[Klark's POV]
Napatigil ako sa pag-iyak nang biglang tumunog ang phone ko. Dali dali ko itong kinuha sa bulsa ko at sinagot yung tawag.
Si CJ ang tumatawag. Pero ibang boses ang narinig ko.
[Hello Klark? Ang tagal mo naman. Nandito na kami] boses yun ni Brix. Pinunasan ko muna ang luha ko at tumayo bago sumagot.
"N-nandiyan na"
[Okay. Bilisan mo!]
*call ended*
Napabuntong hininga ako.
Pinipigilan ko ang pag iyak ko habang papunta ako dun. Wag kang iiyak Klark. Habang papalapit ako sa kaniya ay napakabigat ng nararamdaman ko. Iniisip ko palang yung gagawin ko, gusto ko ng umiyak. Nasasaktan na ako. Paano pa kaya kapag nangyari na?
"Ang tagal mo Klark hah!," reklamo ni Brix nang makarating ako.
"Sorry," paumanhin ko.
Gusto kong maiyak nang hawakan ni CJ ang kamay ko. Tinignan niya ako na parang sinasabi na 'may nangyaring hindi maganda'.
Ngumiti lang ako sa kaniya. Mamaya, gagawin ko na.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Nang makarating kami sa dorm namin ay agad niya akong tinanong kung may nangyari kanina. Bumuntong hininga muna ako. Pero hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga luha ko.
"Z-ZK, anong nagyari? Sabihin mo-," agad ko siyang pinutol sa pagsasalita.
"Gusto ko ng tapusin 'tong relasyon natin," pigil hininga kong sabi. Bigla siyang natigilan.
"A-ano? ZK, w-wag ka namang magbiro ng ganyan oh. Joke lang ito diba? Diba? Niloloko mo lang ako diba?," tuluyan na akong umiyak. Hiniwakan niya ako sa magkabilang balikat.
"H-Hindi ako nagbibiro CJ. Gusto ko ng tapusin kung ano mang meron sa atin. Gusto ko ng itigil natin 'tong relasyon natin," sabi ko sa kaniya.
Tumingin ako sa mga mata niya. Ramdam ko ang galit doon.
"Bakit?," ang tanong narinig ko mula sa kaniya.
Ang sakit! Sorry CJ. Ito lang ang alam kong paraan para itigil tong relasyon natin.
Sorry T_T
"Bakit ka ba ganyan? Bakit ang dali mong bumitaw? Bakit ka sumuko kaagad?," sigaw niya sakin habang pinigilan ang pagtulo ng luha niya.
"Hindi ako bumitaw! At mas lalong hindi ako sumuko! Ginawa ko yun dahil iyon ang tama!," sigaw ko pabalik habang sunod sunod ang pagpatak ng luha ko.
"Iyon ang tama? Naririnig mo ba ang sinasabi mo? Fvck! Tama bang iwanan mo ako sa ere? Tama bang saktan mo ako ng ganito? Sabihin mo sakin! Tama bang ganituhin mo ako? Hah! Sabihin mo...," hagulgol niyang sabi. Pinunasan ko ang luha ko.
"Siguro tama...tama ako. Yun ang dapat nating gawin...," mahinang sabi ko.
"Yun ang tama nating gawin? Ang sabay tayong lumaban at walang bibitaw! Yung ang tama nating gawin ZK!," sigaw niya. Sinipa pa niya ang upuan dahil sa galit. Napapikit ako dahil sa sumunod niyang sinabi. Hindi ko na kaya ang sakit.
"Akala ko ba sabay tayong lalaban? Akala ko ba sabay nating lulutasan ang problema nating 'to? Akala ko lang pala ang lahat. Sana sinabi mo nung una palang! Sana sinabi mo na para hindi ako lumaban ng mag-isa!," sigaw niya.
Umiling iling ako.
Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at tinignan ko siya sa mata. Nagsimula na namang tumulo ang luha ko. Hinawakan niya ang kamay ko na nasa pisngi parin niya.
"Sorry...pero ito yung tama. Mahal na mahal kita. Ikaw lang yung mamahalin ko hanggang huli. Sana makahanap ka magmamahal sayo. Yung kaya kang ipaglaban. Yung kaya kang samahan sa lahat ng problema," tapos hinalikan ko siya.
Napapikit ako. Naramdaman ko ang pagpatak ng luha niya sa pisngi ko.
Bumitaw na ako sa halik nayun.
"Paalam," nahihirapan kong sabi bago tumalikod at iniwan siya.
Pero naramdaman ko yung yakap niya bago ako makalabas.
