12-27-14
(INCASE YOU GET CONFUSED,
*Niya,Siya: Kathryn*
*Nito, Ito: Daniel or Katelyn.*)
If I had a Choice, I would've chose to never leave you..........
--------------------------
IF I HAD A CHOICE (Her Side)
"Mommy!" Napaupo siya sa kama ng marinig ang matinis na boses ng anak niya. Nasapo niya bigla ang noo.
"Baby, go back to sleep. It's only 6 in the morning." Nanunudyong pagaalok niya. Ano ba naman kasi ang naisipan nito at alasais palang ay pinapabangon na siya?
"No mommy! You promised! We're going to the mall today! Woo!" Tumalon ito bigla sa kama niya, at muntikan pa nga siyang matalunan nito.
"Baby,stop jumping! You might hurt yourself." Agad naman itong sumunod at umupo na lamang sa harap niya.
"So......?" Tumayo itong muli sa harapan niya ng muli siyang humilata sa Kama. "Mommy! Get up!" Naiinis ng bulyaw nito.
"It's only 6. We can go later, before lunch." Ewan ba niya, parang takot na takot na siyang lumabas pang muli ng bahay matapos ang nangyari dalawang araw pa lamang ang nakalilipas.
"Mommy, you slept early last night. Please tell me why you don't want to go now." Nakasimangot na ito ng magtanong.
"I don't wanna go outside."
Alam naman niyang hindi niya ito maiiwasan habang buhay, pero gusto lang naman sana niyang iwasan ito hangga't kaya niya.
Her daughter deserves a complete family............ pero parang hindi pa niya kayang ibigay iyon sa kanya. "Is it because of daddy?"
Nakita niyang natutop nito bigla ang bibig. "Uh--- I mean okay, we can go later. 10 okay mommy?" Matapos siyang halikan nito sa pisngi ay agad na itong tumakbo papunta sa sariling silid.
Posible kayang nakita din ng anak nya si Daniel? At pano naman nito malalaman ang tungkol kay Daniel?
-----------------------
Sa halos tatlong taon niyang magisang tumataguyod sa anak niya, may minsang pagkakataon na lubos siyang nanghihinayang. Imbis na sabay nilang nakikikita ni Daniel ang paglaki ng anak nila, siya lang magisa at hindi nga rin niya alam kung makakasama pa niya si Daniel.
Masaya naman siya. Oo at mahirap noong panahong pinagbubuntis niya ang bata, wala siyang kaagapay na kahit sino na makakapagbigay ng nais niya tuwing nagkecrave siya. Pero napakasaya niya ng tuluyan ng pumasok sa buhay niya si Katelyn.
Si Katelyn Daniella Bernardo-Padilla. Noong una pa nga'y nagaalinlangan siyang ilagay ang apelyido ng dating kasintahan dahil sa kadahilanan na wala naman siyang karapatan. Pero sa huli'y namayani parin sakanya ang kagustuhang maisama si Daniel sa buhay ng anak, kahit apelyido lamang.
Naging mahirap ang lahat para sakanya. Lalo na ang pagsasabi sa pamilya niya ng tungkol kay Katelyn. Tinanggap naman ng mga ito si Katelyn. Pero mas naging kumplikado ang lahat ng bigla siyang nakita ni Roanna.
( ** are flashbacks)
**
"KATELYN DANIELLA BERNARDO-PADILLA!" Napatalon ang bata ng bigla niya itong tawagin sa buong pangalan.
"M-mommy....." Sambit nito habang nakatingin sa Kanya.
"I told you to stay on that bench right? Oh God, I don't know what I would do if you got lost! Can't you just listen to me for once?"
Ngumawa ito bigla. Napahinga nalang siya ng malalim. "Kath......" Nagulat siya sa narinig. Hindi siya makatingin sa nagsalita.
"Ate Wana." Si Roanna Pala ang nakatagpo sa anak niya.
**
Hirap na hirap siya sa pageexplain dito sa nangyari. Lalo na sa pagpigil dito na sabihin kay Daniel ang nalaman.
**
"Ate, wag mong sasabihin kay DJ, please."
"Ha? Bakit? He deserves to know, Kath." Hindi niya alam ang sasabihin dahil alam niyang tama ito. Napayuko nalang siya.
"Natatakot ako, ate." Napatingin naman ito sakanya ng sabihin niya iyon.
"Bakit ka naman matatakot, Kath? Hanggang ngayon ay mahal na mahal ka parin ni Daniel....... Sa tingin ko'y matutuwa yon ng sobra kapag nalaman niyang may anak kayong dalawa."
