POV Aiden
Langzaam word ik wakker. Dr gedachtes aan gisteravond schieten mijn hoofd binnen, en als vanzelf sla ik mijn arm steviger om haar heen. Haar woorden galmen nog steeds door mijn hoofd.
'Ik heb geen zin om de volgende in je rijtje te zijn. De volgende die je neukt. Dat ga ik niet doen, dat wil ik niet doen. Als dat je plan is kan ik beter weg gaan.'
De pijn in haar ogen was zo duidelijk te zien. De pijn die ik voelde werd alleen maar erger. Normaal zou het me niks boeien hoe iemand over me dacht, als ze maar met me naar bed gingen. Maar gek genoeg deed het me pijn om die woorden uit haar mond te horen. Ik dacht dat ze me inmiddels goed genoeg kende om me te kunnen vertrouwen maar ze geloofde me niet. Ze geloofde niet hoe ik me over haar voel. Ik weet niet waarom ik daar met Lucy zat, maar ik dacht echt dat het geen kwaad kon. Niet dat ik er verder over na had gedacht maar zodra ik de pijn in haar ogen zag wilde ik dat ik het terug kon draaien. De spijt overviel me meteen.
Een kreun verlaat haar mond en ik word uit mijn gedachten gehaald. Mijn blik glijd naar haar af. Langzaam knippert ze met haar ogen. Ze gaat op haar rug liggen en haalt haar hand van mijn borst. Ze wrijft in haar ogen en kijkt even naar het plafond. Ze haalt een keer diep adem en draai zich op haar zij naar me toe. 'Goedemorgen.' zeg ik om de stilte te verbreken. Een kreun in haar antwoord. Ik grinnik. 'Geen ochtend mens he?' Weer kreunt ze en ze drukt haar hoofd in het kussen. 'Hoe lang ben je al wakker?' vraagt haar gedempte stem. Toch is de moeheid nog duidelijk in haar stem te horen waardoor ze een ruw randje heeft. Een siddering glijd door m'n lichaam. Het klinkt zo sexy! Ik hoor haar zuchten en ze draait zich weer naar me toe. Vragend kijkt ze me aan. 'Een kwartiertje ofzo.' antwoord ik. Ze knikt. Ik kijk naar haar maar ze ontwijkt mijn blik. 'Wat is er?' Ze kijkt op. Twijfel staat in haar ogen. 'Dat van gister... wat je zei. Meen je dat zeg maar... nog steeds?' Ze bijt op de binnenkant van haar lip en staart naar mijn borst om mijn blik te ontwijken. Een kleine glimlach komt op mijn gezicht. Ik zoek haar handen onder de deken en zodra ik ze heb gevonden trek ik haar naar me toe. De schrik is van haar gezicht af te lezen en mijn glimlach word alleen maar groter. Ze valt op me. Ze komt iets overeind en gaat op mijn schoot zitten. Ze plaatst haar benen aan weerszijden van mij en legt haar handen op mijn borst. Ik leg mijn handen op haar dijen en glij iets naar boven tot haar heupen. Haar borst gaat snel op en neer en de grijns op mijn gezicht groeit alleen maar.
'Aiden.' fluistert ze. Haar ogen vinden de mijne en meteen haken ze vast. Wanhoop en paniek is duidelijk van haar gezicht af te lezen en ik ben de enige die haar daaruit kan verlossen. 'Ik zou geen woord terug nemen, al zou ik het willen.' zeg ik. De opluchting overvalt haar meteen en een lach komt op haar gezicht. Haar handen glijden over mijn borst naar boven en ze eindigen bij mijn wangen. Ze haat een los plukje haar van mijn voorhoofd en haar ogen vinden de mijne weer. 'Sorry.' zucht ze. Ze haalt haar handen weg en legt ze terug op mijn borst. 'Waarom? Het is fijn.' Ik pak haar handen van mijn borst en leg ze terug. Ze bijt op haar lip en dat is de druppel. Ik kom overeind en leg een hand in haar nek. Zonder twijfel druk ik mijn lippen op de hare. Ze schrikt maar dan slaat ze haar armen om mijn nek. Ze komt iets omhoog maar slaat dan haar benen om mijn middel. Mijn tong dringt de hare binnen en een kreun verlaat haar mond.
Langzaam laat ze los. 'Wat zijn we nu?' Vragend kijk ik haar aan. Haar lippen zijn opgezwollen en ze ontwijkt mijn oogcontact. Ik heb haar nog nooit zo onzeker gezien. 'Is dat nog niet duidelijk?' niet begrijpend kijk ik haar aan. 'Ik wil het gewoon zeker weten.' zegt ze.