Try To Play With Me💋 |BTS - M.YG/K.SJ|

[-59-]

~ Σάββατο, 23:20 το βράδυ ~

Ρίχνω για χιλιοστή φορά λίγο παγωμένο νερό στο πρόσωπό μου πριν αφήσω μία ανάσα να ξεγλιστρήσει αβοήθητη από τα χείλη μου. Παρ' όλη την ποσότητα που ρίχνω το περίεργο συναίσθημα που έχει σφιχταγκαλιάσει την καρδιά μου δεν λέει να την εγκαταλείψει. Ξεροκαταπίνω και στέκομαι με τα χέρια επάνω στον νιπτήρα ενω κοιτάω την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη. Τα μάτια μου εξερευνούν τα μαλλιά μου που είναι μπούκλες και έπειτα το συνολάκι μου. Ισιώνω λίγο το μαύρο δερμάτινο σορτσάκι μου και την κολλητή μαύρη μπλούζα μου η οποία είναι κλειστή μπροστά, έχει μακριά μανίκια και η πλάτη πίσω είναι όλη έξω. Το μόνο ύφασμα που κρατάει ελάχιστα τα πόδια μου ζεστά είναι το διαφανές μαύρο καλσόν μου. Το σύνολο ολοκληρώνουν οι ψηλές, σε μαύρο επίσης χρώμα, ψηλοτάκουνες μπότες μου. Γλύφω τα χείλη μου και παίρνοντας μία ανάσα ξεκινάω να βάφομαι. Με όλο αυτό δεν είχα προλάβει να βαφτώ καθόλου.

«Jessica, τελείωσες;» Ακούω την φωνή της μαμάς μου την στιγμή που τελειώνω το μακιγιάζ μου.

Κλείνω το κόκκινο κραγιόν μου και το βάζω μέσα στο τσαντάκι με τα καλλυντικά μου.

«Μόλις τέλειωσα!» Την ενημερώνω και κοιτάζω τα μαλλιά μου καθώς εκείνη ανοίγει την πόρτα του μπάνιου.

Με τα μάτια της με σκανάρει από πάνω μέχρι κάτω ενώ ταυτόχρονα κολλάει την πλάτη της στην κάσα της πόρτας.

«Είσαι πανέμορφη...» Μου λέει απλά με ένα γλυκό χαμόγελο και της το ανταποδίδω.

Γιατί νιώθω όμως ότι θέλει να μου πει και κάτι άλλο;

«Ευχαριστώ μαμάκα!» Την ευχαριστώ και της δίνω ένα φιλάκι στο μάγουλο. Πάω να βγω από τον χώρο αλλά με πιάνει από το μπράτσο. Το ήξερα. «Τι συμβαίνει μαμά; Το βλέπω, θες να πεις κάτι. Ριξ' το!» Την παροτρύνω και εκείνη δαγκώνει το κάτω χείλος της.

«Νιώθω περίεργα.» Μου απαντάει διστακτικά και την κοιτάω με σηκωμένο το φρύδι. «Εννοώ, να τώρα που είναι και... αυτός εδώ... φοβάμαι. Φοβάμαι να πας στο κλαμπ βραδιάτικα.» Μου εξηγεί και σφίγγω το σαγόνι μου.

«Κι εγώ μαμά αλλά δεν μπορώ να είμαι για πάντα εδώ μέσα κλεισμένη. Έχω κάνει μία νέα αρχή στην ζωή μου και δεν θα την διαλύσει αυτός! Ήμουν δεκαπέντε τότε μαμά, τώρα είμαι δεκαεννιά. Έχω αλλάξει και έχω μεγαλώσει. Έχω δυναμώσει και δεν φοβάμαι πια. Δεν μπορεί να μου κάνει τίποτα. Ό,τι είχα τότε το πήρε, δεν υπάρχει κάτι άλλο να πάρει.» Της λέω ψυχρά και αποχωρώ αμέσως από το μπάνιο.