The Green Eye Devil

Chapter 47

CHAPTER FORTY-SEVEN

"BAKIT hindi niyo ako sagutin? Bilisan niyo ang pag-iisip ng isasagot niyong kasinungaling sa'kin," malamig kong sabi.

Tumayo si Blue at naguguluhang lumapit sa'kin. Hinawakan niya ako sa braso.

"Black, what you are saying?! Are you insane?" naiinis na ring tanong niya sa'kin. Nilingon ko siya.

"Insane?" I asked her sarcastically then I smiled. "I'm not insane Klyzia, I'm just asking them if they really cheated with Jude Law. I mean Mom never mention she has a boyfriend before, they didn't say na bago sila maging mag-asawa ni Dad ay may karelasyon siya at that time." Nilingon ko sila Mom.

"Or... instead of answering that... iibahin ko na lang 'yung tanong if masyadong mahirap para sa inyo." I smile at him, "Don't be mad, Father... last question... Bakit walang record ang accident ko noon. I'm curious. Anong magic ang ginawa niyo?" madiin ang pagkakabanggit ko sa salitang 'accident'.

Pareho silang napamaang ni Mom, si Blue naman ay suminghap sa tabi ko na kinatigil ko. Tumingin ulit ako sa kanya.

"Don't tell me alam mong walang record ang accident ko." Dahil sa nakikita kong reaction ni Blue ay para akong unti unting pinapatay. Nag-init ang magkabilang mata ko. "B-bakit... Klyzia, bakit?" my voice broke. "A-akala ko ba kakampi kita?" tumulo ang mga luha ko sa mata ko.

Nananakit ang lalamunan ko habang nakatingin sa kanya. Nakayuko si Klyzia.

"I-I'm sorry...." Mahinang tugon nito.

"Sorry?" tears escaped from my eyes, "A-anong maibabalik ng sorry mo, Klyzia? Y-You have all the time but never dare to tell me that. You never did! I always asked you!!" Tinaas ko ang kamay ko at akmang sasampalin siya.

Nabitin sa ere ang kamay ko, mariin kong ikinuyom ang kamao ko. Ibiaba ko ito at tiningnan ang mga magulang namin.

"A-anak ba talaga 'yung tingin niyo sa'kin? B-bakit kung gaguhin niyo ako ng ganito parang napakasamang tao ko..." humagulgul ako sa harap nila. Sa unang beses mula ng magka-isip ako ngayon ko lang nagawang umiyak sa harap ng mga magulang ko. Sa ganitong sitwasyon pa.

Sinubukan akong abutin ni Klyzia pero umiwas ako at tinaas ang kamay ko.

"D-don't you dare to touch me!" madiin kong asik na kina-igtad niya.

I fucking hate you! You're a traitor! Gusto kong isigaw 'yon pero walang boses na lumabas sa bibig ko.

"Klyzene, we will explain to you... but calmed down," mahinahong sabi ni Mom.

I laugh without humor. "Talk?! For what?! Para lokohin na naman ako? para makapag-sinungaling na naman kayo sa'kin?! No way! No fucking way!" galing kong tinabig ang vase na nasa tabi at tumakbo palabas ng bahay namin.

"KLYZENE!!"

HINDI ko alam kung paano ako napunta sa lugar na 'to. Basta ang alam ko ayokong umuwi sa bahay na 'yon. Ayoko silang makita. Nagsinungaling sila sa'kin. Lahat sila. My mom, my dad, my brother, of course... bakit hindi niya malalaman 'e panganay siya.

Ang pinaka-masakit, 'yung malalaman ko na kung sino pa 'yung lubos kong pinagkakatiwalaan ay siya pang gagago sa'kin. I never thought she will betray me like this. Akala ko kami 'yung kampi kasi magka-dugtong ang mga puso namin. Kasi iisa lang kami, pero mali ako.

"WHY?! WHY ALL OF PEOPLE, IKAW PA, KLYZIA?!!! BAKIT?! AKALA KO BA KAKAMPI KITA!! AKALA KO BA—" bumagsak ako sa lupa at humagulgul ng iyak.