Pov Paige:
Lachend proberen Niels en ik alle donuts naar boven te dragen, maar de doosjes zijn zo hoog opgestapeld in mijn armen dat ik niet eens meer kan zien waar ik loop.
Niels wankelt van links naar rechts over de traptreden en probeert wanhopig de stapel met doosjes recht te houden, die boven zijn hoofd uittorent.
Ik ben ongeveer halfverwege de trap en Niels is bijna op de 2de verdieping, als Caiden naar beneden komt lopen met een gezichtsuitdrukking die weinig goeds voorspeld.
Zijn ogen zijn rood, dus hij is heel boos. Ah oh...
Niels schrikt zo erg dat de helft van de doosjes met donuts valt en langs me heen naar beneden stuitert.
"Wáárom de fuck duurde het zo lang?!" sist Caiden woedend naar Niels.
Hé, geef niet gelijk hem de schuld, het zou toch ook mijn schuld kunnen zijn?
In dit geval vroeg Niels of ik het erg vond om mee te gaan donuts kopen, en ik vond het niet erg dus ik dankzij mij zijn we ook later.
"We gingen uhh donuts kopen..." mompelt Niels.
"Dat zie ik. En waarom denk jij dat donuts kopen een goede reden is om mijn mate en dus mijn eigendom later terug te brengen?" zegt Caiden op kille toon.
Ahum! Halloooo? Betrek mij er ook eens in! Eigendom gaat wel heel ver he, en waar gaat het nou om, ietsje te laat komen!
"Hij vroeg of ik het erg vond om donuts te halen en ik vond het niet erg dus het is ook mijn schuld. Als ik die donuts niet wilde halen had Niels me gelijk naar jou huis gebracht." zeg ik snel.
Caidens blik verplaatst zich naar mij en zijn ogen worden gelijk minder rood.
Ik loop de laatste treden naar Niels en dump de doosjes met donuts die ik vast had in zijn armen. Dan loop ik naar Caiden en leg mijn handen op zijn borst.
"Sorry. Voortaan komen we eerder terug. We wilden je niet boos maken." zeg ik zachtjes.
Hij zucht diep en tilt me op, zodat ik automatisch mijn benen om zijn middel sla.
Nu zijn we op dezelfde ooghoogte en kijken zijn weer bijna groene ogen diep in de mijne.
"Je hebt me niet boos gemaakt, alleen heel bezorgd. Híj heeft me wel boos gemaakt."
Woedend kijkt hij naar Niels en dan weer liefdevol naar mij. Hij drukt een kusje op mijn neus en klemt me wat steviger vast.
Eigenlijk wil ik nu met Niels alle donuts naar boven brengen en dan nog alle kip.
Hoewel er dan een kans is dat ik de situatie erger maak en Caiden met beschuldigingen begint over dat ik meer tijd met hem doorbreng.
"Niels. Jou spreek ik later. Zorg dat een van de dienstmeisjes die donuts naar jou kamer brengt, op mijn verdieping wil ik er niets van zien." snauwt Caiden opeens.
Hij begint naar boven te lopen en ik wil protesteren en zeggen dat ik Niels moet helpen met de donuts maar die heeft zo te zien geen hulp nodig.
Niels opent een doosje en begint rustig te eten, terwijl hij knipt met zijn vinger en zo een van de dienstmeisjes beveelt de doosjes donuts op te ruimen.
Zo oneerlijk! Ik wil ook donuts maar wordt ontvoerd door Caiden.
Caiden loopt zijn kamer in en zet me op de grond, na wel 100 keer gezegd te hebben dat ik hem nooit meer zo bezorgd mag maken.
Hij zucht en gebaart dan naar mijn inloopkast.
"Ga je omkleden, ik ga je trainen. En doe iets aan wat je helemaal bedekt, ik moet me kunnen concentreren." zegt hij.
No way! Caiden maakt me helemaal af, met Tony ging ik al half dood maar Caiden is sowieso nog veel erger.
Ugh, dit kan ik echt niet hebben na een nacht met maar 3 uur slaap.
"Maar... ik heb maar 3 uur geslapen vanacht!" roep ik uit.
