Mateo's Pov (1)

1.2K 19 12
                                    

"Mateo! Are you listening?" 

I quickly put down my phone and turned to face Klea. Kita ko ang pagsunod niya ng tingin sa cellphone ko at agad nag iwas ng tingin.

"What is that again?" I asked.

"Ang sabi ko uuwi na ako ng Pilipinas sa makalawa."

Tumango ako at gumilid ang aking ulo ng makita si Jacob na kakapark lang ng sasakyan. Andito silang dalawa ngayon sa Canada, lagi silang andito sa tuwing bakasyon na nila.

Tumayo na ako at dumiretso sa sasakyan ko. It's time to go to our hide out because I'm bored.

"Saan ka na naman pupunta Mat? Makikipag racing ka na naman?" Klea asked.

I Ignore her at agad pinatakbo ng mabilis ang sasakyan.

Klea and Jacob were my childhood friends. Jacob's mother and mom were best friends before, so we became close to each other. And I met Klea at the orphanage, because Mom used to donate at that orphanage because that's where she met Dad. I saw her. She was not playing with other children, and she was alone. So I talked to her, but she never responded to me, so I asked those who were watching her and discovered that she had escaped from the family who were torturing her. I'm mad because I think she was only seven years old at the time and was already exposed to such a cruel fate.

Every time we go to the orphanage, I always look for her and always try to talk to her. As time went by, she finally started to talk to me. She said everything to me, so I got mad at those who had adopted her before. They were hurting her and she was traumatized. She didn't even know her biological mother and her father. So since then, my visits to the orphanage have become more frequent. I want her to feel what it feels like to have someone who loves her. I didn’t leave her side back then. She started to smile when someone adopted her, and finally she experienced the love of a parent. She changed her name from Faye to Klea to forget what happened to her back then.

"Mateo,"

Binalingan ko si Jacob na sinunundan pala ako papunta sa hide out namin.

"I'm bored. Let's have a race," aniya at pinaikot ikot ang susi sa kan'yang daliri.

Ngumisi ako at muling tumayo. "Deal."

Lumabas na kaming dalawa at sumakay sa kan'ya kan'yang sasakyan. Pumunta sa paboritong lugar naming dalawa na hindi kalayuan sa hide out at kung saang walang tao at walang ibang dumadaan na sasakyan. Dito kami madalas na mag racing o di kaya kung kailangan naming magtraining para sa racing ay dito na kami dumidiretso.

Ibinaba ko ang bintana. "Ready?"

"I'm always ready," ngisi niya pabalik at mas lalong lumakas ang ugong ng kanyang sasakyan.

"In 3,2.1.." I said.

Tumingin na ako sa harapan at mabilis na pinaandar ang sasakyan. Noong una ay hinayaan ko siya ang manguna sa akin at nang makakuha ng tiyempo ay mas lalo ko pang finull speed ang takbo ng sasakyan at napangisi ako ng mapatingin sa rear view mirror at nakitang nahuhuli na siya.

No one can beat me except Dad.

Hanggang makarating sa finish line ay agad kung ipinaikot ang sasakyan na naglikha ng usok at inabangan ang sasakyan niya.

Lumabas na ako at  tamad na sumandal sa pinto ng sasakyan at sinuklay ang buhok gamit ang kamay. Nang makarating na siya ay padabog niyang isinarado ang pinto at tamad rin na sumandal sa sasakyan.

"Let's race again?" pangunguya ko.

"Fucker!" aniya sabay ngisi kaya natawa ako.

Napatingin ako sa cellphone ko ng tumunog iyon at nakitang tumatawag si Klea. Sinagot ko iyon pero hindi nagsalita.

I Wish It Was Me (Book 1)Where stories live. Discover now