My Knight in Shining Fangs [Fangs Series # 1]

Chapter Twenty-Eight

Chapter 28

[Hahaha, umuwi nga ang loko. Kaya pala biglang nawala.] ani Migo sa kabilang linya. Tinawagan niya ako para itanong kung nandito na daw ba si Kent sa Pilipinas at panay daw ang hanap sakanya ni Casey at nang pamilya nito.

“Natakot siya sa banta ko eh,” natatawa kong sabi sakanya. I heard Migo laugh on the other line.

[And Cassey is being bitch again. Pabalikin ko daw dito si Kent at hindi pa tapos ang tour.] bigla akong nainis sa sinabi ni Migo. Ang landi talaga ng Cassey na ‘yon. She thinks na maaakit niya si Kent ha.

“Eh sino lang kasama mo d’yan?” pag-iiba ko sa usapan dahil baka masira lang ang araw ko kapag pinagpatuloy kong making sa sinasabi ni Migo.

[Ah? Eh si ano… si—Sir Migo ayos na daw po ‘yung reservation para sa bagong room—]

“Teka. Isa that Florence? Boses niya ‘yan ah?” hindi ako pwedeng magkamali. Si Florence ang narinig ko sa kabilang linya.

[Hehehehe. Gotta go, Theyn. Bye!]

“H-hoy! T-teka,” hindi ko na natuloy ang sasabihin ko when he hang up the phone.

That man! He has a lot of explaining to do kung bakit kasama niya si Florence. Though ang alam ko ang magiging reason niya kasi secretarya niya ‘to.

“Theyn…”

And I forgot to say na nandito ko sa bahay ni Kent. Pinag half day niya lang ako para daw magbonding kami dito. Kung ako lang ang masusunod ayaw ko dito sa bahay niya. Puro kasi kalandian ang naiisip ko kapag napagsosolo kami. Pero disidido talaga ako na ‘wag isusuko ang bataan hanggang sa hindi pa ako handa.

“Sino kausap mo?” tanong niya habang papalapit sa akin.

“Si Migo. Hinahanap ka daw ni Cassey,” pagkasabi ko no’n ay umismid ako. Saying her name is like saying a bad word.

“Gano’n ba?” bigla-bigla na lang niya akong hinapit palapit sakanya at sumubsob sa leeg ko. He was nuzzling my neck kaya pinilit kong lumayo sakanya.

“K-Kent—“

“I missed you so bad. God knows how much I wanted to see you,” pinagdikit niya noo namin kaya napapikita ko nang mariin.

“Namiss din kita, Kent. Pero bakit mo ako pinadalhan ng picture niyo ni Cassey?” tanong ko dahilan para mapakunot ang noo niya.

“Pictures? What pictures?” nagtataka niyang tanong.

“You send me an e-mail. You told me to print it kaya ginawa ko. But it turns out na picture niyo ni Cassey ang nasa papel at—“ natigilan ako sa pagsasalita nang ma-realize ko ang lahat. Mukhang walang ka-ide-ideya si Kent sa nangyari kaya napagtagni ko ang nangyari. “She’s the one who sends it.” I said like concluding.

“Theyn, wala akong alam. I’m sorry. Yes we had pictures kasi wala naman akong choice dahil kinukuhanan nila kami ng litrato. But I will never ask you to print our picture. Hindi ako tanga para hindi malaman na masasaktan ka kapag ginawa ko ‘yon.”

“Pero e-mail add mo ang gamit.” Sabi ko.

“Cassey borrowed my laptop and…” I heard him groaned na parang may na-realize. “I think you’re right. Siya nga nag-send no’n gamit ang e-mail ko.” Napatango ako sakanya.

“Hindi ako galit sa’yo. Oo medyo nasaktan ako no’ng makita ko ‘yon pero may tiwala ako sa’yo. Kaya kahit ginawan ako ni Migo ng Passport para sundan ka ay hindi ako sumama kasi alam kong iisipin mo na wala akong tiwala sa’yo at ayaw kong isipin mo na gano’n ang tingin ko sa’yo.” Hinaplos niya pisngi ko at mataman akong tiningnan.