Ο Νικόλας πριν ακολουθήσει την μαινόμενη Ιφιγένεια, έτρεξε στο εσωτερικό του σπιτιού και πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και το κινητό του. Όταν όμως έφτασε στο γκαράζ εκείνη είχε ήδη εξαφανιστεί.
Μπήκε στο αυτοκίνητο βρίζοντας την κακιά στιγμή, που τους έκανε και τους δύο μούσκεμα και βγήκε μαρσάροντας. Οι σκοτεινοί δρόμοι μπορεί να έκρυβαν την εμφάνισή της, αλλά δεν ήταν ασφαλείς. Την βρήκε ένα δρόμο πιο κάτω, να προχωράει βιαστική, προσπαθώντας να κρυφτεί στις σκιές.
Πάτησε φρένο δίπλα της: " Μπες μέσα. Θα σε πάω εγώ σπίτι σου."
Εκείνη ήταν ακόμη θυμωμένη μαζί του: " Δεν χρειάζεται. Το σπίτι μου είναι πολύ κοντά."
"Δεν είναι αρκετά κοντά και είναι σκοτεινά και αργά. Μπες."
Η Ιφιγένεια τον αγνόησε και συνέχισε να περπατάει.
Ο Νικόλας πάτησε φρένο και αφήνοντας την πόρτα του ανοιχτή, πετάχτηκε έξω, πήγε κοντά της και άρπαξε το χέρι της: " Γιατί είσαι τόσο ξεροκέφαλη; Σε δύο λεπτά θα είμαστε στο σπίτι σου και είσαι μούσκεμα."
"Δεν έχω πρόβλημα."
Ο Νικόλας αλλάζοντας την προσέγγισή του της είπε: " Έχεις ενημερώσει τον αδερφό σου και την φίλη σου;"
Η Ιφιγένεια μέσα στον θυμό της δεν είχε σκεφτεί να ειδοποιήσει τους υπόλοιπους. Στάθηκε και έβγαλε από ασημένιο τσαντάκι που κρατούσε το κινητό της αλλά όλα ήταν μούσκεμα και το κινητό της δεν άνοιγε.
Ο Νικόλας άπλωσε μπροστά της το χέρι με το κινητό του. Εκείνη το άρπαξε και σχημάτισε τον αριθμό του αδερφού της. Όταν εκείνος απάντησε του εξήγησε οτι είχε πέσει κατά λάθος στην πισίνα και επέστρεφε σπίτι με τον Νικόλα αλλά εκείνος δεν χρειαζόταν να ανησυχεί. Αφού ο αδερφός της σταμάτησε να γελάει ενώ εκείνη τον άκουγε συνοφρυωμένη, του είπε: " Δεν χρειάζεται εσείς να χαλάσετε την βραδιά σας. Εξήγησε τι έγινε και στην Έλενα."
Όταν έκλεισε το τηλέφωνο σκέφτηκε οτι ίσως τελικά όλη αυτή η κατάσταση να έβγαινε σε καλό, αφού ο Κώστας θα έμενε μόνος του με την Έλενα, ιδίως τώρα που έδειχνε να συνειδητοποιεί οτι δεν την έβλεπε σαν αδερφή. Χαμογέλασε, πράγμα που πρόσεξε ο Νικόλας: " Έμαθες κάτι ευχάριστο;"
Εκείνη αμέσως σοβάρεψε και αγνοώντας την ερώτησή του, του έδωσε το κινητό του πίσω: "Ευχαριστώ. "
Ο Νικόλας χαμογέλασε σα να είχε να κάνει με ένα πεισματάρικο παιδί: " Μπες στο αυτοκίνητο τώρα. Είναι αργά. Δεν πρόκειται να σε αφήσω να γυρίσεις μόνη σου."
Η Ιφιγένεια δεν είπε τίποτα αλλά προχώρησε προς το αυτοκίνητο. Ο Νικόλας της άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και αφού κάθισε την έκλεισε. Μόλις μπήκε στο αυτοκίνητο, δεν μπόρεσε να μην προσέξει τα μακριά της πόδια που το κοντό φόρεμα που είχε μαζευτεί ψηλά αποκάλυπτε παρόλες τις προσπάθειές που έκανε η Ιφιγένεια να το κατεβάσει.
Πριν βάλει μπροστά το αμάξι ο Νικόλας έβγαλε το γιλέκο που φορούσε πάνω από το πουκάμισό του και σκέπασε τα πόδια της ξαφνιάζοντάς την.
"Ευχαριστώ..." ψέλλισε εκείνη.
Σε πολύ λίγο έφτασαν μπροστά από την είσοδο του σπιτιού της. Η Ιφιγένεια σήκωσε το γιλέκο από τα πόδια της και του το έδωσε: " Σε ευχαριστώ." Με το χέρι της έψαχνε το χερούλι αλλά η πόρτα δεν άνοιγε.
" Παρακαλώ, ευχαρίστησή μου." απάντησε εκείνος με βελούδινη φωνή και έσκυψε προς το μέρος της: " Άσε με να σε βοηθήσω." Μίλησε δίπλα από το στόμα της και η ανάσα του είχε το άρωμα του ποτού που είχε πιει.