Seeing Daniel as a father would be one of the delightful scene she'd want to see every single day........... "Pero ate...... kahit hanggang makatapos lang siya." Muli niyang pakiusap, talagang hindi pa siya handang magpaliwanag.
"Fine...... pero don't you dare hide, Kath. Kundi ako talaga mismo ang magsasabi kay Daniel."
**
Nakahinga rin siya ng maluwag matapos ang pangyayaring iyon. Oo, alam niyang hindi na niya kayang takasan pa si Roanna, pero alam naman niyang malalaman rin ni Daniel ang katotohanan.
Kaya nga noong nakita niya si Daniel habang naglalakad siya noong isang araw ay napatawag na siya kay Roanna.
**
"Ate, sinabi mo na ba kay Daniel?"
"Hindi pa...... Pero nakatapos na siya...... Diba't ikaw ang magsasabi sakanya?"
"Ate, nakita ko si Daniel kanina.........." Hindi niya alam kung bakit pa niya pinoproblema iyon. Sa katunayan nga, muntikan na niyang lapitan ito kanina ng makita niya itong naglalakad ng mag-isa.
"Oh, hindi ba't mas mapapadali ang pagsasabi mo sakanya gayong nandyan na siya?"
"Ate, hindi ko pa kaya....... Natatakot ako...." Sinubukan niyang pigilin ang mga luhang nagbabadyang tumulo mula sa mga mata niya...... pero dahil na rin sa tindi ng emosyon na nararamdaman niya, Hindi na niya nagawang pigilin pa......
"Bakit ka naman matatakot? Si Daniel yan, Kath. Kahit pa sabihin mong nasaktan mo siya noon, alam kong sa sobrang pagmamahal niya sayo ay kayang kaya ka niyang patawarin muli......... Kath, he's been miserable without you...... napagbigyan na kita, kaya sana, ako naman pagbigyan mo......... Buuin mo ulit siya......"
Iyon ang masakit para sakanya...... Nasaktan niya si Daniel. Nasaktan niya ang lalaking kahit kailan ay walang ginawa kundi mahalin siya........ Pero nasaktan din naman siya a?
"Ate......." mahinang usal niya.
"I believe in you, Kath. I believe in your love for each other....... I believe in KathNiel........ I lost hope along the way, but I still believe....... please do believe me when I tell you that he'll wholeheartedly accept you and Katelyn......"
"Thank you, ate...... Sa lahat...... pero....... may kailangan lang akong gawin."
**
And she hoped, that what she has in mind would be for the best.
-----------------
Abot langit ang kaba niya ng pagbalik niya'y wala na ang anak sa upuang pinagiwanan niya
Hindi naman siguro masamang tao ang nakakita Kay Katelyn diba?
"Jusko, wag naman po." Mahinang bulong niya habang palingon lingon siya sa bawat madadaanan.
Tila tumigil ang puso niya ng makita niya si Daniel......... kasama ang anak nila..
"Little girl, where are your parents?" Nakagat nalang niya ang labi niya sa naririnig.
"Silly! You're my daddy!" Natatawang sambit nito habang nakakapit sa mga pisngi ng naturang 'daddy' daw. Napalunok siya at may pumintig yata sa tenga niya ng marinig ang sinabi ng anak. Sabi na nga ba at may alam na ang bata noong Una palang.
"I'm not sweetie." Nakita rin niya ang disappointment sa muka nito. 'Kung alam mo lang, Daniel.'
"You are----" "Katelyn?" Agad na rin niyang pinutol ang usapan ng dalawa ng kunwari ay nagmamadali siyang lumapit sa mga ito.
"Look mommy! I found daddy!" Nakita niya ang labis na pagkatuwa sa muka nito. Hindi niya na alam kung ano bang dapat niyang gawin.
"Daniel..." Ngayon lang niya napagtanto kung gano siya nangulila Kay Daniel. Para bang biglang bumalik sakanya lahat ng masasayang ala alang nabuo niya kasama ito.
Nakita niya ang pagtulo ng Luha ni Daniel. Sobrang sakit para sakanya ang makitang nasasaktan parin ito. 'Tignan mo nga ang nigawa mo, Kathryn.'
"Daddy, Don't cry."Agad naman nitong pinunasan ang mga luha sa pisngi, at sa pagkakataong iyon at parang bigla niyang ginustong siya ang magpunas sa mga luhang iyon.
