POV Brooke
Voor haar deur zet ik de auto tot stilstand. Ik zet de motor uit en ik spring uit de auto. Ik doende auto op slot en ren naar haar voordeur. Ik wil op de bel drukken maar de deur word al opengedaan. Ik schrik als ik haar zie staan. Met een rood hoofd, helemaal nat van de tranen en met uitgelopen mascara staat ze voor me. Meteen open ik mijn armen en sluit haar in mijn armen.
'Sshht.' probeer ik haar snikken te laten ophouden. 'Wat is er gebeurd?' Ze laat me los en trekt me mee naar binnen. Achter haar aan loop ik de trap op. Ze opent haar deur en laat zich op haar bed vallen. Luide snikken verlaten haar mond. Ik ga naast haar zitten en kijk haar aan. 'Wat is er gebeurd Lyd?' Ze komt overeind en begint aan haar vingers te frunniken. 'I-ik kwam bij h-het restaurantje w-waar we h-hadden afgesproken. K-kijk ik door h-het raam z-zie ik h-hem zoenen m-met een a-ander meisje.' brengt ze uit met luide snikken. 'Ach.' verlaat mijn mond en ik trek haar weer in een knuffel.
Minuten lang snikt ze in mijn armen. Langzaam word ze wat rustiger. Ik duw haar langzaam van me af en veeg met mijn duimen gaar tranen weg. 'Het komt allemaal wel goed. Hij is het niet waard.' fluister ik. Ze geeft me een klein lachje. 'Dankjewel.' 'Tuurlijk.' 'Sorry dat je nu het feestje moet missen door mij.' 'Maak je daar maar niet druk om. En ik kom altijd naar je toe als er iets is.' Ze drukt een kus op mijn wang. 'Ik ga me ff opfrissen.' Ik knik. Ze staat op en loopt naar de badkamer. Ik zucht en pak mijn telefoon uit mijn jaszak.
Nathan: Is me auto nog heel?
Ik grinnik.
Ik: Ha Ha, wat ben jij grappig. Maar nee ik lig nu in het ziekenhuis. Je auto is total loss.
Meteen begint hij te typen.
Nathan: Ik ga stuk. Zie je morgen wel op school.
Ik grinnik en stop leg mijn telefoon weet weg. 'Blijf je slapen?' Vragend en een tikkeltje wanhopig kijk Lydia me aan. 'Tuurlijk.' Opgelucht haalt ze adem. Ze komt weer naar me toe en komt naast me op bed liggen. Ik pak mijn telefoon en app mijn moeder dat ik blijf slapen bij Lydia.
'Dus wat zullen we....' Ik leg mijn telefoon weg en draai me om maar ik zie dat ze haar ogen heeft gesloten en rustig haalt ze adem. Ik grinnik. Ik stap van bed en doe mijn hakken en rokje uit. Samen met mijn jasje gooi ik allee op haar bureaustoel.
Ik draai me om en til de dekens op. Ik leg Lydia's benen op en leg ze onder de dekens. Ik loop naar de andere kant van het bed en ga naast haar liggen.
——-
'Goedemorgen!' Wild word ik door elkaar heen geschud. Ik kreun en open mijn ogen. 'Jezus Christ. Hoe laat is het?' 'Half 8.' 'Waarom ben jij zo vrolijk.' 'Depressief blijven is ook zo wat.' mompelt ze. 'Waarom ben jij al aangekleed?' 'Ik was al vroeg wakker. Ik kon jou toch nog laten slapen dus ik dacht ik kleed me alvast aan. Maar kom je? Het ontbijt staat klaar.' Ze maakt aanstalten om weg te lopen. 'Lyd, ik heb geen tandenborstel.' 'In het kastje ligt een nieuwe. Pak die maar.' en ze loopt de kamer uit. Ik zucht en stap het bed uit. Ik trek mijn kleren van gisteravond weer aan en loop naar de badkamer. Ik pak de nieuwe tandenborstel en haal een borstel door m'n haar.
Ik loop naar beneden en schuif aan aan tafel. 'Dus wat is het plan?' 'Hoe bedoel je?' vragend kijkt ze me aan. 'Noah.' Terwijl ik het vraag pak in een bakje en giet het vol met müsli en yoghurt. 'Negeren.' zegt ze simpel. Ik knik ligt. 'Maar hoe zit het nou met jou?' 'Wat bedoel je?' 'Aiden.' Ik verslik me en begin te hoesten. Ze begint had te lachen. Snel neem ik een slok water. 'Er is niks met Aiden.' zeg ik als ik klaar ben met hoesten. 'Als jij dat jezelf wijs kan maken mag je het bij mij proberen.' 'Ik meen het.' 'Ach. Ben je dom of doe je dom. Ik weet heus wel hoe je over hem denk.' 'Hoe dan?' 'Je geeft om hem.' mompelt ze. Ik laat me achterover vallen in de stoel.
'Wat moet ik nou? Het is zo'n lul en een harteloze zak maar die zondag...' 'Het komt wel goed.' Ik knik. Ik neem mijn laatste hap en schuif bet kommetje weg. 'Kom we gaan.' ze knikt en pakt haar tas. 'Heb jij schoenen van mij? Op die hakken naar school lijkt me niet zo'n goed idee.' Ze lacht. 'Zijn die zwarte goed?' 'Prima.' ze knikt en loopt naar de gang. Ze geeft me een paar zwarte sneakers. Ik trek ze aan en samen lopen we de deur uit.
Ik grijp naar mijn zak en voel of de sleutel er nog in zit. Een kleine grijns vis ik ze uit mijn jaszak. 'Kom je nog?' Ik draai me om en zie Lydia bij haar auto staan. 'Kom jij maar met mij mee.' vragend kijkt ze me aan maar ik loop al naar de auto van Nathan. Ik open de deur en stap in. Meteen zit Lydia naast mij. 'Hoe kom jij hieraan?' 'Nathan.' Met open mond kijkt ze me aan. 'Ja wat? Het was heel simpel. Of Cameron of Nathan moest me naar jou toe brengen maar dan moesten ze zelf weg en dan moesten ze natuurlijk ook die meisjes los laten. Of ik kreeg de autosleutels en reed zelf naar je toe.' Ze begint te lachen. Ik daarentegen draai me om en start de motor.
'Weetje. Jij woont letterlijk vier straten van school af en alsnog kom je elke dag met de auto.' 'Jep.' ik rol met mijn ogen.
Ik rijd het parkeerterrein op en parkeer de auto op Nathan zijn vaste plek. 'Nou, daar gaan we.' hoor ik naast me. Ik zet de motor uit en stap uit. Ik scan het terrein maar meteen zie ik Cameron en Nathan met een grijns naar me Aiden daarentegen kijkt me verbaast aan. De rest van de mensen kijkt me met open mond aan.
Met Lydia naast me lopen we naar ze toe. 'Alstublieft.' en ik gooi de sleutels van Nathan naar hem toe. 'Thank you.' en meteen steekt hij zijn sleutels in zijn broekzak. 'Dus vertel. Hoe was het feestje?' 'Je heb niks gemist.' 'Das mooi.' Ik kijk de jongens een voor een aan. Bij Aiden blijven mijn ogen hangen. 'Dus jij dacht, Liam is niet genoeg dus ik neem Nathan er lekker bij?' vraagt hij terwijl hij zijn handen in elkaar slaapt. Ik rol met mijn ogen. 'Kom Lyd, we gaan. Ik heb geen zien in hypocrieten.' Ik grijpt haar arm en trek haar mee naar binnen.
———
Song: Somebody you loved by Lewis Capaldi