Το επόμενο πρωί η Ιφιγένεια είχε κανονίσει να βγει με την παιδική της φίλη, την Έλενα.
Η Έλενα με τα ξανθά μακριά σγουρά μαλλιά της, το λευκό της δέρμα και το λεπτό της σώμα έμοιαζε με άγγελο και πάντα τραβούσε την προσοχή, όπου πήγαιναν. Με την Ιφιγένεια αγαπιόταν σαν αδερφές. Όσο εκείνη ήταν στο εξωτερικό, επικοινωνούσαν καθημερινά και την είχε επισκεφτεί πολλές φορές για να μείνει μαζί της.
Η Έλενα που έμενε δύο τετράγωνα πιο πάνω από το σπίτι της Ιφιγένειας, πάρκαρε το αυτοκίνητό της μπροστά στην είσοδο του σπιτιού της φίλης της και κόρναρε επίμονα και παιχνιδιάρικα. Η Ιφιγένεια χαιρέτησε την μαμά της και βγήκε τρέχοντας για να την συναντήσει.
Η Έλενα είχε βγει από το αυτοκίνητο και μόλις η φίλη της βγήκε από την μεταλλική πόρτα έτρεξε επάνω της και την αγκάλιασε σφιχτά: " Επιτέλους ήρθες για να μείνεις !" είπε και την φίλησε πολλές φορές στα μάγουλα για να την πειράξει, ώσπου η Ιφιγένεια αγανακτισμένη την έσπρωξε γελώντας: " Φτάνει!!! Με κάτσιασες!!!"
Η Έλενα όρμησε και πάλι επάνω της και άρχισε και πάλι τα φιλιά ενώ παράλληλα έλεγε με τραγική φωνή : " Δεν ξέρεις πόσο μόνη ένιωθα μακριά σου!!! Άσε με να σε χορτάσω!!!"
"Είμαι σίγουρη οτι υπήρχαν πολλοί πρόθυμοι άντρες να σε παρηγορήσουν κατά την απουσία μου. Πάμε τώρα; Αλλιώς θα πλακώσουν οι δημοσιογράφοι και θα μας κάνουν πρωτοσέλιδο τα κουτσομπολίστικα." είπε ξεκαρδισμένη η Ιφιγένεια. Η Έλενα έκανε την μουτρωμένη και προχώρησε προς το αυτοκίνητο.
Λίγο πριν μπει στην θέση του οδηγού η Ιφιγένεια της είπε εύθυμα: " Έλα μην μουτρώνεις το ξέρεις οτι και εγώ σε αγαπώ πολύ." της έστειλε ένα φιλάκι, της έκλεισε το μάτι και μπήκε στην θέση του συνοδηγού.
Έφτασαν σε μια καφετέρια του κέντρου με τα πόδια αφού άφησαν το αυτοκίνητο σε ένα πάρκινγκ εκεί κοντά.
"Πως και ήρθαμε κέντρο;" ρώτησε με περιέργεια η Ιφιγένεια.
"Πρέπει να συναντήσω έναν συνεργάτη για λίγο." Ο πατέρας της Έλενας είχε ένα από τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία και η Έλενα δούλευε εκεί, αφού τελείωσε την Νομική.
Η πόρτα της καφετέριας άνοιξε και μέσα μπήκε ο άντρας των ονείρων της Ιφιγένειας. Ήταν ψηλός φορούσε σκούρο μπλε κουστούμι, είχε γένια λίγων ημερών και ξεχείλιζε αυτοπεποίθηση. Τα γκρι μάτια του σάρωσαν τον χώρο και το βλέμμα του σταμάτησε στο τραπέζι τους. Μετά κατευθύνθηκε με αργά βήματα προς το μέρος τους.
Έφτασε στο τραπέζι τους και στάθηκε μπροστά τους χαμογελαστός. Η Έλενα χαμογέλασε και εκείνη πλατιά και είπε στην Ιφιγένεια: " Ιφιγένεια, να σου συστήσω τον Άρη Κομνηνό. Άρη από εδώ η Ιφιγένεια. Θα καθίσεις; "
Η Ιφιγένεια χαμογέλασε και άπλωσε ταραγμένη το χέρι της. Από κοντά αυτός ο άντρας ήταν ακόμη πιο όμορφος και έδειχνε πολύ σοβαρός.
Η Έλενα άρχισε να μιλάει με τον Άρη ενώ εκείνη τον παρακολουθούσε διακριτικά. Κάποια στιγμή ο άντρας στράφηκε προς το μέρος της και άρχισε να την ρωτάει για τις σπουδές της και τα σχέδιά της, με ενδιαφέρον.
