PS: Listen to the multimedia attach para feel haha.
Akira's POV.
Nagising ako sa tunog ng makina na patuloy ang pag beep.
Dinilat ko ang mata ko. Puting paligid. Ospital na naman. Tila naging paborito ko na ito ngayong taon
Unti-unting nag sink in sakin ang lahat ng nangyari.
Pinilit kong ibangon ang sarili ko sa kama.
Nakita kong agad naglapitan sakin ang mga kaibigan ko.
"Aki, mabuti naman at gising ka na" bumungad sakin ang nag aalalang mukha ni Sanya.
"Sanya, Sanya yung baby ko? Okay lang ba sya?"
Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Kinapa ko ang tiyan ko. Okay lang naman ang baby ko diba?
Nararamdaman kong ayos lang sya.
Hindi agad sumagot si Sanya kaya tumingin ako kay Josh at Cloud.
"Aki, hindi pa dumadating ang doktor mo kaya wag kang mag panic, baka parating na rij yun. Relax ka lang" sabi ni Josh.
Gusto ko sanang hanapin si Thunder dahil kailangan ko sya dito ngayon pero naalala ko ang nakita ko na naging sanhi ng lahat ng ito.
How can he do that to me?
Wala sanang mangyari sa baby ko dahil kung meron ay parehas ko silang hindi mapapatawad.
"Cloud, kinakabahan ako" sabi ko dahil tila maiiyak na ako.
Lumapit sakin si Cloud. Umupo sya sa tabi ko at hinila nya ko payakap at hinalikan sa ulo. He is trying to calm me down.
Bumukas ang pinto at pumasok dito ang sa tantya kong nasa mid 40's ng doktor. Nananatili pa rin syang maganda sa kabila ng edad nya.
Lumapit sya sakin at chineck ang mga vitals ko.
"Dok, kamusta ang baby ko? Okay naman po sya diba?" pinilit kong ngumiti kahit pa tinatambol na ang puso ko.
Kabang-kaba ako pero kailangan kong maging positive.
Alam kong okay ang baby ko.
"I'm so sorry Akira" yun palang ang sinasabi nya ay gusto ko ng umiyak. "We tried our best but your baby is still weak. I'm sorry but your baby didn't survive. I'm so sorry for your lost" walang emosyon at diretso nya lang na sinabi sakin iyon.
Ganito na ba ang mga doktor ngayon?
"S-stop joking around dok, a-alam kong o-okay ang b-baby ko. Ramdam ko na ayos lang sya" nanginginig na ang boses ko at pakiramdam ko ay may nakabara na sa lalamunan ko.
"Sorry Akira, wala na talaga sya"
Tuluyan ng nagbagsakan ang luha ko.
"Hindi-hindi! Nagsisinungaling ka diba?! Hindi pa patay ang anak ko!" nagwawala na ko doon pero pinipigilan ako ni Cloud dahil yakap yakap nya ko.
"Lalabas na muna ako, I know how difficult this is for you hija kaya kayo muna ang bahala sa kaibigan nyo" sabi nung doktora at tuluyan na itong lumabas kahit pa tinatawag ko sya.
"Akira, wala na ang bata. Huminahon ka, nasasaktan mo na ang sarili mo" sigaw sakin ni Sanya.
Nahatak ko na pala ang mga dextrose at dumudugo na ang kamay ko.
"Hindi totoo yan! Hindi pa patay ang anak ko!" sigaw ko pabalik.
"Kailangan tanggapin mo dahil makakasama sa lagay mo kung ipagpapatuloy mo ito, I know it is difficult pero nandito ako, kami" Sanya.
"Wala akong pakielam. Gugustuhin ko na ding mamatay tutal wala naman na ang anak ko!"
"Akira, wag kang magsalita ng ganyan" Josh.
Hindi nila alam kung gaano ako dinudurog ngayon. Iyak lang ako ng iyak habang yakap ako ni Cloud.
Tumingin ako kay Cloud.
"Cloud, di ko na kaya, hindi ko kaya na wala ang anak ko" sabi ko sa kanya. Umiling-iling sya.
"Kailangan mong kayanin to Aki" sunud sunod ang ginawa kong iling.
"Panong nangyari to Cloud? Baby pa sya, hindi pa nya nakikita ang mundo. Binawi na agad sya sakin" humagulgol pa ko lalo.
"Everything will be alright, trust me and kayanin mo Akira" sabi nya.
Kahit anong comfort words ata na binigay nila ay hindi umepekto sakin.
Ito ako ngayon nakatulala.
Napasabunot ako sa buhok ko ng maalala ang nangyari nitong umaga.
Because of them.
I lost my baby.
They killed an innocent child.
Dapat umalis at nakipaghiwalay na ko nung nalaman ko palang na sila ni Ella. Hindi sana napahamak ang anak ko. Hindi sana sya nawala. Nagpakatanga kasi ako ng sobra kay Thunder and look what it took in exchange?
BUHAY NG ANAK KO.
Hindi ko alam kung nanadya ba ang tugtog pero saktong pinatugtog sa loob ng hospital ang kantang someday ni Nina.
Someday you're gonna realize
One day you'll see this through my eyes
By then I won't even be there
I'll be happy somewhere even if I cared
Dapat ko na talagang tigilan ang kalokohan kong ito. Dahil sa sobrang pagmamahal ko sayo Thunder, anak ko ang nawala.
Masakit at nakakadurog, masakit na mawalan ng anak at madadagdagan pa ito sa paghihiwalay natin pero alam kong darating ang araw na magiging masaya din ako.
I know you don't really see my worth
You think you're the last guy on earth
Well I've got news for you
I know that I'm not that strong
But it won't take long, won't take long
Isang malaking kasinungalingan at pagpapakitang tao lang lahat ng pinakita nya sakin. Pinaasa nya lang ako at akong tanga, umasa naman. Ano bang mali sa pagmamahal ko sa kanya?
