POV Brooke
Langzaam open ik mijn ogen. Snel blik ik op de wekker. 07.15 uur, ik draai me weer om en staar naar het plafond. Even probeer ik moed bij elkaar te rapen voor zometeen maar dan draai ik me om en graai ik mijn telefoon van het nachtkastje. De wekker die over een kwartier zou gaan zet ik uit. Ik scroll door wat enkele berichten die ik heb gekregen maar er zit niet echt wat boeiends tussen. Ik gooi mijn telefoon weer naast me neer en laat mezelf uit bed glijden. Ik slenter naar het lichtknopje maar meteen schrik ik door het felle licht. Ik knipper een paar keer snel met mijn ogen en loop alvast naar een doos. Ik voel iets scherps in mijn been en meteen stop ik. Ik open mijn ogen en grijp naar mijn been. Even gaat er een stekende pijn door me heen maar het is al snel weer over. Ik open de doos in de hoop dat ik meteen de goede doos heb.
Al mijn kleren zitten nog in een doos. We zijn eergisteren pas aangekomen en onze meubels hebben vertraging opgelopen dus we moeten nog leven uit dozen. Ik snap sowieso niet waarom we hier naartoe zijn verhuisd, ik bedoel we hadden een prachtig huis midden in Amsterdam. En nu wonen we hier, in Los Angeles, ken ik niemand en moet ik naar een nieuwe school, niet dat dat heel erg is. Ik had niet echt vrienden op mijn vorige school. Tijdens de lessen praatte ik wel eens met mensen maar in de pauze zat ik altijd alleen.
Ik zucht en zet de doos aan de kant. In doos twee zitten ook geen kleren. Bij doos drie heb ik dan eindelijk kleren. Ik graai en een setje ondergoed uit, een boyfriend jeans en een witte sweater. Ik loop naar de badkamer en draai de douche aan. Ik gooi mijn kleren op de grond en graai een handdoek van de stapel die we in de badkamer hadden gelegd. Snel trek ik het veel te grote shirt uit waar ik in slaap en stap onder de warme stralen. Een rilling trekt door mijn lichaam. Snel was ik mijn haar, poets ik mijn tanden en was ik mijn lichaam. Ik draai de douche uit en droog mezelf af. Snel kleed ik mezelf aan en draai me om naar de spiegel. Ik pak een borstel en laat het door mijn haar glijden. Ik laat mijn haren los over mijn schouder hangen en doe enkel een laagje mascara op. Ik draai me om en loop de trap af naar beneden.
'Goedemorgen lieverd.' 'Mam wanneer komen die meubels nou binnen?' 'Goedemorgen mam. Heb je lekker geslapen?' zegt ze zelf op een irritante toon. Ik kijk haar aan en rol met mijn ogen. 'Hoi mam, wanneer komen die meubels nou binnen?' 'Als het goed is vanmiddag rond een uur of drie.' 'Eindelijk.' zucht ik. Ik laat mezelf op een stoel vallen en staat voor me uit. 'Vertel mij eens waarom we nou zijn verhuisd.' 'Brooke, daar hebben we het al vaker over gehad. Ik heb promotie gekregen en daarom wonen we hier. Dat weet je.' zegt ze met een lichte irritatie in haar stem. Ik sta op en grijp mijn schoenen van de grond. Ik trek ze aan en grijp mijn tas van de grond. 'Kom je nog? Zometeen kom ik nog te laat.' Ik hoor haar zuchten maar ik geef er geen reactie op. Ik snap het gewoon niet. Ze heeft een hoge functie op haar werk, maar ik heb haar nooit gehoord over promotie. En nu zie ik niemand meer. Ik ken hier niemand. Ik moet naar een nieuwe school en als je die verhalen over die high schools hoort weet ik niet of ik zo blij moet zijn met een nieuwe school. 'Ben je nou klaar?' schreeuw ik over mijn schouder. 'Ja ja.' Terwijl ze haar jas aantrekt komt ze haastig aanlopen. Ik open de deur en loop naar de auto. 'Wil je de auto open doen?' Het geklik klinkt en ik trek de deur open. Ik gooi mijn tas op de achterbank en klik mijn gordel vast. Zonder een woord te zeggen stapt mijn moeder in en start ze de motor.
De hele rit naar school is het stil. Ze rijd het terrein op en het achterlijk grote schoolgebouw neemt het hele gezichtsveld over. Vrienden groepjes lopen over het terrein. Nerdjes, sletten, grote vriendengroepen en badboys vallen duidelijk op.
Mijn gedachten worden ruw verstoord door mijn moeder die op de rem drukt. 'We zijn er.' zucht ze. Ik draai mijn hoofd naar haar toe en knik. 'Ja... ik uhm. Ik zie het.' 'Ach lieverd, het komt allemaal wel goed. Je zal vast snel nieuwe vrienden maken.' 'Mam dat is het nou juist. Ik had in Nederland geen vrienden, waarom zou ik ze hier wel hebben?' 'Brooke het komt wel goed. Echt waar.' Ik zucht en draai me weer om naar het gebouw. 'Nou dan ga ik maar.' zucht ik. Mijn moeder drukt nog snel een kus op mijn achterhoofd, ik grijp mijn tas va. De achterbank en ik stap uit.
De bel galmt over het terrein en een zucht verlaat mijn longen. Met moeite zet ik stappen vooruit. Ik duw de deuren open en de mensen massa die door elkaar heen stroomt neemt de hele gang in beslag. Met moeite wurm ik me tussen de menigte door. Ik word door elkaar geschud, ik word geduwd maar niemand lijkt me op te merken. Ik grijp mijn tas steviger vast en met moeite stap ik uit de rij. Op mijn eigen tempo loop ik naar de balie. Er zit een aardige vrouw met en neppe lach op haar gezicht.
'Kan ik je ergens mee helpen?' 'Hoi, ik even Brooke White, ik ben nieuw.' 'Oh jij bent die nieuwe. Welkom op Los Angeles County, dit is je rooster en een plattegrond. Hier heb je een briefje met je kluis en de code. De kluisjes zijn hier aan het eind van de gang. Je eerste les is wiskunde, hier de gang door en dan het derde lokaal rechts. Als je vragen heb kan je altijd hier naartoe komen en verder wens ik je een fijne dag.'
Ik geef haar een vriendelijke glimlach en draai me om om naar mijn kluisje te lopen. Ik blik op het blaadje, kluis 251 code 4576. Ik scan de rijen kluisjes tot ik de mijne heb gevonden. Ik open het en dump de rest van mijn boeken.
Met mijn wiskunde boeken in mijn handen loop ik naar het lokaal. Ik leg mijn hand op de deurklink en ik haal een keer diep adem. Ik zucht en open de deur. Iedereen valt stil en snel scan ik het lokaal maar mijn ogen blijven hangen bij een jongen. 'Kan ik je ergens mee helpen?' Het oogcontact word verbroken en ik kijk naar de docent. 'Ik ben Brooke, ik ben nieuw.' 'Oh, welkom hier. Ik ben Mevrouw Green en ik geef wiskunde. Ga maar zitten naast Lydia.' Ik knik ligt en loop naar het meisje wat alleen zit. Even blik ik op de jongen die voor mij zit, waarmee ik het oogcontact had. Hij ontwijkt mij volledig maar op het laatste moment steekt hij zijn been uit. Met een harde klap kom ik op de grond. Mijn boeken glijden over de grond en hard gelach vult het lokaal. Stekende pijn gaat door mijn knie en ik draai me om. Lydia staat recht met haar hand naar me uitgestoken. Ik krabbel overeind en ik blik op de jongen die me grijnzend aan zit te kijken.