Ο Κώστας μιλούσε με ένα από τους παλιούς του φίλους, που ήταν και γείτονας. Ο άντρας που κοίταζε γύρω του με ενδιαφέρον του είπε με ενθουσιασμό: "Πόσο άλλαξε η αδερφή σου! Είχα πολύ καιρό να την δω. Ουάου!!"
Ο Κώστας τον αγριοκοίταξε και εκείνος έκανε οτι φοβάται: " Καλά ντε! Τότε θα στρέψω τα βέλη μου προς την άλλη έκπληξη της βραδιάς, την Έλενα. Δεν την έχω ξαναδεί έτσι. Απ'οτι φαίνεται τα κορίτσια της γειτονιάς μας μεγάλωσαν, γιατί να ψάχνουμε αλλού;"
Ο Κώστας είπε μέσα από τα δόντια του: " Και αυτή σαν αδερφή μου είναι, οπότε μακριά τα χέρια σου."
Ο φίλος του τον κοίταξε ενοχλημένος: " Μήπως την θέλεις για τον εαυτό σου, γι αυτό κάνεις έτσι;"
Ο Κώστας απάντησε αμέσως και θυμωμένα: " Η Έλενα μεγάλωσε μέσα στο σπίτι μας μαζί με την Ιφιγένεια!" αλλά το μυαλό του ήδη επεξεργαζόταν τους λόγους που τον έκαναν να αισθάνεται κτητικά για την φίλη της αδερφής του. Γιατί δεν ήθελε να αφήσει τον φίλο του να την πλησιάσει και γιατί τον ενοχλούσε που έβλεπε την Έλενα να μιλάει και να γελάει σε άλλους άντρες;
Η Ιφιγένεια που παρακολουθούσε τον αδερφό της τον έπιασε πολλές φορές να κοιτάζει την Έλενα αλλά εκείνη όπως της είχε πει δεν γύρισε καθόλου να τον κοιτάξει. Χαμογέλασε ικανοποιημένη. Από όταν η Έλενα της είπε πως αισθανόταν για τον Κώστα, είχε αρχίσει να παρατηρεί τον αδερφό της και τις αντιδράσεις του. Κάθε άλλο παρά αδιάφορος ήταν για την φίλη της αλλά ακόμη δεν το είχε καταλάβει ούτε και ο ίδιος.
Ο Άρης την πλησίασε με δύο ποτά στα χέρια του. Της πρότεινε το ένα : " Δεν ήξερα τι θα σου άρεσε και σου πήρα ένα κοκτέιλ.
Η Ιφιγένεια τον ευχαρίστησε, πήρε το ποτήρι από τα χέρια του και άρχισε να πίνει αργά το γλυκό υγρό.
Άρχισαν να συζητούν για διάφορα θέματα και η Ιφιγένεια χάρηκε που δεν είχε κάνει λάθος και πραγματικά ήταν σοβαρός άντρας. Κάποια στιγμή τους πλησίασε η Έλενα και τότε τα μάτια του Άρη άστραψαν. Κοίταζε την φίλη της περίεργα και τότε η Ιφιγένεια κατάλαβε οτι ο Άρης ήταν ερωτευμένος κρυφά με την Έλενα.
Αισθάνθηκε σαν κάποιος να της έριξε έναν κουβά με πάγο στην πλάτη αλλά γρήγορα βρήκε την ψυχραιμία της. Αφήνοντας τον Άρη να συζητάει με κάποιους άλλους τράβηξε την Έλενα από το χέρι σε ένα ήσυχο σημείο του κήπου: " Το ξέρεις οτι ο Άρης ενδιαφέρεται για εσένα;"
Η φίλη της την κοίταξε με το στόμα ανοιχτό. Εκείνη ήταν περισσότερο ανίδεη από την Ιφιγένεια στον έρωτα. Τουλάχιστον όμως η Ιφιγένεια ήταν παρατηρητική.
"Δεν το πιστεύω!!!" είπε τελικά η Έλενα.
"Μήπως τώρα που το ξέρεις σε ενδιαφέρει;"
"Όχι, τον βλέπω απλά σαν συνάδελφο και φίλο." διαμαρτυρήθηκε η φίλη της.
"Ωραία, τότε χρησιμοποίησε τον για να κάνεις τον αδερφό μου να σε προσέξει."
Η Έλενα κοίταξε την φίλη της με έγνοια: " Και εσύ;"
" Εγώ με την ευκαιρία που έχω γύρω μου φίλους, θα μπορέσω να πιω ελεύθερα, για να ξεχάσω το στραπατσάρισμα του άγουρου έρωτά μου." είπε με μια κωμικά τραγική έκφραση και η φίλη της γέλασε.
Όταν η Έλενα έφυγε για να βρει την υπόλοιπη παρέα, η Ιφιγένεια προχώρησε προς το ήσυχο κομμάτι του κήπου, όπου βρισκόταν η φωτισμένη πισίνα. Η ένταση της μουσικής την είχε ζαλίσει και ήθελε να ησυχάσει για λίγο. Δίπλωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος της και στάθηκε μπροστά στην πισίνα. Σήκωσε το πρόσωπο της και κοίταξε την πανσέληνο. Η μουσική σταμάτησε για λίγο και μετά άλλαξε και ο ντι τζέι άρχισε να βάζει μπαλάντες.
