. Git mi dedi. Ama hiç öyle bakmıyordu.
Gitmiyorum lan. Hadi bakalım nasıl olsa bu eve geleceksiniz Bilge Hanım. – aksini düşünmek bile istemiyorum çünkü - o zaman oturur görüşürüz.
İnşallah onlavukla buraya geri dönmesin de benimde bu inadım götümde patlamaz. Iste o zaman kendimi tutamam gerçekten o piçin çükünü keserim.
Aniden aldığım bu kararla bir süre kapıda bekledikten sonra açılan kapıyla Bilgenin dairesinin olduğu kata çıkmıştım
Merdivenlere oturduğumda hala sinirimi alamamış olduğumdan dolayı Bilge ile mesajla kavga etmeye karar verdim. Şimdi diyebilirsiniz ki amk salağı sen özür dilemeye gittin ama şimdi kavga etmek istiyorsun farkında mısın. Haklısınız. Ama o an içimde durmadan tepinen bisey vardı ki işte tüm bunları unutmamı sağlıyordu.
Bilge: Gitmiyorum.
Bu numaraya mesaj gönderemezsiniz
Uyarısını almam ile neden burada olduğumu hatırladım. Kıskançlıktan giden aklımı geri getirip başladım beklemeye.