Huwag kang mag alala Thunder, makakalimutan din kita.
Cause, someday someone's gonna love me
The way I wanted you to need me
Someday someone's gonna take your place
One day I'll forget about you
You'll see I won't even miss you
Someday, someday
Wala ng maghahabol sayo, wala ng magpapakatanga sayo. Nakakapagod din pala yung tatlong taon na ipinagsisiksikan ko sayo ang sarili ko bilang asawa mo.
Tumulo na naman ang luha ko, hindi ko na alam, tila masisiraan ako ng ulo.
Right now I know you can't tell
I'm down and I'm not doing well
But one day these tears, they will all run dry
I won't have to cry sweet goodbye
Kung pinaubaya ko na lang sana kay Ella si Thunder, wala sigurong masamang nangyari sa anak ko.
I'm so sorry baby, I wasn't able to protect you. Sorry anak, walang nagawa si mama.
Cause, someday someone's gonna love me
The way I wanted you to need me
Someday someone's gonna take your place
Oh, one day I'll forget about you
You'll see I won't even miss you
Someday, I know someone's gonna be there
Someday someone's gonna love me
The way I wanted you to need me
Someday someone's gonna take your place
One day I'll forget about you
You'll see I won't even miss you
Someday, someday
Siguro isa akong malaking talunan kay Ella at isa akong malaking tanga para kay Thunder pero darating yung araw na titingnan ko sya ng wala na kong nararamdaman na kahit na konting pagmamahal.
Tama na, suko na ko. Ititigil ko na ang kahibangan ko na ito.
Tapos na kong mahalin ka.
Bumukas yung pinto ng hospital room ko at iniluwa nito ang huli at unang taong gusto kong makita.
I stared at him coldly.
And he also looked back at me coldly.
"Anong ginagawa mo dito?" I asked him.
"Kamusta ang baby? O-okay lang sya diba?" I can see nervousness in his eyes.
"Do you really care about the baby?"
"So totoo nga Akira, buntis ka nga!" He is mad. "Tell me? Kamusta ang anak ko?" his hands are balled into fist. Alam kong nauubusan na sya ng pasensya, so am I!
Anak? Anak nya? Tumulo ang luha ko. Ang sarap sigurong pakinggan noon kung nasa ibang sitwasyon kami.
Kung saan buhay ang anak namin.
Kaso sinaktan nya ko at hindi magbabago yun, dahil doon, nawala ang anak ko.
"Akira! I am asking you, tell me!" sigaw nya sakin.
"Wala na! Wala na yung baby ko! Nang dahil sa inyo nawala ang anak ko! Dahil sayo, dahil sa inyo ni Ella, wala na sya!" sabi ko habang umiiyak.
Hinawakan nya ang kamay ko at tinitigan ako. I can see hurt in his eyes at pinalitan nya agad yung ng galit na tingin.
"It's your fault too! You are selfish! Why did you hide it! Edi sana naalagaan ko kayo kung sinabi mo sakin yung totoo! But you chose to lie!"
"Sa tingin mo ba ginusto ko yun?! If only you loved me or even tried to love me in the first place hindi ako matatakot na i reject mo ang bata, hindi ba pinili mo si Ella, ilang beses mo na bang ipinamukha sakin yun?!"
Galit na galit ako, pakiramdam ko sasabog ako.
"That doesn't change the fact that you hid my child from me! You are selfish, dahil sayo namatay ang bata" he blurted that out loud.
Sinampal ko sya.
He looked shock at ganoon din ako.
Ito ang unang beses na sinaktan ko sya, all these years puro pagmamahal lang ang binigay ko sa kanya.
But I had enough.
"How dare you! I'm such a fool! I wasted my three years with a man like you. All I did was to love you and what did I get in return? Sinaktan at niloko mo ko! Hindi mo ko pinili at patuloy na ipinagtabuyan! I waited and tried my best para mag success tong marriage na to pero sinampal na sakin na isa itong kalokohan. Ayoko na dahil pagod na ko. Nasasaktan na ko ng sobra at para na kong mababaliw! Tama na Thunder, tapusin na natin to. I am annuling our marriage. Ako na ang bahala sa magulang ko cause I can't stand the sight of you. I am no longer your wife and you are no longer my husband. This stupid marriage is over" I firmly said.
My heart is breaking into million pieces.
Pakiramdam ko ay nanghihina ako.
Masakit ang desisyon na ito pero alam ko, na pag pinagpatuloy ko pa ito, mas sasaktan ko lang ang sarili ko.
I won't be able to move on.
"Akira" he called me. Tumingin ako sa kanya. I can see defeat in his eyes.
"Go! Leave me alone Thunder" sigaw ko gamit ang huling lakas ko.
He sighed atsaka tumalikod na at naglakad.
I am watching his back.
I am watching the man I love since childhood walk out the door.
And walking out that door means walking out of my life.
I should accept the fact that we are not really meant to be together
Pinilit ko lang ang lahat,
Kaya ito nasasaktan ako.
I love you Thunder
And this is the last time that I will say that before I move on.
Goodbye my love.
Thunder's POV.
Napahampas ako sa manibela ng sasakyan ko.
I don't know where I am going.
Hindi ko alam kung saan ba ko nasasaktan
Sa pagkawala ba ng anak ko
O
Sa tuluyang pagbitaw sakin ni Akira.
Siguro parehas.
It's all my fault
I've hurt her
And that cost our baby's life.
I know, I don't deserve her.
I should let her go.
I am so sorry Akira
Sorry for being a man who don't deserve you.
----------
To be continued.
Follow me on instagram ❤
- KayeEinstein