"Please ZK. Ayusin natin 'to. May nagawa ba akong nagpasama sa loob mo? May hindi ka bang nagustuhan? Sabihin mo ZK kung anon yung dahilan. Huwag yung ganito...," bulong niya. Naramdaman kong nababasa na ang damit ko dahil nakapatong ang mukha niya sa balikat ko.
Tinatanggal ko ang pagkakayakap niya sa akin pero mas lalo niya lang hinihigpitan kaya hindi ako makawala aa kaniya.
" Please CJ. Itigil na natin para wala ng masaktan pa!," sigaw ko. Umiyak na naman ako. Tumigil ka Klark! Wag ka ng umiyak!
"Pero nasasaktan na ako ZK!," binitiwan na niya ako pero iniharap niya ako sa kaniya.
"Sabihin mo ZK, dahil ba kay Dad?," hindi ako sumagot, sa halip ay yumuko ako.
"P*tang*na naman! Bakit mo siya sinunod?," sigaw niya sa akin.
"Hindi na yun mahalaga CJ. Simulab a araw na ito, wala ka ng boyfriend. At ganun din ako," inalis ko na ang kamay niya sa akin at tumalikod.
"Z-ZK...."
"I'm sorry," huling sabi ko bago tuluyang nakalabas. Nang maisara ko ang pinto ay napasandal ako. Nakayuko ako habang umiiyak.
I'm sorry CJ.
°°°°°°°°°°°
[Josh's POV]
Napaluhod ako nang tuluyan na siyang umalis. Wala na. Tapos na. Napahagulgol ako. Sobrang sakit pala kapag nangyari na ang kinakatakutan mo. Sobrang sakit pala.
"CJ, sorry. Sorry kung nagsinungaling ako kanina. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Mahal kita CJ pero si m-mama. Siya nalang yung meron ako"
Naalala ko tuloy yung sinabi niyang yan. Akala niya tulog ako. Nagtulog tulugan ako kasi baka lambingin niya ako kaso iba, iba ang nangyari. Hindi ko naman siya masisisi kaso ang sakit kasi. Parang balewala lang yung limang taon kong paghihintay para lang makasama siya.
Yung mga pangako namin sa isa't isa nung mga bata kami na magpapakasal kaming dalawa kapag nagtapos na kami sa Kolehiyo. Yung mga panahong wala kaming ibang problema. Yung samahan, yung oras na magkasama kami. But now, it's just a memories. Hindi na matutupad ang mga plano naming dalawa para isa't isa. Dahil wala na. Tapos na.
Napayukom ako ng kamao ng maalala kong si Dad pala ang may pakana nitong lahat. Agad kong kinuha ang phone ko at tinawagan ang sekyetarya niya.
"Nasaan si Dad?," agad kong tanong nang sagutin niya ito.
[Sir Christian? Nasa office niya po]
"Sabihin mo, mag-usap kami"
[Pero sir, may kausap po siyang importanteng tao]
"Just follow me! Mas importante pa ba yan? T*ng*na"
Alam kong nagulat siya pero wala akong pakealam.
[Sandali lang po Sir]
Naghintay ako ng dalawang minuto bago narinig ang boses ni Dad.
[Oh son? Napatawag ka?]
Gusto ko siyang murahin!
"Anong ginawa mo? Ha? T*ng*na"
[Kalma son. Believe me, gagaan ang loob mo dahil sa nangyari. Makakalimutan mo din ang baklang yan]
"Fvck you! Wala ka ng ibang ginawa kundi ang pakealaman ako! Napakawala mong kwentang ama! Hindi mo man lang naisip kung ano ang kakahantuhan ng ginawa mo! Napakasama mong ama!"
[HOW DARE YOU TO TALK TO YOUR DAD LIKE THAT! WALA KA NG GOOD MANNERS! DAHIL LANG DIYANG SA BAKLANG YUN, NAGKAKAGANIYAN KA NA? NAGAGAWA MO NG PAGSALITAAN NG MASAMA ANG AMA MO?--]
" WALA AKONG AMA NA KAGAYA MO"
*call ended*
Muli akong napaiyak. Pinapangako ko sa'yo. Tayo parin hanggang huli.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°
A/N: Aww. Wala na. Finish na relationship nila😭 Pero itong story, malapit ng matapos. Who wants happy ending?? But who wants not?
Sa gustong malaman kung ano ang kakahantungan ng story nina Brix at Jerome, hindi ko pa sisimulan hangga't hindi ako nakakatanggap ng sampung 'YES'. Kung hindi ako nagkakamali, kulang pa ng tatlo o dalawang 'yes' bago maging sampu. Yung gusto ay magcomment lang sa Enter 71. Ang nakapagcomment na ay wag ng umulit. Dahil one person = one vote. So yun lang naman.
*unedited*