Kabanata 16

155 50 6
                                    

Kabanata 16

Lies

Another week wasn't good to me.

Nagsasabayan ang mga deadlines ng mga projects and performance tasks. Nagsisimula ng maging delubyo ang college life ko. Tatlong tao't kalahati pa ang dadanasin ko. College, please be good to me.

Pati 'yung deadline sa art gallery hanggang ngayon sketch pa lang ang nagagawa ko. I have to buy another canvas painting dahil ubos na.

The most hectic one, the competition. Sobrang bigat. Ilang pahina ng libro ang binabasa ko araw-araw but still, half-way pa rin lang ako. Matinding pressure pa ang dala. I want to prove something for myself and my family. Siguro baka tumaas kahit man lang kaunti ang tingin nila sa'kin kung mananalo ako rito. I still didn't inform them yet about this. I want to surprise them.

Out of the blue, uuwi na lang akong may dalang medalya at certificate.

They would shower me with praises and recognitions.

Nakalipas na ang isang oras nag-iimpake na ako ng gamit para sa susunod kong subject. Naiwan na lang pala akong mag-isa sa sobrang dami ng gamit ko. Paano? Magkaroon lang ng kaunting bakante sa oras ng PracRes namin, ibubuklat ko ang libro ng Kasaysayan ng Pilipinas. I wanna use my time conveniently. 

Tuluyan na sana akong maglalakad kundi lang ako naharangan ng lalaking naka-tayo sa bukana ng pinto. Anong ginagawa niya rito?

"Celestina, can we talk?"

I didn't respond. Instead, nilagpasan ko lang siya at binunggo ang braso niya para malaman niya kung gaano akong nasasaktan. I get it that I don't have the rights to be mad but I just can't help. I am so overpowered by this thing called love. False love.

"Ang hirap naman oh. Bakit ba palagi mo na lang akong inaaway? You haven't reply to my texts. Ang sabi ko ako ang susundo sa'yo tuwing umaga pero wala ka naman bago pa kita abangan sa bahay niyo. Bigla-bigla, hindi mo na lang ako papansinin. Iniintindi naman kita... why are you like this?"

I saw pain in his eyes. Nasaktan din ako sa mga sinabi niya. Sapol dito mismo sa puso ko. Parang sinaksak ng daan-daang beses at iniwang duguan lang. Ironically. para kaming mag-jowang nagbabangayan.

"H-hindi naman sa hindi kita pinapansin. Busy lang talaga ako ngayong linggo." Which is true naman.

"Then, ihahatid na kita sa susunod mong klase."

"Apollo, look. Hindi mo na kailangang gawin pa 'to sa'kin---"

"I insist," he reiterated.

His eyes was furious and determined. Rough and ruthless yet so attractive and alluring. No doubt, I fall for him. His jaw clenched and his veins protrude on his arm. He covered my vision with his broad body. 

Pero lumaban ako.

I sighed exasperatedly to scream vengeance and madness. Tinalikuran ko na siya and briskly walking. Akala ko mabilis na ang paglalakad ko pero nararamdaman ko siyang papalapit sa likod ko. Bago pa ako makatakbo ay naka-dama ako ng dalawang maiinit na bisig na yumakap galing sa likod ko.

It screams possessiveness and territorial. Diniinan niya ang sarili niya sa'kin bagay na nadama ko ang mainit niyang dibdib sa'kin. Ang paraan ng pagdiin ay mas na-depina ang mga ugat sa ibabaw ng palad niya. He sniffed as he inhaled the scent of my hair. Napapikit ako sa sensasyong sarap na nadarama. This was the forbidden pleasure. Ang isang kamay niya ay nasa leeg ko habang ang isa ay nasa bewang niya. Bumaba ang ulo niya sa kanang bahagi ng ulo ko. 

"I knew it. Lambing lang ang katapat mo," then he chuckled deeply under his breath. Nadarama ko ang mainit niyang hininga. The scent of shower gel and musk lingering to my nose.

Her Karmic FateWhere stories live. Discover now