"Yine o ağrıyla uyandım...
İnsanın içi ağrır mı hiç?
Ağrıyor işte..."
K.T
****
Güneş, şimdi ne yapacağını bilmiyordu. Korkuyordu da abisi çekilmez bir hal almıştı ve karşısında ki kızı koruyamamaktan çok korkuyordu. Gerçi hergün eriyen bir kızı nasıl koruyabilirdi bilmiyordu Güneş. Parıltılı dünyasından bir kıl gibi cımbız ile çekip alınmıştı.
Çıkmazda olan birinden iyileşmesini bekliyordu Güneş, aslında bunun neyin geçireceğini biliyordu. Ama daha zamanı vardı öyle değil mi?
Güneş okuduğu kitabı kotuğun üstüne bırakıp karşısında inleyen kıza baktı. Uykusunda bile rahat değildi. İçten içe nasıl da acı çekiyordu. "Gitme" diye inlediğinde Güneş yerinden hızla kalkıp Esila'nın yanına oturdu ve terlemiş saçlarını yüzünü okşamaya başladı. Geçen zaman içinde Esila aldığı şevkatle yarım kalmış uykusuna devam etti.
Ama çalan telefonla yerinden kalkmak zorunda kaldı Güneş, telefona ilerlerken bunun abisi olmadığını adı gibi biliyordu. Yine bir yerde sızıp kalmıştı. "Hiç şaşırtmıyorsun beni abi" diye içinden söylendi Güneş. Telefondaki isimle bir an gerildi Güneş ama hemen açtı. "Abii" diye sorduğunda karşından bir gürleme geldi.
"Güneş, neden aramıyorsun kızım çıldırtacak mısın sen beni? Ege şimdi Blue Bar'da sızmış bir vaziyette ve sen Ege olmadığı zamanlarda bile beni aramıyorsun"
Güneş korkmuştu, ilk defa sığındığı abisi ona böyle kükrüyordu. "Abii, Esila ile ilgileniyordum vaktim olmadı" diye yalan uydurduğunda abisini nasıl sakinleştireceğini de iyi bilirdi Güneeş. Oysa demin kitap okumak için vakit bulmuştu. "İyi, Ufuk ile konuştum Esila yine fenalaşmış, kızım siz ne bok yiyorsunuzda kız bu hale geliyor" diye tısladığında Güneş aklına gelen şeyle hemen soruyu yöneltti. "Ufuk abi başka ne dedi ki" diye sordu Güneş.
"İstifar edip fenalaştığını sakinleştirici verdiğini. Neyse şu anda bir sıkıntı yok oraya geliyorum. Onu görmeden için rahat etmiyecek. On dakikaya kadar orada olurum" diyen Abisine şaşıran güneş bir anlık şokla "Amaa abii" demeye kalmadan telefon yüzüne çoktan kapanmıştı bile.
Off dedi içinden Güneş, Esila uyanırsa bunu nasıl açıklardı ona. Ne derdi..
Sakinleştiricinin etkisinin çoktan geçtiğini ve onun yerini derin bir uykuya bıraktığını biliyordu Güneş. Telefondan abisinin numarasını tuşlayıp aradığında uzun uzun çalışını dinledi ama Ege yine sızmıştı. İşine gelirdi...
Son kez Esila'yı kontrol edip çıktığında aklının bir köşesine kazıdı her yeri ayna ile döşeli bu odayı Esila sevmemişti. Cesur abisi gittikten sonra onu başka bir odaya alıcaktı. Evet diye geçirdi içinden.. Herkesten sakladığı şeyi birilerine söylemek heyecanını paylaşmak istiyordu ama durum bu kadar karışıkken Ege'ye asla söylemezdi ve Ege'ye söyleyemiyorsa herkesden de saklaması gerekicekti.
Güneş mutfağa gidip dolaptan çorbayı çıkarttıktan sonra kendine de peynir çıkarttı. Cesur abisi gittikden sonra Esila ya yemek hazırlıcaktı. Hızlıca ekmeğin arasına peyniri koyup kendine sandwich yaptı Güneş ve tabi limonatasını da bardağa koymaya ihmal etmemişti. Tezgahın üzerine çıkıp elindekileri yerken bir yandan da Cesur abisinin gelmesini bekliyordu. Kapıdan gelecek hali yoktu elbette korumalar anında yakalardı Güneş in gözleri mutfaktan bodruma inen merdivene takılı kaldı abisi buradan gelecekti. Limonatasından bir yudum alıp gözlerini kapattığında duyduğu sesle gülümsedi.