"Νομίζω οτι τώρα η μουσική ταιριάζει με το τοπίο." Η αντρική φωνή πίσω της την ξάφνιασε. Γύρισε απότομα για να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον Νικόλα που την είχε πλησιάσει αθόρυβα.
"Εσύ είσαι." είπε άχρωμα.
"Ναι, γιατί ήλπιζες να είναι κάποιος άλλος;" την ρώτησε ενώ τα μάτια του την κοίταζαν ερευνητικά.
Η Ιφιγένεια γύρισε και πάλι στην προηγούμενη θέση της: " Όχι, απλά ήθελα να μείνω για λίγο μόνη μου."
"Μια τόσο όμορφη βραδιά δεν είναι να μένει κανείς μόνος του. Τι λες χορεύουμε;" επέμεινε και την πλησίασε.
Η Ιφιγένεια ήθελε να γυρίσει για να αρνηθεί αλλά εκείνος ήταν τόσο κοντά της που έπρεπε να κάνει ένα βήμα πίσω. Το πόδι της γλίστρησε και έχασε την ισορροπία της. Ο Νικόλας άπλωσε τα χέρια του για να την στηρίξει αλλά εκείνη προσπαθώντας να στηριχτεί από εκείνον, τον τράβηξε μαζί της και οι δυο τους έπεσαν στην πισίνα.
Όταν βγήκε στην επιφάνεια, η Ιφιγένεια ήταν έξω φρενών: " Έι τι κάνεις; Κοίτα πως γίναμε!!"
Ο Νικόλας έδειχνε να το διασκεδάζει: " Δεν φταίω εγώ. Πήγα να σε συγκρατήσω και εσύ με τράβηξες μαζί σου. Έλα να σε βοηθήσω να βγεις." Άπλωσε το χέρι του για να την πιάσει αλλά εκείνη τράβηξε το δικό της θυμωμένη.
"Όπως θέλεις." της είπε. Πήγε στην άκρη της πισίνας και κάθισε με τα πόδια του στο νερό παρακολουθώντας την.
Η Ιφιγένεια έφτασε στην άκρη της πισίνας με κόπο αφού τα ψηλοτάκουνα γλιστρούσαν. Άρχισε να ανεβαίνει τα χτισμένα σκαλοπάτια αλλά στο τελευταίο το τακούνι της γύρισε και έχασε την ισορροπία της.
Ο Νικόλας άπλωσε τα χέρια του για να την στηρίξει και εκείνη έπεσε πάνω του με φόρα παρασύροντάς τον.
Εκείνος ξάπλωσε πάνω στα πλακάκια ενώ εκείνη είχε πέσει επάνω του. Τα χέρια του είχαν τυλιχτεί γύρω της για να την κρατήσουν, ενώ η μια τιράντα του φορέματός της σκίστηκε και έπεσε, αφήνοντας γυμνό τον ώμο της. Το κεφάλι της Ιφιγένειας είχε βυθιστεί στον λαιμό του και η ανάσα της τον γαργαλούσε.
Ένα φλας άστραψε ξανά και ξανά και τους ξάφνιασε αλλά μέχρι να σηκωθούν, αυτός που τους είχε φωτογραφίσει, κρυμμένος πίσω από θάμνους, είχε εξαφανιστεί.
Η Ιφιγένεια αγριοκοίταξε τον Νικόλα: " Όλα γίνονται εξαιτίας σου! Άφησέ με ήσυχη!!!" είπε αγριεμένη.
"Το ξέρεις οτι όλα έγιναν κατά λάθος. Έλα πάμε μέσα. Θα φωνάξω την Αλεξία να σου δώσει στεγνά ρούχα για να αλλάξεις." πρότεινε εκείνος.
"Δεν χρειάζεται. Θα φύγω από την πόρτα του γκαράζ. Εσύ φρόντισε να βρεις ποιος μας τράβηξε φωτογραφία και να μην βγει στα περιοδικά." είπε έξω φρενών η Ιφιγένεια.
Ακόμη και σ'αυτή την κατάσταση, βρεγμένη και με τα μάτια της να πετούνφλόγες θυμού, κατάφερε να κάνει την καρδιά του να χτυπήσει γρήγορα.
"Περίμενε θα σε γυρίσω εγώ στο σπίτι σου με το αυτοκίνητο." της φώναξε αλλά εκείνη συνέχισε να περπατάει αγνοώντας τον:
"Σε ευχαριστώ δεν χρειάζεται."
Ο Νικόλας όμως που δεν μπορούσε να την αφήσει να φύγει μόνη της την ακολούθησε.
***Το επόμενο κεφάλαιο θα το ανεβάσω Δευτέρα βράδυ ή Τρίτη πρωί :)***