The Wicked Liar 2: The Lying Game [PUBLISHED BY POP FICTION]

Chapter 50: Wake Up

Hindi maalis ang ngiti ko kahit na nakalabas na kami ni Minho sa ospital. Hawak hawak niya ako sa braso habang naglalakad kami papunta sa parking kung nasaan ang sasakyan niya.

Nahimas ko ang tyan ko. I am five weeks pregnant. At kung tatyantahin ko, this started when we made love sa hotel nun bago ang concert nila at kinagabihan nun pagtapos. Sa kabila nang mga nangyayari samin ni Derick ngayon na hindi ko maintindihan, hindi ko pa din mapigilan matuwa. When I took that pregnancy tester last time at check up in ako ni doktora that confirmed I am indeed pregant, somewhat I feel hopeful na babalik na kami sa normal ni Derick.

The naive part of my brain wants to believe na magiging okay na talaga ang lahat. When I showed myself to him at sabihin sa kanya to, babalik siya. But then there's still a nagging conviction on the back of my head na wag akong pakakasigurado na ito ang paraan para maging maayos na kami. Not because I am pregnant, magiging okay na ang lahat. That this pregnancy is just a blanket made of happy feelings at the moment. A total reminder na may posibilidad pa din na hindi na siya bumalik.

But after all anak naman niya to. Anak namin to. He can't just abandon us. Hindi naman niya siguro gugustuhin na lumaki ang anak namin na walang ama cause he knows what it feels to have none.

Minho pulled the door at maingat akong pumasok sa passenger seat. When he already secured me, isinara niya na yun at umikot na siya papunta sa driver side at pumasok na din. I am actually expecting na bubuhayin niya na ang makina at aalis na kami pero hindi siya gumagalaw.

"What's the plan now? Kailan tong malaman ng papa mo" he said sternly na hindi ako tinitignan

Pinag isipan ko yung sinabi niya. May karapatan si papa na malaman pero sigurado ako na hindi muna dapat siya ang una kong pagsabihan tungkol dito. Kailangan si Derick ang mauna. Then together we'll think of a way to get through this.

Yung sayang nararamdaman ko parang apoy na hinipan dahil bigla na lang nawala. Minutes ago, I was just desperate to get Derick back with this na hindi ko man lang naisip si papa.. Sila Kuya Glenn, Kuya Michael, Kuya Marvin at iba pa na nagtitiwala sakin na hindi ako makakagawa ng bagay na ikadidismaya nila.

But I can't just back out. I can't just pull this life out of me. Anak ko to.. Anak namin ni Derick.. A constant reminder of our love.. And whatever it takes, hinding hindi ko to ipapalaglag. Anyway, kasal naman kami ni Derick at walang masama

"Minho, can we keep it a secret first?" pakiusap ko sa kanya. He looked at me sa hindi makapaniwalang paraan na para ngang nagagalit pa

"He has every right to know, Erica" he gritted between his teeth

"Alam ko naman yun. It's just.. Gusto kong si Derick muna ang makaalam and then together we'll do something. Isa pa, ayokong madamay ka kung sakali"

"I am not afraid. Kung natatakot man ako, para sayo yun Erica.." at base sa mga tingin niya sakin, I am certain na may gusto siyang sabihin na masakit pero hindi niya lang magawa cause probably ayaw niyang ma upset ako

Ngumiti ako sa abot ng makakaya ko. Buo na ang pasya ko. Bukas, magkikita naman kami ni Derick. "Wag kang mag alala. Okay lang ako" I said kahit na hindi convincing ang tono ko

I can see the so much concern sa mukha ni Minho that for one moment, gusto kong maiyak. He should not be here.. Si Derick dapat ang nandito. Si Derick ang nag alala at hindi siya. Pero nasaan siya ngayon? On Cathy's side.. Sa tabi ng babaeng girlfriend niya daw na hindi ko alam kailan o paano nagsimula..

Ganito ba talaga ang pagmamahal? I mean, pagmamahal ba to? Dahil kung oo, bakit ang sakit sakit?

Wala pa man kami sa tapat ng gate namin, natatanaw ko na si papa na nakatayo at parang inaabangan ako. We stopped on his front. Bumaba si Minho at pinagbuksan pa ako ng pintuan