Diep zucht hij en er komt een geïrriteerde blik in zijn ogen. O shit, dat is nooit goed. Nu kan ik het wel vergeten.
R.i.p.
"Ik 2 uur. En zeur ik? Nee. Niet zo aanstellen en nu omkleden. Ik wordt nu moe van jou." snauwt hij.
Ja, maar jij hebt maar 4 of 5 uur slaap nodig per nacht zei je zelf. Dan valt het vermoeide gevoel dus nog wel mee.
En ik ben geen weerwolf. Mijn uithoudingsvermogen is niet zo geweldig als die van hem.
Ik trek een gezicht alsof zijn snauwende toon me kwetste en loop mijn kast in.
Met een klap sluit ik de deur en draai die op slot.
Hopelijk denkt hij dat ik echt gekwetst ben. Misschien komt hij dan terug op zijn idee en hoef ik niet te trainen.
Snel kleed ik me om en doe nog een sportjasje over mijn t-shirt. Ik trek sportschoenen aan en doe mijn haar nog in een staart. Dan open ik de deur.
Caiden stond blijkbaar vlak voor de deur te wachten want ik stap net naar buiten als hij mijn middel pakt en tegen de muur drukt.
Hij drukt kusjes over mijn kaak en prutst wat met de ritssluiting van mijn jasje.
Ik stop zijn handen en trek me van hem los. Zijn uitdrukking gaat naar verbaasd. O ja! Niet vergeten om gekwetst te spelen.
Snel draai ik mijn gezicht weg en stop even met knipperen, zodat mijn ogen wat vochtiger zijn.
"O schatje toch. Nu niet verdrietig zijn, je weet dat ik het zo niet bedoelde." zegt Caiden geschrokken maar op sussende toon.
Hij pakt mijn kin en dwingt me hem aan te kijken. Ik snuf zachtjes en haal mijn schouders een beetje op, alsof ik denk dat hij het wel zo bedoelde.
En Caiden Night, grote boze Alfa, trapt er met open ogen in. Hij kan voelen wat ik voel en denkt alsnog dat ik gekwetst ben.
"Hé. Ik wordt nooit moe van jou. Hoewel ik wel zin krijg om naar bed te gaan als ik jou zie en-"
"Stop maar." zeg ik snel.
Caiden begint te glimlachen en drukt me stevig tegen zich aan, haast alsof hij bang is dat ik afgepakt wordt. Dan is hij zijn favoriete pop kwijt.
Na een paar minuten geeft hij me wat ruimte en benut die meteen door me te zoenen.
Hij zoent mij ruw en dwingend, ik zoen hem zachtjes en verlegen. Je kan wel merken wie de dominante van ons 2 is.
"Van mij." gromt hij zachtjes tegen mijn lippen.
Ik glimlach en pak dan zijn hand. "We kunnen ook gewoon hier een film gaan kijken?" opper ik.
Dan trekt hij zijn wenkbrauwen op en duwt me van zich af.
"Nee. Goed geprobeerd, maar nee."
Pov Caiden:
Paige glimlacht en pakt mijn hand. "We kunnen ook gewoon hier een film kijken?" oppert ze.
Boy wordt helemaal enthousiast van het idee en begint aan Netflix&Chill te denken.
Nee. Nee. Nee! Ze moet trainen, zich kunnen verdedigen en klaar zijn om mensen, heksen of weerwolven te vermoorden.
Zoende ze me soms alleen terug om me te verleiden? Ik trek mijn wenkbrauwen op en duw haar van me af.
Boy jankt gekwetst door het idee maar is dan gelijk boos. "Is er soms een ander die ze liever zou zoenen?! Waarom zijn wij niet goed genoeg?! We hebben alles!"
Ugh het idee alleen al! Niemand mag haar zoenen of er aan denken, en Paige mag niet in de buurt van andere mannen komen zonder mijn toestemming.
Maar ik denk niet dat ze een ander leuker vind, dan zou ze wel bij die persoon in de buurt moeten komen en alleen mijn geur zit op haar.
