"Dakika Dakika"

Thirty-Five

Önceki bölüme yaptığınız tüm yorumlar için teşekkür ederimmm. Her şey karşılıklı bebekler <333

----

Arabadan inerken hızlıca kapının önüne koştuk. Kapıyı açarken yukarıdan duyduğum sesle biraz geri çekilip baktım.
Kuru tek bir noktamız kalmamıştı zaten.

"Doruk abi!"

Görebileceğim kadar geri kaçarken asiye de yanıma geldi.
Camda Furkan ve annesi arzu abla duruyordu.

"evet dedi miii?"

Asiye şaşırarak bana döndü.

"haberleri var mıydı?"

Sabah ömerle konuşurken duymuştu Furkan. Asiyeye karşı ağzından kaçırır son dakika diye ödümü patlatmıştı hatta. Annesine de o söylemiş olmalıydı.

Gülerek başımı sallayınca onlara döndü. Coşkuyla elini kaldırıp yüzüğünü göstermek için sallarken onların camdan sevinç çığlıklarına eşlik edip yerinde zıplama başladı. Kahkaha attım bu haline.

Yol boyu yüzüklü elini izlemiş arada ağlamış sonra kendi kendine kahkaha atmaya başlamıştı.
Ne hissettiğini anlayabiliyordum çünkü ben de öyle hissediyordum.
Mutluydum, heyecanlıydım, zafer kazanmış gibi hissediyordum,gerçekliğine inanamıyordum...

Arzu ablanın tebrikleriyle eve girdik. heyecanla yerinde duramıyor gibi hızlı hızlı hareket ediyordu.
Islak çantasını askıya asarken üzerimizden sular damlıyordu

"asiye dursana bi.."

Yanıma çekip telefonumu çıkardım.

"haber bekleyenler var."

Selfie'mizi çekerken yüzüğü gösterecek şekilde elini ortamıza koydu. Ağlamaktan Kızaran gözlerimiz ve kocaman gülümsemelerimizle çektiğim fotoğrafı cümbür cemaat olduğumuz whatsapp grubuna attık. Sonra da telefonu kapatıp kenara koydum.

Haberi almışlardı, konuşmasını sonra yapardık.

Islık çalarak kıyafetlerini alıp banyoya geçti. Ben de odada düzgünce giyindim.
Islak şeyleri banyoya atmak için çalmak üzere olduğum kapıyı kendisi açınca kapıda burun buruna geldik.
Sarhoş gibi gülmeye başlamıştık.
Gerçek olamayacak kadar güzel bir rüyada olmanın sarhoşluğu vardı.aşk sarhoşluğu vardı...

Karşımda kıkırdarken utangaç tavırları onu ilk öptüğüm zamanı hatırlattı. O zaman da sevgililiğimizin ilk zamanlarını hatırlatırdı.
Aynı aşktı bu, aynı heyecandı.

Utanışı heyecanlandırıyordu beni. Demek ki yepyeni şeyler hissetmeye başlamıştı da bu duygu onu şaşırıp utandırıyordu.

Elinden tutup içeri çektim tekrar. Kıyafetleri bırakıp bir havlu alırken saçlarında gezdirmeye başladım.
Şimdiden omuzlarını ıslatmış saçlarını tutam tutam havlunun içinde okşarken bütün nu planların altında kaçırdığım ana fikir beynime balyoz gibi indi.

Bu kadın benim karım olacak.

Benim... Küçük kızım... Bebeğim... Karım olacak!

Kahkaha atmaya başlarken şaşkın bakışlarını yüzüme çıkardı.

"ne gülüyorsun?"

Zaten gülmeye hazır olduğu için yüzüme bakarken o da kahkaha atmaya başladı.
Gülüşlerimiz banyonun duvarlarından sekip tekrar bize dönerken hızlıca kendime çekip sımsıkı sarıldım.

"karım olacaksın benim..."

Gülüşü yavaşça kaybolurken yüzüne bakmak için uzaklaştırdım biraz.
Çok anlamlı ve yorgun bir gülümsemesi vardı
Yorgundu çünkü bu yolun sonuna geldiğimizde yürüdüğümüz vakit boyunca yediğimiz tüm darbeler hissediliyordu. İşte bu noktadaydık.