POV Brooke
Hij gromt en mompelt wat in zichzelf, voordat hij weer naar achteren in de stoel gaat zitten. Ik kijk naar Lydia die me met een brede lach aanstaart. 'Wat?' vragend kijk ik Lydia aan. 'Ga je het me nog vertellen of niet?' Ze slaat haar armen over elkaar en leunt ook achterover. Ik wil mijn mond openen maar Aiden is me voor. Alweer. 'Niks bijzonders. Ze is blijven slapen en we hebben gezoend. That's it.'
Zijn antwoord doet pijn. Vanochtend zei hij nog dat ik meer was. Dat ik de eerste zou zijn die zijn hart zou gaan breken, en nu zegt hij dit. Ik kijk naar hem maar hij ontwijkt mijn blik.
'Wat mag het zijn?' Mijn blik glijd af naar de serveerster die ons vragend aankijkt. Al blijft haar blik hangen bij Aiden. Ik kijk naar Aiden maar hij merkt het niet. Tenminste, hij doet alsof hij het niet merkt. 'Ik wil een uitsmijter en dat geld ook voor haar.' geeft hij snel antwoord. Hij kijkt me aan terwijl hij het zegt. Zijn ogen haken in de mijne. Ik blijf terug staren, in de hoop erachter komen wat hij denkt, maar het is een nutteloze poging. Hij maakt zijn blik los en kijkt naar de jongens.
'Dus. Dit is helemaal niet ongemakkelijk.' zucht Cameron. Ik kijk hem aan en glimlach ongemakkelijk. 'Je moet je bek houden.' hoor is naast me. Ik rol met mijn ogen en kijk naar Lydia die me niet begrijpend aankijkt. In mijn ooghoeken zie ik Cameron op tafel gaat leunen. Hij buigt voorover en en kijkt naar Aiden. Ik zucht en voel de spanning toenemen. 'Oké. Prima dat je denkt dat we achterlijk zijn maar wij weten wel beter. Geef gewoon toe wat iedereen al weet.' Ik kijk naar Aiden die zijn ogen tot spleetjes knijpt. 'Prima dat jij denkt dat je alles weet. Maar dan weet je net zo goed als ik dat ik niet aan relaties doe.' Dat is de druppel. Zonder hem nog een blik waardig te gunnen schuif ik mijn stoel naar achter en sta op. Ik loop het cafeetje uit en kijk om me heen. Een drukke winkelstraat in de buurt van mijn huis. Alleen heb ik geen auto. Ik zucht en begin te lopen. Ik druk op het knopje van het stoplicht en wacht tot het groen word. Even kijk ik terug naar het cafeetje. Ergens hoop ik dat hij de deur opent. Maar dat zal niet gebeuren want ik beteken niets voor hem. Ik zucht en pak mijn telefoon uit mijn zak, maar ik heb niks gemist. Niet eens iets van Lydia. Ik stop mijn telefoon terug en kijk naar het stoplicht die nog steeds op rood staat. Hoe lang kan dit duren?
Het stoplicht springt op groen en ik begin met lopen. Ik stap de stoep op maar dan word mijn arm vastgegrepen. Ik verlies mijn evenwicht en val tegen een harde borstkas. Het duurt even voordat ik mijn evenwicht terug heb. Verslagen draai ik me om. Hij heeft een gejaagde ademhaling en zijn gezicht staat emotieloos. Ik zucht, trek mijn arm los en sla ze over elkaar.
'Wees niet boos.' zegt hij. Niet begrijpend kijk ik hem aan. 'Ik vind het allemaal prima dat jij denkt dat je alles bent maar ik ga er niet in mij. Nou weetje, ik vind het helemaal niet prima. Ik vind het niet prima dat je denkt dat je alles kan maken. En ik vind het al helemaal niet prima wat je net zei. Ik heb het gevraagd. Im heb je voor duidelijkheid gevraagd en jij zei dat ik de eerste zou zijn die je hart ging breken. Ik was je eerste vriendin en nu zeg je dit tegen je vrienden. Ik ga dit niet doen!' Vele blikken zijn op ons gericht maar het kan me niet schelen. Zijn blik word harder en hij zet een stap terug. 'Je heb gelijk.' is alles wat hij zegt. 'Wat?' Het is het eerste wat ik fluister, en ik vraag me af of hij me wel heeft verstaan op deze drukke straat. 'Zoals ik al zei. Ik doe niet aan relaties.' Hij haalt onverschillig zijn schouders op en steekt zijn handen in zijn broekzakken. 'Dan ben ik blij dat het hier eindigt.' mompel ik. Een flits van schrik vliegt door zijn ogen of het lijkt zo. 'Want ik ga niet een van die spelletjes spelen. Ik ga niet een van die vele sletten zijn die het met jou hebben gedaan. En weetje, je zoekt het maar uit wang bij mij hoef je niet meer aan te kloppen als er wat aan de hand is.' Dat gezegd te hebben draai ik me om en loop weg. Weg van hem en zijn zieke spelletjes. 'Prima!' hoor ik hem achter me schreeuwen. Ik rol met mijn ogen maar blijf doorlopen.
————-
Song : Lie by NF