"Sakin siya, diba?" Doon na nanliit ang tingin niya sa sarili niya. Kahit kalmado ang pagkakasabi ni Daniel, para bang may nakatagong galit sa paraan ng pagsasalita nito.
Pilit niyang iniiwasan ang mga tingin nito, halatang halata na may tinatago siya.
"Sabihin mo naman sa akin yung totoo o"Pagmamakaawa nito.
Umiling siya. "Akin siya. Anak ko siya." Madiing salita nito na nagparamdam sa kanya ng tensyon.
"Paano mo naman nasabi?" Tanong pa niya. Pero nanlalambot na siya, sa totoo lang.
"Yung Mata at ilong niya ay galing sakin.......... saka binigay mo sakanya ang pangalan na sinabi ko sayong nais kong ipangalan sa Unang babaeng anak ko." Kahit naman wala itong masabi ay aaminin rin niya ang totoo. Tumango siya ng paulit ulit.
Niyakap nitong bigla ang anak nila....... Bakit ba ang sarap sa tenga ng mgsalitang iyon?
Anak nila... "Aww daddy. I can't breaaaathe!" Naiinis na reklamo ni Katelyn. "Sorry baby." Ani nito at hinalik halikan ang bumbunan at noo ng bata bago muli itong yakapin ng mas mahigpit.
"I missed you, baby. God......." Umiiyak na bulong nito. "Stop daddy, you're making me cry." It was the happiest scene she witnessed, after all those years she waited.
Hindi niya alam kung bakit bigla niyang sinira ang lahat sa sunod niyang sinabi.
"Katelyn, we have to go........."
"Mommy, can we atleast spend our day with daddy?" Nagisip siya bigla.
"Ah, baby. You should go with mommy........ I think you have already scheduled an appointment. I don't want to ruin your mommy's day....... so, come with her........" Nanlambot na siya ng tuluyan.
'Ano ba Kathryn? Nandito na nga e, bakit nagiinarte ka pa?'
"But I want to be with you."Malungkot na sabi ni Katelyn. Namumuo ang luha sa Mata nito.
"I'll find a way, sweetheart." Sweetheart? The memories....."You will still see me, I promise. And then we'll go watch the movies!" Pilit nitong sinisiglahan ang boses, Pero di rin niya nagawa.....
"But---"Tuluyan na itong ngumawa at kumapit sa Leeg ni Daniel.
"Shh.... baby. Don't cry."
"Daddy will cry too."Sabi nito ng maluha luha.
"Daddy loves you, always and forever. Cutiepie." Muli nitong hinagkan ng mabilis ang noo ng anak.
"Sige na Kath, ingat kayo ha?" Sinusubukan nitong ilayo ang sarili, ngunit ayaw nitong bumitaw sa kanya. 'Yung pangako mo kay Ate, Kath'
"Baby, mommy might get-------" "Fine." Nagulat siya sa pagsalita ni Kathryn.
"Yay! Let's go watch the movies daddy!"
--------------------------
"Good Night, princess." Matagal niyang hinalikan ang noo ng anak.
Nagtatago siya habang minamasdan ang mag-ama. Parang ninais niyang lumapit, pero may bagay talagang pumipigil sa kanya.
'Nasa harap mo na ngang muli, Kathryn e. Natanggap na niya si Katelyn. Bakit di mo uli subukan?' Napailing nalang siya sa sinasabi ng konsensya niya.
"Tell me a bed night story, daddy."
"Once upon a time..... there was a girl named Kath and a boy named Daniel......" Pinagpatuloy nito ang pagkukwento tungkol sa mga nangyari sa buhay nila......... Mahina siyang umiiyak habang nakikinig, sobra na siyang nasasaktan..... Kaya imbis na pakinggan pa si Daniel ay tumayo nalang siya at dumistansya ng kaunti.
Nang nakahinga na siya ng maayos ay bumalik na siyang muli sa pwesto niya kanina.
"Promise me one thing?" Tanong ni Daniel habang rinig ang mahinang hikab ni Katelyn. "Promise me, if mommy finds a new daddy for you, that I'll still be your daddy?"
"My one and only daddy." Napahikbi siyang muli sa narinig.
'Sino bang makakapalit sa iyo, Daniel? Wala.......'
"Good. You will always be daddy's princess. Okay? Remember that. I love you."
"I love you too daddy."
"Oh, and tell mommy that daddy loves her. Okay? I love you princess. Don't ever forget that." Natakpan niya ang bibig dahil hindi na niya kinaya ang naririnig niya.
'Kathryn, he's worth it....... You know he is.'
