Το επόμενο πρωί η Ιφιγένεια δεν προσπάθησε να αποφύγει τον Νικόλα. Όταν κατέβηκε εκείνος είχε ήδη ετοιμάσει πρωινό και την περίμενε: " Καλημέρα." είπε μόλις την είδε να μπαίνει.
"Καλημέρα." Η Ιφιγένεια πήγε και κάθισε στο κάθισμα απέναντι του.
"Καφέ;"
"Ναι, όμως θα τον κάνω εγώ. Εσύ έχεις πιει;" Ο Νικόλας κούνησε αρνητικά το κεφάλι του και εκείνη σηκώθηκε και πήγε στον πάγκο για να κάνει τον καφέ τους.
" Ιφιγένεια τι σχέση έχεις με τον Μάρκο;" ρώτησε αδιάφορα.
"Με τον Μάρκο είμαστε καλοί φίλοι εδώ και χρόνια. Όταν ήμουν στο εξωτερικό μόνη μου, ο Μάρκος ήταν πάντα δίπλα μου."
"Εμένα δεν μου φάνηκε να σε βλέπει σαν φίλη."
"Η Ιφιγένεια γύρισε προς το μέρος του κρατώντας τις δύο κούπες : " Η αλήθεια είναι οτι δεν περίμενα πρόταση γάμου."
Τα μάτια του Νικόλα άνοιξαν διάπλατα :" Σου έκανε πρόταση γάμου ενώ ξέρει οτι είσαι ήδη παντρεμένη;"
" Ο Μάρκος γνωρίζει το είδος του γάμου μας. Μου πρότεινε να σε χωρίσω και να παντρευτώ εκείνον."
Ο Νικόλας έσφιξε τα χείλη του οργισμένος με τον άντρα που εμφανίστηκε από το πουθενά και ίσως να μπορούσε να επηρρεάσει την Ιφιγένεια: " Και εσύ τι του είπες;"
"Ότι κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα απ'όσα θα έλυνε."
Εκείνος έδειξε ανακουφισμένος από την απάντησή της : " Σωστά."
Στην εταιρία εκείνη δεν κατάλαβε πότε έφτασε μεσημέρι και ξαφνικά άκουσε το τηλέφωνό της να χτυπάει. Κοίταξε το ρολόι της και τότε κατάλαβε πόση ώρα είχε περάσει. Όταν απάντησε άκουσε την φωνή του Νικόλα: " Ιφιγένεια, εγώ είμαι."
"Νικόλα;"
"Έχεις πολύ δουλειά; "
" Ναι, από το πρωί δεν έχω σηκώσει κεφάλι."
"Έφαγες τίποτα."
"Μπα δεν πρόλαβα."
"Ωραία, έρχομαι να σε πάρω να πάμε για φαγητό."
"Μπα, δεν..." Δεν πρόλαβε να πει τίποτα άλλο γιατί ο Νικόλας της είπε:
"Δεν ακούω τίποτα. Είναι μεσημέρι και πρέπει να φάμε και οι δύο. Έρχομαι από εκεί."
Ο Νικόλας μπήκε στο γραφείο στάθηκε μπροστά της και χαμογέλασε: "Έτοιμη;"
Η Ιφιγένεια του χαμογέλασε: " Είσαι πολύ επίμονος έτσι;" Ήταν καλό που μπορούσαν πλέον να μιλούν φιλικά μεταξύ τους.
"Ναι και όταν με μάθεις καλύτερα, θα καταλάβεις οτι κατά βάθος είμαι και πολύ καλό παιδί."
Όταν έφτασαν στο εστιατόριο, ήδη αρκετός κόσμος έτρωγε στο εσωτερικό του. Πηγαίνοντας να καθίσουν σε ένα ηλιόλουστο τραπέζι δίπλα σε ένα παράθυρο, όλα τα μάτια γύρισαν να τους κοιτάξουν. Οι δημοσιοποιημένες φωτογραφίες τους τους είχαν κάνει γνωστούς στους πάντες.
Ο Νικόλας άπλωσε το χέρι του και έπιασε το δικό της : " Ας τους αφήσουμε να δουν οτι αυτά που διαβάζουν είναι μόνο φήμες."
