Try To Play With Me💋 |BTS - M.YG/K.SJ|

[-56-]

Jessica POV

«Ωχ! Παιδιά; Τι νέα;» Πετάω την πρώτη βλακεία που μου έρχεται στο μυαλό με ένα πλατύ χαμόγελο και βλέπω την Kayce να κοπανάει το μέτωπό της με την παλάμη της ενώ ο Daniel στριφογυρνάει τα μάτια του. Αμάν! Λες να με κατάλαβαν;

«Τίποτα καινούργιο μωρέ, εσύ; Κοπανιόσουν αρκετή ώρα ώστε να δημιουργήσεις το πανέμορφο κοκκίνισμα στο μέτωπό σου;» Με ρωτάει ο αδερφός μου ειρωνικά και ανοίγουν διάπλατα τα μάτια μου.

Βγάζω το κινητό μου από την πίσω τσέπη του μαύρου παντελονιού μου και πατάω επάνω στο εικονίδιο της κάμερας ώστε να κοιταχτώ. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου ξινίζουν μόλις το βλέπω και αφού βγω και το βάλω πίσω στην τσέπη μου, γυρνάω και κοιτάω θυμωμένη την μαμά. Την βλέπω να μου χαμογελάει  και χαιρετώντας μας φεύγει κουνώντας επιδεικτικά το χέρι της.

«Κατέβα κάτω ώστε να σου βάλω πάγο ή βούτυρο για να μην αποκτήσεις καρούμπαλο!» Μου φωνάζει από τις σκάλες η μαμά και ένα χαμόγελο χαράζεται στο πρόσωπό μου.

«Ναι μαμάκα!» Της φωνάζω πίσω και γυρνάω προκειμένου να χαρίσω ένα αθώο χαμόγελο στον Daniel και στην Kayce που περίμεναν ακόμα απάντηση. «Θα ήθελα πάρα πολύ να σου λύσω την ενδιαφέρουσα απορία σου αλλά δυστυχώς με φωνάζει η μαμά! Αντιός!» Λέω γρήγορα και φεύγω τρέχοντας για τις σκάλες. Ναι ξέρω, η γενναιότητα ρέει μέσα μου αλλά πάντα έτσι έκανα όταν ήξερα ότι εγώ έχω κάνει την πατάτα.

Μόλις φτάνω στο ισόγειο, κατευθύνομαι προς την κουζίνα. Εκεί βρίσκω την μαμά να ψάχνει κάτι στο ψυγείο. Την βλέπω να βγάζει έξω ένα μεγάλο μπουκάλι λεμονάδα και να την ακουμπάει επάνω στο τραπέζι. Ανοίγει το δεύτερο φύλλο του ντουλαπιού από τα αριστερά του ψυγείου και παίρνει ένα ψηλό και λεπτό γυάλινο ποτήρι.

«Αχ μην πιεις λεμονάδα καλύτερα και μας γίνεις ακόμα πιο ξινή! Όχι τίποτα άλλο θα μας βγουν και τα άλλα από μέσα το ίδιο!» Την ειρωνεύομαι και ξινίζει τα πανέμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου της.

«Μη ανησυχείς, γλυκιά μου. Χειρότερη από εσένα δεν μπορεί κανένας να γίνει!» Μου επιστρέφει την ειρωνεία και πάω να της την πω πάλι αλλά ένα χέρι που με γραπώνει απότομα από το μπράτσο με προλαβαίνει.

«Γεια σας και πάλι! Την δανείζομαι για λίγο!» Λέει γρήγορα η Kayce έχοντας ένα σφιγμένο χαμόγελο. Ωχ!

«Πάρε την δεν την χρειάζομαι άλλωστε. Απλά περίμενε ένα δευτερόλεπτο!» Της λέει η μαμά μου με ένα χαμόγελο και πριν προλάβω να το καταλάβω, το χέρι της μαμάς συγκρούεται με λίγη παραπάνω δύναμη απ' όσο θα 'πρεπε με το μέτωπό μου προκειμένου να μου βάλει το βούτυρο. «Άπλωσέ το μόνη σου τώρα.» Προσθέτει κοιτάζοντάς με με ένα πλατύ χαμόγελο και αποχωρεί από το δωμάτιο με την λεμονάδα και το ποτήρι στα χέρια της.