"Omdat ze zich net heeft omgekleed!" gromt Boy woedend.
Zou kunnen. Maar als we willen dat zij ons vertrouwt, moeten wij haar eerst vertrouwen tonen. Alleen tonen tenminste.
Maar om terug te komen op haar idee, nee, we kunnen vanavond nog wel een film kijken. Nu moet ze trainen. Met mij. Hehehe.
"Nee. Goed geprobeerd, maar nee." zeg ik.
Ik pak haar arm en trek haar mee de kamer uit.
"Pak haar hand. Dan voelt ze zich meer 'vrijgelaten'."
Boy met zijn rare redenen ook... maar goed. Ik laat haar arm los en pak haar hand.
Een beetje aarzelend komt ze naast me lopen, inplaats van een halve meter schuin achter me.
Zo mooi.
Bij de trap til ik haar op, ondanks haar protesten, en draag haar naar beneden.
Beneden aangekomen zet ik haar met tegenzin weer op haar eigen voeten en zucht diep door alle ruimte die er nu tussen ons in zit.
"Wat gaan we eigenlijk precies doen?" vraagt Paige.
Boy gromt enthousiast maar voor hij zijn opmerkingen kan maken blokkeer ik hem. Doordenker.
Ik kan de controle nu niet verliezen, Paige zou het me nooit vergeven. Zelfs als ik het haar beveel, aangezien ze zich daar de laatste tijd niets van aantrekt.
"Ik ga je leren vechten met ringmessen. En verder wat zelfverdediging, hoe je een wolf kan uitschakelen en spierkracht." antwoord ik.
Ze probeert het te verbergen maar trekt een gezicht bij het woord 'uitschakelen' en 'spierkracht'.
Ugh zo erg is het niet om iemand te vermoorden.
Vergelijk het eens met bier tappen. Eerst denk je dat het moeilijk is maar je moet het gewoon 1 keer doen en dan kan je het. Zo simpel is het, nadenken is niet eens nodig.
"Spierkracht heb ik niet echt. En levende dingen behalve muggen en vliegen schakel ik niet uit." zegt Paige.
Spierkracht komt nog, daar ga ik haar op trainen. En moorden doet ze ook als het erop aan komt, want dat wil ik. En ze moet doen wat ik wil.
"Komt nog, en ja doe je wel." antwoord ik haar kortaf.
Boy mompelt afkeurend en bij het zien van haar gesloten blik vervloek ik mezelf dat ik dat zo zei.
Net was ze gekwetst, opeens, en toen besefte ik me weer dat ze heel kwetsbaar is. Geestelijk en lichamelijk.
Damn waarom kan ze niet gewoon super verliefd op me zijn?!
Het lijkt soms alsof ze niet om me geeft, of tenminste niet veel. Niet zo veel als ik om haar.
"Maar wij hielden al van haar toen ze ons nog niet eens kende. Er was geen gesprek voor nodig, de mateband is genoeg. Ik houd zo veel van haar... en jij ook. We zijn bereid alles voor haar te doen." zucht Boy op verliefde toon.
Jajaja, weet ik. Maar niet alles, ik zou haar niet met andere jongens op een date laten gaan bijvoorbeeld. Ook niet als dat haar gelukkig zou maken. Pech.
We lopen in stilte hand in hand naar het zwarte kleine trainingsgebouwtje. Er zijn nog anderen, grotere, maar deze voldoet voor nu.
Ik open de deur met mijn pasje en trek Paige dan mee naar binnen. Ik klik wat licht aan en sluit dan de deur.
30 minuten later:
Een half uur lang heb ik geprobeerd spierkracht oefeningen te doen met Paige, maar dat ging echt niet.
Iedere keer als ze iets moest doen koste het me alles wat ik had om Boy de controle niet over te laten nemen.
Ik wilde haar sit-ups laten doen maar begon haar halfverwege mijn zin te zoenen en kon bijna niet meer stoppen, tot ze zich met zo veel geweld uit mijn ijzersterke greep probeerde te wurmen dat het me op viel.
Ze is gewoon veel te aantrekkelijk, ik kon me echt niet meer beheersen en Boy ook niet... toen ben ik even naar buiten gegaan, om tot rust te komen.