"Güzellik" diyen abisi ona bakarken Güneş tezgahtan atlayıp koşarak Cesur'a sarıldı. "Görüşmek için böyle bir durum mu olması gerek abi" diye sitem ettiğinde Cesur kıkırdadı . "Alırım ben senin o gönlünü, senide Esila'yıda alacağım buradan sen sadece oyununa devam et." Abisinin sözleri üzerine kafasını salladı Güneş.
İşini bilirdi.. Çok ta güzel rol yapardı..
"O nasıl abi" diye sorduğunda Cesur derin bir iç çekti. "İyi, güzellik, daha iyi olacak" deyip Güneş'in saçlarına bir öpücük kondurdu. "Hadi asıl nedenimize geleli . Beni ona götür" dedi Cesur.
Güneş kafasını sallayıp Cesur'un elini tutup mutfaktan ve sonrada merdivenlerden çıkarıp bir kapının önünde durdurdu. Önce kendisi kontrol edip kızın uyuduğuna emin olduğu anda kapıyı ardına kadar açtı Güneş.
Cesur koca yatakta kaybolmuş olan küçüğüne doğru yürümeye başladı. Yatağın yanına oturup Esila'nın elini avuçlarının arasına aldı. Çökmüş, solmuş yüzü ve harap haliyle hiç te iyi durmuyordu küçüğü.
"Yemeğini yediriyosun demi? Sakın ihmal etme, sabır biraz güzellik ikinizide alacağım buradan" Güneş abisinin dediklerini dinlerken bir yandan da kafa sallıyordu. "Abi elimden geldiğini yapıyorum ama hayatla bağlantısını kesmiş birine ne kadar yardım edebilirim ki" dediğinde Cesur eğilmiş emanet aldığı öpüccüğü küçüğünün alnına kondurmuştu. Daha sonra üzerini örtüp yataktan kalktı.
Bakışlarını Güneş'e çevirip "O'nun adamları devamlı sizi izliyor. Ve her saniyesini talimat veriyor. Küçüğüm neden istifar ediyor bilmiyor ve onu böyle olduğunu bilmek onu yıpratıyor. En önemlisi Güneş" Cesur yumruk yaptığı elllerini aynaya vurup konuşmaya devam etti. "Ege'nin küçüğüme yaptığı şey, sak-sakın onu bir dakika Ege ile yanlız bırakma. Dokunmasına bile izin verme O'nu zor tutuyorum Güneş ve bu her onun kelebeğine zarar verildiği an onu tutmam daha güç oluyor. Dediklerimi unutma güzellik tamam mı?"
Güneş kafasını sallayıp mahçup mahçup kafasını eğdi. Bunun yanlış olduğunu o da biliyordu. "Deli kız hadi ben kaçar, ve bizden ne saklıyorsun bilmiyorum ama öğrenicez" Güneş bunun üzerine dil çıkarttı. Cesur hızlıca odadan çıkıp uzaklaşmaya devam etti.
*******
♧CESUR♣
"Sakin olmalıyız kardeşim, bir süre böyle olmak zorunda" dediğimde karşımda isteksizce kıpırdandı.
"Anlamıyor musun abi? Daha fazla bekleyemem onu orada bırakamam" dedi.
Nasıl olucaktı ki o iş, bende istemezmiydim kavuşmalarını.
"Aslanım, sakin ol bak o iyi zarar dahi vermiyorlar nolur biraz sakin ol. Tamamen iyileştiğinde bütün planınımızı uyguluyacağız" diyebilmiştimm.
"Ne iyi olmasından bahsediyorsun abi, durmadan bayılıyor ve tuvaletten gelmiyor. Güneş bizden bişey saklıyor bu kızın durumu hayra alamet değil ve ben de hiç iyi değilim. " dedi kardeşim. Haklıydı endişelenmekte çaresiz olmakta ama sadece biraz sabretmesi ve iyileşmesi gdrekiyordu.
