[-7-]

175 13 61
                                    


Τι;; Τι θέλει πια;! Κάτι βρωμάει εδώ! Αν κάτι μου εμαθε ο μπαμπάς, σαν αστυνομικός που είναι, είναι να μην εμπιστεύομαι εύκολα ανθρώπους σαν κι αυτόν!! Τον κοιτάω με το ένα φρύδι σηκωμένο και τον ρωτάω...

« Γιατί;; » αυτός ξινει το σβέρκο του και με κοιτάει.

« Θελω να σου πω κάτι...» εγώ συνεχίζω να τον κοιτάω περίεργα και γυρνάω στην Jennie, η οποία με κοιτάει ανήσυχη. Φοβάται...

« Καλά...» λέω αδιάφορα ενώ σηκώνω τους ωμους βαριεστημένα. Σηκώνομαι και του κάνω νόημα να με ακολουθήσει έξω από την καφετέρια αλλά διακριτικά κλεινω το μάτι στην Jennie. Προτού όμως προλάβει να σηκωθεί σκύβω μπροστά του και του ψιθυρίζω απειλητικά.

« Πριν βγούμε έξω θα πεις στους φίλους σου να απομακρυνθούν από τα κορίτσια, οκ;; Δε εμπιστεύομαι ούτε εσένα ούτε αυτούς! » αυτός στριφογυρνάει τα μάτια του και μόλις σηκώνομαι τους διώχνει. Παρατηρώ ότι κάποιοι παραξενεύονται αλλά τον υπακούουν διστακτικά. Κατοικίδια!

Προχωράω προς τα έξω και στηρίζομαι στον τοιχο και κάνει κι αυτός το ίδιο. Εγώ περιμένω ενώ κοιτάω μπροστά μου και αφού περάσουν λίγα λεπτά ησυχίας μιλάει.

« Κοιτά... ήθελα να ζητήσω συγνώμη για την συμπεριφορά μου... δεν έχει νόημα έτσι κι αλλιώς... δεν είσαι σαν τις άλλες...» τα υπόλοιπα δεν τα άκουσα... γιατί ζητάνε σε εμένα συγνώμη;; Στην Jennie φέρθηκαν σας μαλακες όχι σε εμένα!! Και το ότι δεν είμαι σαν τις άλλες το ξέρω δεν χρειαζόταν να μου το πει αυτος για να το καταλάβω! Δεν έχω ανάγκη κανέναν εγώ!! Έχω βαρεθεί να ακούω τα ίδια από κάθε αγόρι. Όλοι τα ίδια λένε μόνο και μόνο για να σε ρίξουν στο κρεβάτι!! Αυτός τι στο διάολο θα κερδίσει;! Γιατί σίγουρα δεν το εννοεί!! Μπορεί να με κοιτάει στα μάτια αλλά τα μάτια του είναι κενά... έχω δει ανθρώπους στην φυλακή, όταν πήγαινα μαζί με τον μπαμπά από μικρή, που φαινοταν από τα μάτια τους ότι είχαν μετανιώσει όντως... ενώ αυτός...

« Ξερεις είναι τσάμπα ο κόπος που κανεις... δεν με ενδιαφέρει τίποτα από αυτά που μου λες... αν θες συγχώρεση να πας στην Jennie... έπειτα ξανά έλα...» διακόπτω τον λόγο του που είχε αρχίσει να με κουράζει και αρχίζω να περπατάω αδιαφορώντας που μου φωνάζει.

« Jessica! Περίμενε! » με πιάνει απότομα και με γυρνάει προς το μέρος του.

« Δεν άκουσες τίποτα από αυτά που είπα;! Σου—»

« Χεστηκα αγορινα μου! Σου είπα! Εμένα δε με νοιάζει!! Τραβά να πεις συγνώμη αλλου!! » φωνάζω μέσα στα μούτρα του και του γυρνάω την πλάτη για να μπω πάλι μέσα στην καφετέρια. Βλέπω τους φίλους του να με κοιτάνε από μακριά και τους πλησιάζω.

Try To Play With Me💋 |BTS - M.YG/K.SJ|जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें