"Dersim başlamak üzere, görüşürüz!" Çağla'ya seslenirken yere oturmuş olan grubun yanından aceleyle geçtim ve kendi amfime doğru adımladım. O sırada gözüme çarpan panodaki duyurulara bakarken duraksamama engel olamadım. Ev arkadaşı arayan bir sürü i...
Yorum sayıları düşüyor, biliyorum eskisi kadar aktif değilim ama yazdığım bölümlerin o yorum sayısını da hak ettiğini düşünmüyorum.
Yeni bölüm gelmediği için yorumlarda ya da mesajlarda sitem etmeyin lütfen. Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pusat, yattığı yerden hızla doğrulup bana tepeden bakarken kaşlarını yavaşça çattı. Bakışlarımı ona doğru çevirip gözlerine çekinmeden bakarken yutkundum. Sorduğum saçma soruyu sarhoşluğun verdiği etkiyle algılayamamıştım.
"Lezbiyen misin?" Kayan gözlerini tutmaya çalışarak bana bakan erkek arkadaşıma sarılarak ağlama isteğimi bastırmaya çalışırken yeniden yutkundum. Değildim.
Fatih'in durumunu araya sıkıştırmaya çalışırken saçma sapan konuşmuş ve ilgiyi üzerime çekmiştim.
"Lezbiyensen neden başta demedin?" Gözlerinde gördüğüm hayal kırıklığı ve kırgınlık vicdan azabından kavrulmamı sağlarken başımı hızla iki yana salladım. "Değilim, kadınlardan hoşlanmıyorum ben." Bana inanmasını ister gibi elini yakalayıp göğsüme doğru götürürken tam orta yerine doğru bastırdım. "Senden hoşlanıyorum ben, lezbiyen değilim."
"Neden öyle soru sordun o zaman?" Sarhoşluğun etkisiyle kırgın bir çocuk gibi mırıldanırken beni altına doğru çekip başını boynumun hizasına yasladı ve üzerime doğru uzandı. Ağırlığını taşımak bana zor gelirken sesimi çıkarmadan kollarımı boynuna doğru sardım. "Aklıma geldi, boş bir soru yani."
"Beni korkuttun!"Sesi, boynumdan dolayı fazlasıyla boğuk çıkarken huylanarak başımı yan yatırdım. Onun kafasını ister istemez kendime bastırırken burnu boynuma doğru sürtündü. İçine derin derin nefesler çekerken "Ne yaptın sen bana?" diye mırıldandı. "Kokun ve varlığın olmadan yaşamak istemiyorum. Beni şu kısa sürede, kendine o kadar çok bağladın ki... Sensiz bir saniye bile yaşamak istemiyorum."
Ellerimle ensesindeki saçları okşarken ağırlığına yavaş yavaş alıştığımı hissettim. Onun yanında küçücük kalan bir bedenim vardı. Bana göre fazlasıyla yapılıydı. Onu kaldırabileceğimi asla düşünmüyordum. Düşünmediğim şeyi şu an yapıyordum. Pusat, bir bebek gibi kucağıma uzanırken ona yer açabiliyordum. Üstelik canım da yanmıyordu.
Ensesine burnumu sürterken hissettiğim sıcaklığa ve sıcak karamel kokusuna daha fazla sokuldum. Neredeyse altında kıvrılacak, sıcaklığında kaybolacaktım.
Sorduğum soruya doğru düzgün cevap alamamıştım ama şansımı, bu defa farklı yollardan deneyecektim.
Fatih, benim arkadaşımdı. Onun üzülmesini asla istemezdim. Onun yanında elbette olacaktım ama Pusat, Buse ve Atila'nın vereceği tepkileri de öğrenmek zorundaydım. Nasıl karşılayacaklarını öğrenirsem Fatih'i ikna etmem ve ona destek olmamız daha kolay olacaktı. Kendisini garip ya da kötü hissetmesini istemiyordum.
