Her Karmic Fate

Kabanata 5

Kabanata 5

In Love

Narito siya ngayon sa harapan ko at nakasuot ng puting polo, ang kaniyang sleeves ay nakatupi hanggang siko kaya mas lalong na-depina ang kalakihan ng braso niya at sumisilip na ugat na dumadaloy mula siko hanggang ibabaw ng kamay niya. Its stream was constricted, screaming roughness and ruthlessness. Black jeans and white chucks. Simple as that, he could carry the fashion limitless.

Nang iangat ko ang ulo ko upang titigan siya ay sandali siyang napatingin sa dibdib ko, lumipat ang tingin niya sa kawalan at nag-init ang buong katawan ko.

He motioned his hand towards his car. "Let's go?"

Ngumiti ako. He started the engine and it goes uproar. Buong pagtakbo ng kotse ay nakatingin lang ako sa labas ng bintana. Iniimahina ko na ang mga mangyayari sa sinasabi niyang pupuntahan namin.

We're sweet as couples, sharing meals and scooping ourselves spoon together. Nothing ever sweeter than small things. Kung sa amusement park naman kami pupunta, sasakay kami ng roller coaster, screaming at the top of our lungs, matatakot ako at yayakap sa bisig niya. He'll comfort me and that was the warmest embrace I would ever experienced.

Him, enveloping me makes me feel at home. Or what if sa tagaytay kami pumunta, we'll encounter breathtaking views while indulging ourselves above the rooftop, buong magdamag na magkayakap habang pinapainit ang isa't isa sa malamig na klima ng lugar.

I laughed at the thought.

Phone's beep broke the tangible silence of the atmosphere. Sinilip ko ang pouch ko at mukhang hindi akin galing ang tumatawag. Kay Apollo. Sinagot niya ang tawag at ni-loudspeaker 'yun, nilagay niya ang cellphone sa desk ng kotse at pinagpatuloy ang pagda-drive habang nakaantabay ako sa tumawag sa kaniya, hoping it's not someone that could ruin the mood.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.

"Shame on you, tinyente! Get back here and stop what you are about to do right now!" Sabi sa kabilang linya ng buong awtoridad at pinalidad.

There's a short dead air. Neither one of us dared to speak. 

"Tinyente! Be right there in 30mins. You'll regret it if not. Crushing against my order is the last thing you'll ever want." 

Pinakatitigan ko ang reaksyon ni Apollo. "C-copy, sir."

At binaba na ng kausap niya ang linya. Awkwardness filled the air. Gusto kong magwika ngunit parang tinakasan ako ng mga salita. I heard him heaved a deep, heavy sigh.

"I-I guess it's not a good idea to ditch. Tama ang sinabi ng kausap mo, sumunod ka na sa kaniya before anything worse happened," sambit ko.

Tila lumambot ang ekspresyon ng mukha niya. I saw pain in his face.

"Paano ka?" tugon niya sa malalim at pabulong na boses. 

"What about me? It's about you, Apollo. Puwede pa naman natin gawin ito sa susunod na araw. 'Yung walang matatamaang mahalagang gagawin."

He stilled for a second ngunit nang makapagdesisyon siya ay nagU-turn na niya ang sasakyan. I held a deep sigh and tried to comfort myself. 

Pagkarating namin sa tapat ng bahay ay natulala pa ako ng ilang segundo. Apollo cocked his body to my direction. Nakasandal ang kaniyang siko sa head rest ng upuan. Ang isang siko ay nasa manibela niya at ang kaniyang mapanuring mata ay nakatitig sa'kin.

"Sorry, dahil paasa ako. I promised you this thing but---"

"Don't feel sorry, I didn't assume anything. It all happened spontaneously. Atsaka ang sabi ko puwede pa naman natin 'to gawin sa ibang panahon." Wag kang humingi ng tawad dahil paasa ka dahil hindi mo responsibilidad ang nararamdaman ko.