Η Ιφιγένεια μαζεύτηκε όσο πιο πίσω στο κάθισμά της μπορούσε αλλά αναπόφευκτα το χέρι του ακούμπησε το σώμα της ταράζοντάς την. Εκείνος κοιτάζοντάς την βαθιά στα μάτια είπε : " Συγνώμη." Το χέρι του άνοιξε την πόρτα και το χαμόγελό του έδειχνε οτι διασκέδαζε με την αμηχανία της.
Εκείνη καταλάβαινε οτι ο Νικόλας Στεφάνου έπαιζε μαζί της. Ήταν το είδος του άντρα που αντιπαθούσε. Νόμιζε οτι ήταν το κέντρο της προσοχής και το απολάμβανε. Όμως αυτό που δεν ήξερε, ήταν οτι αυτό δεν ίσχυε για εκείνη.
Δεν θα του έδινε την ικανοποίηση να δει πόσο την είχε ταράξει: "Καληνύχτα." είπε αυστηρά και έκλεισε την πόρτα πίσω της.
Η Έλενα έψαξε με το βλέμμα της τον κόσμο για να βρει την Ιφιγένεια αλλά εκείνη δεν ήταν πουθενά. Είδε όμως τα μάτια του Κώστα απέναντί της να την κοιτάνε και του χαμογέλασε ευγενικά. Σύμφωνα με την Ιφιγένεια δεν έπρεπε να του δίνει ιδιαίτερη σημασία.
"Ψάχνεις την φίλη σου;" Δίπλα της στάθηκε ο Άρης με δύο ποτά στο χέρι του. Της πρόσφερε το ένα που ήταν κάποιο κοκτέιλ.
Η Έλενα του χαμογέλασε και πήρε το ποτήρι με το χρωματιστό υγρό. Το βλέμμα της πήγε και πάλι στον Κώστα, που πίσω από την πλάτη του Άρη την κοίταζε επίμονα. Εκείνη άρχισε να πίνει το γλυκό ποτό δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον για ότι της έλεγε ο άντρας μπροστά της, αναστατωμένη από την διαπίστωση οτι για πρώτη φορά της έδινε τόση προσοχή ο αδερφός της φίλης της.
Ο Κώστας είδε την Έλενα μπροστά του να φλερτάρει με έναν άντρα και αισθάνθηκε ενοχλημένος. Βυθισμένος στις σκέψεις του και με τα μάτια του καρφωμένα επάνω της δεν έδινε καμία σημασία στον φίλο του που του μιλούσε.
Όταν χτύπησε το τηλέφωνό του και μίλησε με την Ιφιγένεια, βρήκε την δικαιολογία που χρειαζόταν για να πάρει την Έλενα μακριά από εκείνον τον άντρα.
Χαιρέτησε βιαστικά τον φίλο του που τον κοίταξε έκπληκτος και πήγε προς το μέρος της. Μόλις έφτασε δίπλα της άπλωσε το χέρι του και έπιασε το δικό της : " Πρέπει να φύγουμε."
Εκείνη τον κοίταξε ερωτηματικά.
"Μου τηλεφώνησε η Ιφιγένεια. Είχε ένα ατύχημα και ο Νικόλαςτην γύρισε σπίτι . Πάμε να δούμε πως είναι, ούτως ή άλλως είναι αργά." Μετά ο Κώστας στράφηκε στον Άρη που τον κοίταζε και είπε ξερά : " Καληνύχτα."
Η Έλενα χαιρέτισε βιαστικά τον Άρη και ακολούθησε τον Κώστα, που συνέχισε να κρατάει το χέρι της καθώς περνούσε ανάμεσα από τον κόσμο, για να βρουν την εορτάζουσα. Η Αλεξία βρισκόταν στο κέντρο από μια μικρή παρέα.
Ο Κώστας άφησε το χέρι της Έλενας και τη χαιρέτισε αφού της εξήγησε τι είχε συμβεί στην Ιφιγένεια.
Όταν βγήκαν στο πεζοδρόμιο ο Κώστας πρότεινε στην Έλενα να τον περιμένει εκεί, για να μην περπατήσει μέχρι το αμάξι αλλά εκείνη του απάντησε οτι δεν την πείραζε μια νυχτερινή βόλτα.
Οι δυο τους άρχισαν να περπατούν αργά προς το μέρος που εκείνος έδειξε οτι είχε παρκάρει. Δεν μιλούσαν ώσπου η Έλενα γύρισε να ρωτήσει με περιέργεια:" Καλά πως έπεσε μέσα στο νερό;"
"Δεν μου είπε λεπτομέρειες. Θα μας τα πει από κοντά."
Πριν ο Κώστας προλάβει να τελειώσει την πρότασή του, το τακούνι της Έλενας βυθίστηκε σε μια λακούβα του δρόμου και εκείνη θα έπεφτε αν δεν τυλίγονταν τα χέρια του γύρω της. Έμειναν για λίγο να κοιτάζονται αγκαλιασμένοι μέχρι που ένα αυτοκίνητο έστριψε στον δρόμο και έριξε τα φώτα πάνω τους.
Οι καρδιές τους χτυπούσαν γρήγορα αλλά κανείς από τους δυο τους δεν μίλησε γι αυτό.