Η Ιφιγένεια σήκωσε το τηλέφωνό της και το κοίταξε. Το νούμερο που εμφανίστηκε στην οθόνη της ήταν άγνωστο. Το απάντησε: "Ναι;"
Μια άγνωστη αντρική φωνή ακούστηκε: "Ιφιγένεια, τι κάνεις;"
"Ποιος είναι;" ρώτησε επιφυλακτικά.
"Είμαι ο Μιχάλης Παπαδόπουλος από το λύκειο."
Η Ιφιγένεια κατάλαβε ποιος ήταν αυτός που της τηλεφώνησε. Ήταν το αγόρι που είχε ερωτευθεί όταν ήταν στο λύκειο. Για άλλη μια φορά η Χαρά είχε μπει στην μέση και φήμες οτι εκείνη είχε δεσμό μαζί του και η Ιφιγένεια προσπαθούσε να μπει στην μέση άρχισαν να κυκλοφορούν στο σχολείο. Μια μέρα μάλιστα τους πέτυχε αγκαλιασμένους στις τουαλέτες του σχολείου και ήταν η στιγμή που αποφάσισε να μην ασχοληθεί άλλο μαζί του. Τότε είχε στεναχωρεθεί πολύ, γιατί ο σοβαρός του χαρακτήρας και η πολιορκία που της έκανε την είχαν κάνει να πιστέψει οτι εκείνος ποτέ δεν θα ενέδιδε στην Χαρά αλλά οι ελπίδες της διαψεύστηκαν.
Χάρηκε που άκουσε τον άκουσε: " Μιχάλη! Τι κάνεις; Που βρίσκεσαι;"
"Μόλις επέστρεψα στην Ελλάδα αλλά έχω συναντήσει ήδη πολλούς συμμαθητές και έτσι βρήκα το τηλέφωνο σου. Ελπίζω να μην σε ενοχλώ."
"Φυσικά και όχι. Χάρηκα πολύ που σε άκουσα μετά από τόσα χρόνια." Αυτό που του είπε ήταν πέρα για πέρα αληθινό. Είχαν περάσει πολλά χρόνια από όταν συνέβησαν όλα αυτά μεταξύ τους και τώρα τον θεωρούσε μια ανάμνηση των εφηβικών της χρόνων. Όσο σημαντικό και αν τον θεωρούσε τότε τώρα μπορούσε να τον συγκρίνει με τον αληθινό έρωτα και να δει οτι η αθώα της καρδιά την είχε ξεγελάσει και τον ενθουσιασμό και το πάθος μιας έφηβης το είχε ερμηνεύσει σαν ένα μεγάλο έρωτα.
Ο Μιχάλης ρώτησε διστακτικά: "Ιφιγένεια θέλεις να βγούμε για φαγητό;"
"Φυσικά, όποτε θέλεις." Απάντησε χωρίς να το σκεφτεί καν εκείνη.
"Τι θα έλεγες για σήμερα το βράδυ;"
"Σύμφωνοι!"
" Ωραία! Πες μου που είναι το γραφείο σου να περάσω να σε πάρω μετά την δουλειά." Αφού του είπε η Ιφιγένεια έκλεισε το τηλέφωνο και χαμογέλασε.
Ο Νικόλας από την στιγμή που μίλησε με τον Μιχάλη έκανε βόλτες στο γραφείο του σαν λιοντάρι στο κλουβί. Τα λόγια του ήταν τόσο βαριά για την Χαρά που τον άφησε με ανοιχτό το στόμα και η διήγησή του τον έκανε να δει μια πολύ άσχημη και δύσκολη για εκείνον εικόνα.
Η γυναίκα που του παρουσίασε για την Χαρά ήταν ένας άλλος άνθρωπος, πολύ διαφορετικός από εκείνον που γνώριζε ο ίδιος. Για την ακρίβεια του είχε πει: " Αυτή η γυναίκα είναι μοχθηρή, κακεντρεχής και δεν σταματάει πουθενά προκειμένου να περάσει το δικό της. Όταν ήμασταν στο λύκειο. Υπήρχε ένα κορίτσι που άρεσε πολύ. Δεν ήταν εύκολο για εμένα να την κάνω να με προσέξει γιατί ήταν πολύ σοβαρή. Ήταν το πιο όμορφο κορίτσι του σχολείου, τουλάχιστον στα μάτια μου." Η διήγηση του Μιχάλη έδειχνε νοσταλγία : " Με πολύ προσπάθεια κατόρθωσα να την κάνω να με προσέξει και στο τέλος γίναμε ζευγάρι. Μην φανταστείς τίποτα πονηρό. Εκείνη ήταν πολύ σοβαρή και προσεκτική στις κινήσεις της και την θαύμαζα σαν τρελλός. Έλαμπε πάνω από όλα τα άλλα κορίτσια που είχα γνωρίσει και εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο αξιόλογα άτομα που γνώρισα."
