Try To Play With Me💋 |BTS - M.YG/K.SJ|

[-67-]

Jessica POV

Και έγιναν πολλά ακόμα, Jin μου, που δυστυχώς δεν μπορώ να σου πω. Εδώ δεν έχω την δύναμη να αντέξω στην θύμηση τους, θα τα εξιστορήσω κιόλας;

Παρέμεινα να τον βλέπω σιωπηλή καθώς εκείνος επεξεργαζόταν όσα του είχα μόλις πει. Κοιτάω αλλού. Ένα αίσθημα ανασφάλειας με καταπλακώνει στην καρδιά. Και αν ξεκινήσει να γελάει; Και αν βρει όλα αυτά που του είπα γελοία; Ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό; Γιατί για εμένα ήταν... Και η ζωή μου μετά από αυτό ήταν πολύ δύσκολη γιατί εκείνες οι φωτογραφίες με σημάδεψαν. Μου κατέστρεψαν την ζωή δείχνοντας μου με τον χειρότερο τρόπο ότι δεν είχα τότε ούτε καν αληθινούς φίλους.

Το σαγόνι κάτω από τα δόντια μου σφίχτηκε. Δεν ξέρω γιατί με πονάει η ιδέα του να γελάσει μαζί μου ο Jin, ή μάλλον όχι... ξέρω.

«Σκατά...» Μου ξεφεύγει καταφέρνοντας να τον ξανά συντονίσω με τον πλανήτη μας. «Δεν έπρεπε να στο πω.» Ομολογώ και πάω να σηκωθώ αλλά αυτός δεν με αφήνει.

«Γιατί;» Με ρωτάει και δεν ξέρω τι να του απαντήσω.

Κι αν πέφτω όντως έξω;

«Γιατί...» Ξεκινάω αβέβαιη. «Γιατί θα γελάσεις...» Του απαντάω κάνοντας τον να με αγριοκοιτάξει.

Τον βλέπω να απομακρύνεται ελαφρώς από κοντά μου προκειμένου να καώ από το έντονο θυμωμένο ύφος του.

«Πρώτον, μην είσαι τόσο σίγουρη για το τι σκέφτονται οι άλλοι και δεύτερον, σοβαρά το πιστεύεις τώρα αυτό;!» Με ρωτάει εκνευρισμένος και δεν απαντάω κάτι, απλά μένω να τον κοιτώ σοβαρή. «Κοίτα, καταλαβαίνω ότι έχω βεβαρυμένο παρελθόν αλλά έχω συνείδηση και ξέρω πια να αναγνωρίζω τα λάθη μου. Έκανα πολλά και όσα μπορούσα τα διόρθωσα. Κάποια άλλα απλά μένω να ζω με τις τύψεις μου αλλά συνεχίζω γιατί ξέρω ότι έκανα ότι καλύτερο μπορούσα να πράξω.» Λέει και γυρνάει έτσι ώστε να βλέπει πια το ταβάνι.

Αντιγράφω τις κινήσεις του. Ένα κύμα ζεστασιάς απλώνεται στο στήθος μου με την ωριμότητα που τον έχει καταβάλει.

«Όσον αφορά το περιστατικό με την Jennie, είναι κι αυτό ένα από αυτά που θα ζω με τις τύψεις. Έκανα ότι μπορούσα αλλά δεν μπορώ να σβήσω τις πληγές της, απλά να της δώσω μία ηρεμία στο μέσα της ότι, ξέρεις, έχω μετανιώσει.» Μου λέει και γυρνάω να τον κοιτάξω.

«Θα της πεις ότι λυπάσαι;» Τον ρωτάω και συγκρατιέμαι να μην ξεστομίσω μία ηλίθια ερώτηση του τύπου: Την νιώθεις όμως την συγγνώμη; Προφανώς και την νιώθει με αυτά που μου είπε!