Ik loop weer naar binnen en ga dan naar Paige toe.
Nerveus kijkt ze naar de wand vol messen, duidelijk niet op haar gemak met het gebruiken ervan.
Ik pak 2 lange, vlijmscherpe ringmessen uit een rek en geef ze dan aan haar. Ze pakt ze overvoorzichtig en vol tegenzin aan, alsof ze gaan ontploffen.
"Kom kom, het zijn maar ringmessen. De kans dat je jezelf pijn doet of neersteekt is vrij groot maar ik ga dat proberen te voorkomen." zeg ik op sussende toon.
Geschokt kijkt ze me aan maar ik loop al naar een groot leeg stuk ruimte en gebaar dat ze me moet volgen.
"Uhm Caiden? Tony heeft me alleen geleerd gewone messen te werpen en er een beetje mee te verdedigen, maar deze dingen ken ik nog niet." zegt Paige nerveus.
Zoals altijd wanneer ze mijn naam zegt trekt er een soort opgewonden rilling door me heen.
"Hmm..." verzucht Boy verlangend.
Ik sleep haar naar de goede plek en strek haar armen, zodat ik kan uitleggen hoe de messen werken.
"Het duurt even voor je het door hebt, maar probeer je polsen niet door te snijden dat scheelt een hoop tijd en gedoe."
Paige kijkt nu met zo veel afkeer naar de messen dat ik mijn lach moet onderdrukken.
Snel begin ik uit te leggen hoe het moet en doe wat voor.
De eerste dingen lukken haar al heel snel, gek genoeg. Weerwolven zijn verplicht dit te kunnen en ze is sneller dan een hoop. Wow.
Ik leg ook de volgende stappen uit en na een half uur heb ik al 12 keer haar handen moeten grijpen om te voorkomen dan ze haar armen open snijd.
Oké, dit gaat dan nog wel lang duren.
Weer 30 minuten later:
"Je kunt het. Bijna. Ongeveer. Soort van. De belangrijkste dingen tenminste." zeg ik goedkeurend als ik haar op een pop laat oefenen.
Dat vond ze niet zo leuk. Zelfs een pop wilde ze niet helemaal kapot steken. Ze is veel te goed voor deze keiharde wereld.
"Is dat een compliment?" vraagt Paige met een kleine glimlach.
"Als je zo schattig blijft doen zeker weten ja."
Haha. Ha. Nee houd je mond maar weer ik moet mijn aandacht bij haar houden.
Boy gromt verontwaardigd en sluit dan zelf de link. Zo, rust.
"Misschien. Maar nu, probeer mij eens neer te steken." zeg ik.
Haar mond zakt open en ze schud haar hoofd.
Ahw, ze wilt mij geen pijn doen! Dan moet ze wel van me houden.
"Geen zorgen, het lukt je toch niet, maar je moet weten hoe het is om de messen tegen iemand te gebruiken." zeg ik.
Aarzelend knikt ze en loopt dan naar me toe.
Ik zet de eerste stap door een uitval te maken naar haar. Gelijk reageert ze door te ontwijken.
Na nog een paar uitvallen van mij begint ze zelf ook wat te proberen. Als ik een gewoon mens was geweest had ze me misschien wel kunnen raken.
Het tempo verhoogt, we blijven uitvallen maken maar raken elkaar nooit, ik niet met mijn klauwen, zij niet met de messen.
Ik had haar wel al lang kunnen raken, zo kunnen vermoorden. En het is echt vreselijk om te bedenken dat anderen haar ook zo in enkele stappen kunnen doden.
Inmiddels ga ik helemaal op in de oefening. Natuurlijk zou ik haar nooit pijn willen doen maar ik begin wel te merken dat ik mijn bewegingen nog op het laatste moment kan corrigeren en haar zo net niet raak. De natuur instincten nemen het over.
Paige slaakt een korte kreet van schrik als ik haar razendsnel ontdoe van de messen en dan van achteren haar omhels.
Speels ga ik zachtjes met mijn klauw over haar buik. De stof van het jasje dat ze draagt protesteert.