"Sana alam mo nang ito na rin ang huli." Biglang siyang nagsalita. Nanatiling nakatalikod si Daniel sa kanya.
"Kaya nga nagpaalam na rin ako e." Rinig na rinig ang kalungkutan sa boses ni Daniel.
"Salamat, kahit isang araw lang ay naramdaman ko kung paano maging isang ama."
"Pwede bang mag extend?" Pakiusap nito.
"Daniel----" "Alam ko namang di ka papayag e."
"Tinatanggap at nirerespeto ko yung desisyon mo, pero Kath........ mahal na mahal parin kita........." Lumingon na ito bigla sakanya. Pinilit niya ang sarili na magpakita ng walang emosyon.
"Alam ko namang Hindi mo na ko mamahalin ulit e, kaya kahit si Katelyn nalang........ Kahit isang beses kada buwan lang........ kahit sa tawag lang at hindi personal............. kahit pa bigyan mo ko ng limitasyon sa oras............ hayaan mo naman sana akong maging parte ng buhay ng anak natin......... Hindi ako makikigulo sa buhay mo, kahit yung sa buhay nalang ng anak ko.........."
Umiling siya. Nagulat nalang siya nang lumuhod si Daniel sa harapan niya habang nagmamakaawa.
"Maawa ka naman sakin Kath....... Mahal na mahal ko si Katelyn....... Kung iniisip mo yung sinabi kong mahal pa kita, wag mong alalahanin yon......... Pinipigilan ko na nga ang sarili ko........ Hindi ko na ipagpipilitan yung sarili ko"
"Hindi ko na kakayanin kapag nawalan narin ako ng karapatan sa kanya."
**
'Bakit ka naman matatakot? Si Daniel yan, Kath. Kahit pa sabihin mong nasaktan mo siya noon, alam kong sa sobrang pagmamahal niya sayo ay kayang kaya ka niyang patawarin muli......... Kath, he's been miserable without you...... napagbigyan na kita, kaya sana, ako naman pagbigyan mo......... Buuin mo ulit siya......'
**
'Bakit mo pa ba pipigilan ang sarili mo Kathryn?'
Umupo siya para magkasing tangkad na silang dalawa. "Dapat kasi, Hindi mo na malalaman e........ dapat kasi, Hindi mo kami mahahanap." Umiiyak ring bulong ni Kathryn.
"Ang hirap......... Ang sakit sakit makita ang anak natin na di kita kasama.......... Pinili kong lumayo sayo at di ipaalam to dahil ayokong masira ang pangalan mo.............."
"Gustung gusto ko sanang bumalik at ipakilala si Katelyn sayo......... pero pinangunahan ako ng takot....... I'm sorry Deej. I'm so sorry..... Hindi ko talaga....."Niyakap nalang siya bigla ni Daniel kaya napayakap nalang din siya.
"Miss na miss na kita,Kathryn. Bawat araw akong bumabangon ikaw lang ang hinahanap hanap ko......... My life without you was so miserable. I was alive, pero parang hindi rin. Hindi ko alam kung anong gagawin ko sa buhay ko ng mawala ka sa akin." Hearing those words from him made her doubt her decisions. A man like Daniel doesn't deserve to have a miserable life.
"Kung natatakot ka parin, wag kang mag-alala, nandito lang ako........ Okay lang sa akin kahit ganito nalang muna tayo........ Okay lang sakin kahit anong gusto mo........... para sa kasiyahan mo......... Pero wag ka na sana lalayo sakin....... Kath, ha? Hindi ko talaga kakayanin........"
"Wag ka lang mawawala uli,Kath........... Kayo ni Katelyn......... Magiging isang buong pamilya tayo........" Lalo nalang niyang hinigpitan ang yakap kay Daniel.
"You don't know how much I wanted to hear that from you......." Pinadaan nito ang mga daliri sa buhok niya. "I love you, Deej. Mahal na mahal kita............."
Ang sarap sabihin muli iyon sa lalaking mahal na mahal niya, ng walang pangamba. "You don't know how much I wanted to hear that from you again......." Tumawa siya ng mahina at dahan dahang lumayo. She cradled his face in her hands.
"I never stopped loving you, Daniel ko. And I'm not planning to stop now." Ngumiti ito, at tinanggal ang mga kamay sa mukha.
"Ikaw ang lahat sa akin, Kath ko.......... Kayo ni Katelyn.......... Mahal na mahal kita....." Bago nito hinila siyang papalapit at hinalikan ng puno ng pagmamahal ang mga labi niya.
--------------------------------------------------