"Θα πρέπει να ήσουν πολύ ερωτευμένος μαζί της."
"Ήμουν ... και ίσως είμαι ακόμη. Δεν μπορείς να φανταστείς για τι είδους άτομο μιλάμε. Όμορφη, έξυπνη, με στόχους για την ζωή της και πάνω από όλα με αξίες και ηθική."
"Από ότι φαίνεται είχες βρει ένα διαμάντι." Ο Νικόλας έβλεπε στην περιγραφή του Μιχάλη το πόσο πολύ του άρεσε αυτή η κοπέλα.
"Σου λέω δεν μπορείς να φανταστείς. Ήταν τόσο ιδιαίτερη που όποιος την γνώριζε την ερωτευόταν. Ακόμη και οι φίλοι μου.
Τέλος πάντων, στο σχολείο μας ήταν και αυτή η απερίγραπτη η Χαρά. Κακομαθημένη, εγωίστρια και ύπουλη ζήλευε πάντα την λάμψη της κοπέλας μου. Άρχισε να διαδίδει φήμες οτι τάχα ήμασταν μαζί και να κάνει κινήσεις που εγώ τότε δεν καταλάβαινα. Ερχόταν και με αγκάλιαζε ξαφνικά και έδειχνε μεγάλη οικειότητα μαζί μου, μέχρι που μια μέρα με στρίμωξε έξω από τις τουαλέτες και με φίλησε.
Το έμαθα αργότερα οτι είχε συνεννοηθεί με τις φίλες της να την ειδοποιήσουν αν έβλεπαν την Ιφιγένεια να πλησιάζει και το σκηνοθέτησε έτσι ώστε εκείνη να πιστέψει οτι την είχα προδώσει."
Ο Νικόλας ταράχτηκε. Κοίταξε τον Μιχάλη εξεταστικά: " Μιχάλη πως είπες οτι την έλεγαν την κοπέλα;"
"Ιφιγένεια Μαυρωνάκη. Ακόμη και το όνομά της ήταν ιδιαίτερο." Είπε χαμογελώντας τρυφερά.
Ο Νικόλας αισθάνθηκε να βουλιάζει στην απελπισία. Όλα όσα του έλεγε ο Μιχάλης τον έκαναν να καταλάβει ότι η Χαρά είχε πάντα αισθήματα ζήλιας και μίσους για την Ιφιγένεια και εκείνος της είχε επιτρέψει να τα εκδηλώσει απέναντι στην Ιφιγένεια.
Ο Μιχάλης συνέχισε να μιλάει αγνοώντας την κατάσταση του Νικόλα που με κάθε λέξη του βούλιαζε όλο και πιο βαθιά στην απελπισία: "Η Ιφιγένειά μου είναι ένας πολύ περήφανος άνθρωπος και με μεγάλη αξιοπρέπεια.
Αυτό που είδε ήταν εμένα και την Χαρά αγκαλιασμένους αν και στην πραγματικότητα εγώ ήμουν απλά ξαφνιασμένος και μόλις συνήλθα προσπάθησα να την απωθήσω. Ξέρεις τι έκανε; Απλά μας γύρισε την πλάτη και από τότε δεν με ξαναπλησίασε όσο και αν προσπάθησα. Βλέπεις αυτή η ανεκδιήγητη γυναίκα η Χαρά συνέχισε να σκορπίζει φήμες για εμένα. Έλεγε ψέμματα χωρίς καμία ντροπή καταστρέφοντας την σχέση μου με την Ιφιγένεια. Δεν πρόκειται να την συγχωρήσω ποτέ γι αυτό που έκανε τότε. " Το τηλέφωνό του χτύπησε και ο Μιχάλης το απάντησε αμέσως ενώ ο Νικόλας αισθανόταν την απελπισία να τον πνίγει. Όλο αυτό τον έκανε να καταλάβει οτι έπεσε και εκείνος θύμα στα κακόβουλα παιχνίδια της Χαράς θυσιάζοντας ένα άτομο που όλοι θαύμαζαν και ήθελαν κοντά τους.