Η Ιφιγένεια με κομμένη την ανάσα έτρεξε κοντά στον πατέρα της και γονάτισε δίπλα του φωνάζοντας: " Μπαμπά, μπαμπά!"
Ο Μανώλης ήταν ξαπλωμένος στο γυαλιστερό μάρμαρο χλωμός και ακίνητος με τα μάτια του κλειστά .
Κάποιοι άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί γύρω τους σχηματίζοντας ένα τείχος ώσπου έφτασε ο Κώστας μαζί με κάποιους τραυματιοφορείς που τους προέτρεψαν να διαλυθούν.
Αφού οι τραυματιοφορείς έβαλαν τον Μανώλη στο ασθενοφόρο, ο Κώστας ακολούθησε με το αυτοκίνητο και την Ιφιγένεια στην θέση του συνοδηγού. Η μητέρα τους είχε μπει στο ασθενοφόρο δίπλα στον πατέρα τους.
Όταν έφτασαν στο νοσοκομείο οι γιατροί τους ανακοίνωσαν οτι ο Μανώλης είχε πάθει έμφραγμα αλλά ευτυχώς η κατάσταση του ήταν καλή αφού η ζημιά που έγινε στην καρδιά δεν ήταν μεγάλη.
Οι τρεις τους αγκαλιάστηκαν ανακουφισμένοι και μετά κάθισαν στις καρέκλες του διαδρόμου και περίμεναν υπομονετικά την στιγμή που θα μπορούσαν να τον δουν.
Η Ιφιγένεια καθόταν σιωπηλή, με το πρόσωπό της μέσα στα χέρια της. Με τύψεις να την πλημμυρίζουν, σκεφτόταν οτι η αιτία για την κατάσταση του πατέρα της ήταν η ίδια. Η καρδιά του δεν άντεξε τόσο στρες. Η πίεση που δεχόταν, από όταν εκείνη επέστρεψε, από τις φήμες που κυκλοφορούσαν εξαιτίας της ήταν αυτές που τον έκαναν να αρρωστήσει. Δεν έπρεπε να φερθεί εγωιστικά και να κοιτάξει μόνο τον εαυτό της φεύγοντας. Αυτό που θα έπρεπε να κάνει ήταν να διορθώσει η ίδια την κατάσταση σηκώνοντας έτσι το βάρος από τους ώμους του πατέρα της. Έπρεπε να είχε δεχτεί την πρόταση του Ίωνα. 'Ηθελε δεν ήθελε ο Νικόλας υποχρέωσή της ήταν να βοηθήσει τον πατέρα της.
Αν η πρόταση του Ίωνα ίσχυε ακόμη θα δεχόταν να παντρευτεί τον Νικόλα Στεφάνου, στο κάτω κάτω ο γάμος τους θα ήταν λευκός και εκείνος θα μπορούσε να συνεχίσει την ζωή που ήθελε. Η ίδια δεν είχε σκοπό να τον περιορίσει όπως δεν θα ήθελε και από εκείνον να επεμβαίνει στην δική της προσωπική ζωή.
Ο Νικόλας εκείνο το βράδυ δεν είχε κοιμηθεί καλά και όταν χτύπησε το ξυπνητήρι, ήταν ήδη ντυμένος. Αισθανόταν ανακούφιση που κατάφερε να γλιτώσει από την παγίδα που του ετοίμασε ο πατέρας του. Μπορεί η Ιφιγένεια να του άρεσε πολύ αλλά όχι στον βαθμό να την παντρευτεί κιόλας.
Ευτυχώς εκείνη είχε σκεφτεί λογικά και αρνήθηκε. Αν δεχόταν, θα θύμωνε πολύ μαζί της. Στο κάτω κάτω είχε βρεθεί στην θέση αυτή για να την βοηθήσει, γιατί να τιμωρούνταν γι αυτό;
Ο Ίωνας έπινε τον καφέ του στην τραπεζαρία και ήταν έτοιμος να διαβάσει τα νέα στο τάμπλετ του όταν είδε τον γιο του να πλησιάζει.
"Καλημέρα. Τι έγινε; Δεν κοιμήθηκες καλά;"
Ο Νικόλας τον κοίταξε συνοφρυωμένος: " Με τις έξυπνες λύσεις που πρότεινες χθες, αγχώθηκα τόσο που δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Ευτυχώς που η Ιφιγένεια σκέφτηκε λογικά και αρνήθηκε."
Ο Ίωνας κούνησε το κεφάλι του απελπισμένος : " Είναι η ώρα σου να μαζευτείς και να παντρευτείς και η Ιφιγένεια έχει πολύ καλά στοιχεία. Ακόμη και το γεγονός οτι βρέθηκε μπλεγμένη χωρίς να φταίει, δείχνει οτι σκέφτεται αθώα και όχι πονηρά."
" Καλά, λέγε ότι θέλεις. Εγώ δεν πρόκειται να παντρευτώ στο κοντινό μέλλον. Θα ζήσω την ζωή μου όπως θέλω εγώ."