"En dan was je dood. Je moet nog veel meer oefenen. Met mij natuurlijk." prevel ik zachtjes in haar oor.
Ze maakt een zacht instemmend geluidje, draait haar hoofd een beetje en drukt dan een klein kusje op mijn mondhoek.
Ik grom zacht omdat ik meer wil, maar nog iemand begint te grommen.
De maag van Paige.
Shit, ze heeft ook veel te weinig gegeten vandaag! Ik ben echt een slechte mate, ik moet haar veel beter verzorgen.
In een snelle beweging til ik haar op en loop naar de deur. "Schatje, tijd voor avondeten."
Kort lacht ze en begint dan te protesteten omdat ze zelf wil lopen. Waarom zou je dat willen als ik, knapste en sterkste en machtigste man op aarde, er ben om je te dragen?!
"Alsjeblieft! Ik wil zelf lopen!" roept ze smekend maar ook lachend.
Boy begint te grommen bij het idee van haar los laten alleen al en laat mij de greep op haar wat verstevigen.
Ik negeer wat ze zei en begin te rennen naar mijn huis. Nog steeds rennend ga ik naar binnen en sprint de trappen op.
In mijn kamer gooi ik Paige met een zwaai op bed en grijns.
"Zo schatje, nu kan je jas uit. Of beter gezegd, moet."
Pov Paige:
Caiden trekt een sprint op de trappen en is zo boven. Hij gaat door naar zijn kamer en gooit me daar met een grote zwaai op bed.
"Zo schatje, nu kan je jas uit. Of beter gezegd, moet." zegt Caiden grijnzend.
Hoe kan hij niet helemaal kapot zijn van al dat rennen en dan nog met extra gewicht?! Of tenminste buiten adem!
En creep dat het ook is. Nee hoor, grapje, het is mijn jas maar. En hij hoeft niets te proberen wat betreft aanraken want dan ga ik gewoon weer doen alsof ik nog gekwetst ben.
Hoewel... daar moet ik mee oppassen. Als Caiden merkt dat ik heb gedaan alsof ik gekwetst ben, en het weer doe, wordt hij heel kwaad.
Zonder dat ik nog de kans heb om te reageren op wat hij zei begint hij me ruw en dwingend te zoenen.
In een snelle beweging ritst hij mijn jasje open en schuift die van mijn schouders.
Geen idee wat hij verwacht had, misschien dat ik er alleen een sportbh onder zou hebben. Maar ik heb nog een tshirt aan en dat valt duidelijk tegen.
Caiden gromt wat onverstaanbaars en begint aan het shirt te trekken.
"Niet doen." mompel ik tegen zijn lippen.
Haast beledigd maakt hij zich van me los en kijkt me met donkere groene ogen aan.
"En waarom niet? Je bent van mij, ik heb al het recht om te zien wat van mij is." zegt hij.
Ga het nou niet zo spelen, serieus. Hij leek zo... respectvol, de laatste tijd, tot nu dus.
Ik ben helemaal niet van hem, en hij heeft geen recht om mij te zien als ik dat niet wil.
Wetende dat ruzie maken niet gaat helpen gooi ik het over een andere boeg. "Je moet het wel verdienen."
Ik glimlach en Caiden trekt een pruil lip, terwijl hij met zijn handen onder mijn shirt probeert te komen.
Snel duw ik hem weg en lachend probeer ik overeind te komen. Ik lach, maar eigenlijk is het dood eng. Met Caiden weet je nooit wat je kan verwachten.
Het moment wordt verstoort door Tony die met een klap de deur open gooit en hard binnen komt rennen.
Wat hij ziet doet hem niets, en gestresst richt hij zich tot Caiden om iets te zeggen maar die onderbreekt hem met een woedende brul.
"Caiden, we hebben een probleem." zegt Tony snel.
"Jij een hele grote ja voor het niet kloppen!" gromt Caiden dreigend.
Tony huivert kort maar schud dan snel zijn hoofd.