Εκείνος της κράτησε την καρέκλα για να καθίσει και μετά κάθισε απέναντί της. Όση ώρα κάθισαν εκεί, ο Νικόλας ήταν ο τέλειος συνοδός, ευγενικός, περιποιητικός και τρυφερός σε βαθμό που η Ιφιγένεια ξέχασε οτι υποκρινόταν το ζευγάρι και απόλαυσε την ώρα που πέρασε μαζί του.
Στο δρόμο προς το γραφείο, η Ιφιγένεια δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από την μητέρα της που την ρώτησε αν θα ήθελαν να πάνε το βράδυ για φαγητό. Η Ιφιγένεια ρώτησε τον Νικόλα που της απάντησε θετικά. Η μαμά της ακούστηκε ενθουσιασμένη, είπε ένα: " Πολύ ωραία." και έκλεισε το τηλέφωνο.
"Έκανες την μαμά μου πολύ χαρούμενη."
Ο Νικόλας χαμογέλασε και η Ιφιγένεια τον κοίταξε σα να τον έβλεπε για πρώτη φορά. Ενώ κοίταζε το προφίλ του, σκέφτηκε οτι έδειχνε πιο γοητευτικός από κάθε άλλη φορά. Όταν αντιλήφθηκε τι σκεφτόταν, τράβηξε βιαστικά το βλέμμα της από πάνω του και η καλή της διάθεση χάθηκε. Όσο περισσότερο τον πλησίαζε τόσο περισσότερο έπεφταν οι άμυνες της απέναντι στην γοητεία του. Θύμισε στον εαυτό της τους λόγους για τους οποίους ήταν μαζί και το οτι ο Νικόλας ήταν ένας άντρας που του άρεσε να παίζει με τις γυναίκες.
Αργότερα η Ιφιγένεια επέστρεψε στο σπίτι από την δουλειά αλλά ο Νικόλας δεν είχε γυρίσει ακόμη. Εκείνος μπήκε στο σπίτι την ώρα που ήταν στο μπάνιο. Όταν η Ιφιγένεια βγήκε τυλιγμένη με το μπουρνούζι, σχεδόν έπεσε επάνω του και ξεφώνησε τρομαγμένη.
"Ήρθες; Άργησες."
"Ναι θα κάνω ένα μπάνιο και σε πέντε λεπτά είμαι έτοιμος. Ένα ραντεβού με καθυστέρησε."
Ο Νικόλας πράγματι ήταν έτοιμος πριν από εκείνη και την περίμενε. Όταν η Ιφιγένεια κατέβηκε στο ισόγειο, ο Νικόλας την κοίταξε. Κάθε φορά που την κοίταζε, κατόρθωνε να τον αναστατώνει. Τα μάτια του έπεσαν στο μαύρο κολάν και τα μακριά της πόδια και από πάνω φορούσε μια λευκή πουκαμίσα, ανοιχτή χαμηλά στο στήθος.
Η Ιφιγένεια του χαμογέλασε και έκανε την καρδιά του να χοροπηδήσει : "Πάμε;"
Στο πατρικό της, η μητέρα της είχε καλέσει και την Έλενα, ενθουσιασμένη που έμαθε οτι η φίλη της και ο Κώστας ήταν πλέον ζευγάρι.
Μόλις εκείνη και ο Νικόλας μπήκαν στο σπίτι, η μαμά της την κοίταξε εξεταστικά και όταν έμειναν μόνες στην κουζίνα την ρώτησε : "Πως είσαστε; Πως πάει η έγγαμη ζωή;"
"Με δουλεύεις μαμά; Ποια έγγαμη ζωή;" ρώτησε ενοχλημένη.
"Το μεσημέρι ήσασταν μαζί με τον Νικόλα. Μήπως αυτός ο γάμος έγινε αληθινός;" Το πονηρό ύφος της μητέρας της την έκανε να αγανακτήσει:
"Όχι ." είπε αυστηρά.
Η Ειρήνη σήκωσε τους ώμους της : " Νομίζω οτι απλά δεν βλέπετε μπροστά σας."
"Τι λες μαμά;"
"Δεν έχεις καταλάβει πως σε κοιτάζει ο Νικόλας; Τα μάτια του σε ακολουθούν παντού και δεν σε κοιτάζουν αδιάφορα." είπε η μαμά της και βγήκε από την κουζίνα κουβαλώντας μια πιατέλα.