Αργότερα, η Έλενα του έδωσε έναν φάκελο που είχε στην τσάντα της και εκείνος αφού τις χαιρέτησε ευγενικά έφυγε.
Η Ιφιγένεια στράφηκε στην φίλη της και την κοίταξε με έντονο ενδιαφέρον: " Τρέχει κάτι με τον Άρη και εσένα;"
Η Έλενα κούνησε το κεφάλι της :" Όχι, είναι απλά συνεργάτης αν και ο πατέρας μου θα ήθελε πολύ να τον κάνει γαμπρό του. Τον εκτιμάει πολύ... Εμένα όμως δεν είναι αυτός ο τύπος μου." είπε μελαγχολικά.
"Δεν σου αρέσει αυτός ο άντρας; Είναι ο τύπος μου και νομίζω της κάθε λογικής γυναίκας. Δείχνει σοβαρός, είναι όμορφος και απ'ότι λες καλός στην δουλειά του."
"Ναι αλλά δεν είναι ο δικός μου τύπος." είπε ξανά με πάθος η Έλενα.
"Ξέρεις οτι ακόμη δεν έχω καταλάβει ποιος είναι ο τύπος του άντρα που σου αρέσει; Όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν μου έδειξες κάποιον άντρα να σου αρέσει... ή μήπως... σου αρέσουν οι γυναίκες; " την ρώτησε καχύποπτα.
Η Έλενα την κοίταξε και στο βλέμμα της διέκρινε κάτι σαν θλίψη: " Όχι, μου αρέσουν οι άντρες. Για την ακρίβεια ένας συγκεκριμένα από όταν ήμουν παιδί αλλά επειδή δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί ποτέ για εμένα, δεν πρόκειται να σου πω ποιος είναι. Ίσως όταν τον ξεπεράσω...."
Η Ιφιγένεια την κοίταξε απορρημένη: " Σοβαρά, τόσα χρόνια μου κρύβεις ένα τέτοιο μυστικό;"
"Ξέχασε ότι σου είπα." είπε η Έλενα μετανιώνοντας που μίλησε στην φίλη της.
"Είναι παντρεμένος γι αυτό δεν μπορείς να είσαι μαζί του;"
" Όχι, αν και συνήθως είναι σε δεσμό. Το κυριότερο πρόβλημα είναι οτι ποτέ δεν με είδε σαν γυναίκα."
"Τον ξέρω;" Η Ιφιγένεια δεν μπορούσε να πιστέψει οτι η φίλη της μπόρεσε να της κρύψει όλα αυτά τα χρόνια κάτι τέτοιο. Κάθε φορά που συζητούσαν για αγόρια φερόταν όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας τους ρίχνοντάς της στάχτη στα μάτια.
"Άφησέ το αυτό το θέμα τώρα θέλω να γνωρίσεις μια φίλη. Μας περιμένει για βόλτα και φαγητό. " είπε η Έλενα.
"Έλενα..." προσπάθησε να της μιλήσει η Ιφιγένεια αλλά εκείνη την διέκοψε και της μίλησε με σοβαρό ύφος: " Ιφιγένεια δεν χρειάζεται να ασχοληθείς άλλο με αυτό το θέμα. Θα σου τα πώ όλα όταν θεωρήσω οτι είναι η κατάλληλη στιγμή. Τώρα ας μην κάνουμε την κοπέλα να περιμένει."
Η Ιφιγένεια είδε προβληματισμένη την φίλη της να παίρνει και πάλι το ανέμελο ύφος της αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να την ακολουθήσει έξω από την καφετέρια.
Συνάντησαν την κοπέλα στην Ερμού και η Έλενα έκανε τις συστάσεις : " Ιφιγένεια, να σου συστήσω την Αλεξία Στεφάνου. Είναι συνομήλική μας, την ξέρω από την σχολή και ετοιμάζεται να δουλέψει στην εταιρία μας. Επίσης το σπίτι τους είναι κοντά στα δικά μας."
Η Αλεξία ήταν πολύ συμπαθητική και είχε πολύ ευγενικό χαμόγελο. Αφού τα κορίτσια έδωσαν τα χέρια η Έλενα συμπλήρωσε : " Μπορεί να έχεις ακούσει για τον αδερφό της Αλεξίας τον Νικόλα Στεφάνου. Έχει βραβευτεί στο εξωτερικό. Χθες τον ανέφεραν στην τηλεόραση."
Η Ιφιγένεια έκπληκτη θυμήθηκε τα σκούρα μάτια που την κοίταξαν στο αεροδρόμιο και την μητέρα της να της λέει: "Είναι ο γιος του Ίωνα Στεφάνου, ο Νικόλας."