Ο πατέρας του τον κοίταξε σοβαρά: " Και νομίζεις οτι η ζωή είναι να γυρνάς από εδώ και από εκεί χωρίς να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου να νοιάζεται πραγματικά για εσένα, να ακούει τα προβλήματά σου και να σε βοηθάει σε κάθε σου δυσκολία ακόμη και ψυχολογικά; "
" Αυτά που περιγράφεις είναι αυτά που θεωρείς εσύ σημαντικά, όχι εγώ. Εγώ θέλω την ελευθερία μου."
Ο Ίωνας κούνησε το κεφάλι του: " Εύχομαι να μην μετανιώσεις αυτά τα λόγια σου στο μέλλον."
Μετά σήκωσε το τάμπλετ και άρχισε να διαβάζει. Ξαφνικά η έκφραση του προσώπου του σκοτείνιασε. Έδωσε το τάμπλετ στον Νικόλα: " Διάβασε εδώ. Εσείς οι νέοι νομίζετε οτι όλα είναι παιχνίδια."
Ο τίτλος ήταν : 'Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΥΡΩΝΑΚΗΣ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΕΣΠΕΥΣΜΕΝΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.' Το άρθρο από κάτω δεν έλεγε και πολλά πράγματα αλλά έγραφε οτι θα ενημέρωναν αμέσως μόλις είχαν περισσότερες λεπτομέρειες.
Ο Ίωνας σηκώθηκε όρθιος: " Πάμε να δούμε μήπως οι άνθρωποι χρειάζονται κάτι." Ο Νικόλας συμφώνησε με τον πατέρα του.
Η Ιφιγένεια είδε τον γιατρό να πλησιάζει προς το μέρος τους και πετάχτηκε όρθια μαζί με την μητέρα της και τον αδερφό της.
Εκείνος είπε σοβαρά: "Ευτυχώς όλα πηγαίνουν καλά. Αντιμετωπίσαμε έγκαιρα το πρόβλημα. Μπορείτε να μπείτε ένας ένας για να τον δείτε αλλά όχι συγκινήσεις. Δεν πρέπει να αναστατωθεί."
Πρώτη μπήκε μέσα η μητέρα τους. Όταν βγήκε εκείνη, μπήκε ο Κώστας. Τα δύο αδέρφια είχαν συζητήσει για το ποιος από τους δυο τους θα ήταν ο επόμενος αλλά η Ιφιγένεια επέμεινε να μπει ο Κώστας πρώτος. Στην πραγματικότητα χρειαζόταν χρόνο για να συγκεντρώσει όλες της τις δυνάμεις ώστε να μπορέσει να σταθεί μπροστά στον πατέρα της χωρίς να καταρρεύσει. Το δικό της βάρος ήταν πολύ μεγάλο.
Η μαμά της μόλις βγήκε κοίταξε για πρώτη φορά μετά από το γεγονός την Ιφιγένεια και έδειχνε ήρεμη. Οι δύο γυναίκες στεκόταν όρθιες η μία απέναντι στην άλλη: " Ιφιγένεια, δεν φταις σε τίποτα εσύ. Δεν πιστεύω να κατηγορείς τον εαυτό σου γι αυτό που έγινε."
Τα λόγια της μητέρας της λειτούργησαν όπως το καπάκι που σηκώνεται σε μια κατσαρόλα που βράζει. Όλα τα καταπιεσμένα συναισθήματα και οι ενοχές βγήκαν από μέσα της σε ένα έντονο ξέσπασμα. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της και λυγμοί τράνταξαν το στήθος της.
Η μητέρα της την αγκάλιασε : " Μην κάνεις έτσι. Ο πατέρας σου ευτυχώς είναι καλά. Μην τολμήσεις και σκεφτείς οτι ευθύνεσαι εσύ για την κατάστασή του. Αυτά που έγιναν, δεν έχουν καμία σχέση με ότι συνέβη. Οι αρτηρίες της καρδιάς δεν βουλώνουν από κακόβουλα σχόλια."
Πέρασε πολλή ώρα ώσπου η Ιφιγένεια να κατορθώσει να ηρεμήσει, όμως τα μάτια της είχαν πρηστεί πολύ από το κλάμα. Δεν μπορούσε να πάει να δει έτσι τον πατέρα της. Σίγουρα θα αναστατωνόταν αν την έβλεπε. Σηκώθηκε και πήγε στην τουαλέτα για να ξεπλυθεί.
Όταν είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη τρόμαξε. Τα βλέφαρά της είχαν πρηστεί πολύ και ήταν κόκκινα. Έβγαλε από την τσάντα της το μολύβι ματιών για να τα βάψει. Για να καλύψει το έντονο πρήξιμο αναγκάστηκε να κάνει χοντρές γραμμές.
Όταν βγήκε από την τουαλέτα στον διάδρομο εκτός από την μητέρα και τον αδερφό της βρισκόταν και ο Ίωνας με τον Νικόλα και την Αλεξία.
Ο Νικόλας είδε την Ιφιγένεια να πλησιάζει και το βλέμμα του σταμάτησε στα μάτια της που ήταν έντονα βαμμένα. Ενώ ο πατέρας της κόντεψε να πεθάνει, αυτή φρόντιζε να είναι τέλειο το μακιγιάζ της. Αυτό ήταν το καλό κορίτσι που έλεγε ο πατέρας του;