"Het spijt me, maar Caiden, echt, het is heel belangrijk-"
"WAT KAN ER ZO BELANGRIJK ZIJN DAT JE DE PRIVACY VAN DE ALFA EN LUNA SCHEND?!"
Allemaal even rustig aan, kalmeer wat, neem een kopje kamille thee en ga zitten.
En als je gekalmeert ben ga je rustig praten, zonder te schreeuwen.
"Nou bevoorbeeld een hele hoop heksen die van afstand Chris zijn cel open hebben gebroken en het feit dat hij nu ergens in het territorium loopt met gemaskeerde geur?" zegt Tony in 1 adem.
Mijn mond zakt open en ik wring me onder Caiden vandaan, die dat eindelijk goed vind.
Caiden staat gelijk op en roept mij nog iets toe over dat ik moet eten en vroeg slapen voor hij Tony volgt naar de gang.
Ja hoor, prima. Ik houd van eten en slapen dus dat moet lukken.
Ik hoor nog net hoe Caiden mensen begint te bellen en zie hem dan de trap aflopen. Tony mind-linked en loopt voor hem uit.
Met een zucht loop ik naar de woonkamer die een heel groot raam heeft, zo groot dat die de halve muur beslaat. Er is een brede vensterbank tegenaan gemaakt die vol ligt met zachte kussens.
Ik ga zitten en trek mijn benen onder me op. Vanaf hier heb ik goed zicht op wat er buiten gebeurt.
Na 5 minuten staren naar de bomen ben ik er helemaal klaar mee en pak mijn mobiel.
Ik whatsapp wat met mijn vrienden en nog een tijdje met mijn moeder, die de laatste dagen extreem aandringt op een etentje.
Dan stuurt mijn tante opeens een bericht in de groep waar onze hele familie in zit.
Tante Joyce: Dagdag beste familie leden, sinterklaas komt er weer aan en Mia kan niet stoppen met praten over de viering met onze familie. Wat dachten jullie van aankomende zaterdag avond bij ons? Het is dan 2 december, dus iedereen kan het op 5 december nog zelf vieren.
Leuk! Ik heb mijn familie gemist. Mia is trouwens mijn nichtje, ze is nog maar 5 en kan de hele dag over de kleur roze praten en familie uitjes vind ze geweldig.
De whatsapp groep stroomt vol met enthousiaste instemmingen en ik stuur een 🤗 emoji.
Natuurlijk moet ik nog met Caiden overleggen. Of beter gezegd, ik moet hem smeken en heel veel zoenen en me heel goed gedragen.
Zodra hij terug is van heksenjacht zal ik het hem vragen.
Ik schrik op door een steentje dat tegen de ruit ketst en kijk naar beneden.
Chris glimlacht en zwaait enthousiast naar me, alsof hij een vriend is die ik vreselijk gemist heb.
Zou hij het geloven als ik hem een stukje touw geef en zeg dat dat het amulet is en Emily het als ketting gebruikte?
Hello everyone, what im going to say is important so please read it. Tenkjoe.
Oké, ik heb dus vet veel zin om te schrijven en weet al precies wat. Het probleem is dat ik in een mega drukke periode zit met school en werk en daardoor weinig tijd heb.
Op het moment dat ik dit schrijf had ik moeten leren voor 3 belangrijke toetsen die ik morgen en overmorgen heb maar ik wilde updaten dus ja... ik verkloot mijn school echt zo en ben blij dat mijn moeder niet weet dat ik dat doe omdat ik een boek schrijf😂
Goed. Dit is wat ik ga doen, wat hopelijk ook gaat lukken: na woensdag heb ik al weekend, dus dan kan ik schrijven en updaten. Dan schrijf ik snel vooruit omdat ik volgende week weg ben, en niet kan schrijven maar wel wil updaten.
Daarna heb ik het drukker dan ooit met school, en ga heel erg mijn best doen maar soms kan het een dagje later worden dat ik update.
Dus nee ik ga zeker niet stoppen met schrijven en de week dat ik weg moet komt er gewoon een update. I promise you guys.
Dikke kus, ook van de enkele karakters die het op het moment niet druk hebben met Chris zoeken.
Goodbye. X.