"Sakin ol Aslanım. Güneşi bilirsin tehlikeli bir durum varki abisinden sakladığı şeyi bizden de saklıyor. Akıllı kızdır yarın ne olduğunu öğrenirim." dediğimde kardeşim umutsuzca kafasını sağladı.
En azından şimdilik onu durdurabilmiştim.
Kafasını çevirip kısa bir inlediğinde Mia, Göktuğ'un yaralarıyla ilgileniyordu. "Ya Güneş olmasaydı, ya yetişemeseydi, ona nasıl dokunur abi. Ben bile dokunmaya kıyamazken" yerimden oflayarak kalktığımda iyice sinirlenmiştim. "Bana baksana sen, düşündüğün şeye bak asla böyle bir şey olamaz, iyileşmene bak anladın mı bu halinle karının karşısına çıkamazsın üstelik biz Ege'yi etkisiz hale getirmeden. Kes artık şunuu" diye bağarıdığımda Göktuğ gözleirni kapatmış sinirli bir şekilde soluk alıp veriyordu.
"iyi olmamı istiyorsan karımı buraya getir. Güneş'ide al nasıl onları orada sahipsiz bırakırsın." diye soluduğunda hala boşuna konuştuma anlam veremiyordum. Hey Allah'ım...
"Mia, yaralar ne durumda" diye sevdiğim kadına sorduğumda önce bana gülümsedi sonra konuşmaya başladı. "Yüzündeki küçük yanık iyileşmek üzere ama göğsündeki ve kollarındaki yanıklar için biraz daha zaman var." dediğinde kafamı salladım.
İşte tek ilacımız zamandı.
Tabi bu Göktuğ için ne kadar bir zaman olur bilemeyiz. Her an yerinden kalkıp gidecekmiş gibi duruyordu. Tam diyorum sakinleşti ama bir bakıyorum yeniden kendini kaybediyordu.
Çalan telefonumu ceebimden çıkartıp erana baktım. "Güneş" diye fısıldadığımda Göktuğ yerinden doğruldu ve yürümeye başladı. Acısı önemli değilmiş sanki gibi..
"Güzellik" diye açtığımda karşıdan ağlama ve bağırma sesleri geliyordu.
"Abii, benim size söylemem gereken bişey var. Uyandığından beri ağlıyor bağırıyor kendine bişey yapacak diye korkuyorum. Yapamaz anladın mı abi" dediğinde gözlerim hemen Göktuğ'u buldu.
"Bekle" diyip elime telefonu aldığımda anında hoparlore alıp konuşmaya başladım.
"Sakin ol güzelim neymiş söyleyeceğin şey"
"Ufuk abi dediki" biraz soluk aldıkdan sonra konuşmaya devam etti. "Esila hamileymiş a-ama ben uyandığında beri onu durduramıyorum kendine bişey yaparsa bebeğe de zarar vermiş olur. Bişey yapamaz mısın;?" dediğinde girdiğim şoktan çıkmaya çalışıyordum. "Sizi almaya geliyorum, sabret biraz" diyip telefonu kapattığımda kafamı zorla kaldırdım ve Göktuğ'a baktım. Sabit bir yere bakıp gülümsüyordu.
Belli oda şoktaydı. Kendimi koltuğa atıp hemen kalktığımda Göktuğ'un yara olmayan suratına okkalıca geçirdim. "Karı gibi sırıtma lan" dedim. İnleyip gülmeye başladığında bende hafif gülümsedim.
Demek ailemize yeni biri daha geliyordu.
"Ben onları almaya gidiyorum" diyip kapıyı arkamdan sertçe kapatıp hızlı bir şekilde yürümeye başladım...
CANLARIM MULTİMEDİA'DA GÜNEŞ VAR VEEE INDILA - DERNIéRE DANSE ŞARKISI VAR MUTLAKA DİNLEYİN ÖPTÜM...
ARKADAŞLAR BÖLÜMÜ YENİDEN YÜKLEMEK ZORUNDAKALDIM ÇÜNKÜ AÇILMIYORDU VE OKUMAMANIZ BENİ ÇOK ÜZERDİ. ÖPÜLDÜNÜZ.. VE SAKIN O GÜZEL YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN :)