Akira's POV.
Minulat ko ang mata ko dahil may tumutunog na alarm clock sa tabi ko.
Dinilat ko ang mata ko at pinatay yun.
Kelan pa ko nagkaroon ng alarm clock?
Si Yaya Minda ang madalas na gumigising sakin. Tiningnan ko ang oras at mas nangunot ang noo ko. Fvck! 7 AM pa lang nagising na ko dahil sa alarm na to, 12 PM pa ang class ko today.
Napaupo ako sa inis at mabilis kong nasapo ang ulo ko dahil biglang kumirot iyon.
At dahan-dahan ng nag sink in sakin ang lahat ng mapansin ko ang kamang hinihigaan ko.
Wala ako sa kwarto ko! Yun agad ang naisip ko kaya mabilis akong tumingin sa paligid at doon ko na nakita ang naka crossed arms na si Thunder na nakasandal sa hamba ng pintuan.
Bakit naman dito ako natulog sa kwarto nito! Yari na naman ako.
"Morning, it looks like na may hangover ka pa" seryoso nyang sabi sakin.
Ganun ba ko kalasing kagabi? Pano ako nakauwi? At bakit nasa kwarto ako ni Thunder?
"Ouch" naramdaman ko na naman ang pagkirot ng ulo ko.
"Drink the medicine beside you, it'll help, pagkatapos bumaba ka. Sa baba na tayo mag usap" pagkasabi nya nun ay bumaba na sya.
Sinundan sya ng tingin ko hanggang makababa sya ng tuluyan.
Kahit masakit ang ulo ko at malala ang hangover ko, hindi ko pa rin naisipan i admire si Thunder, grabe ang gwapo pala ng asawa ko pag umaga. Nakapang jogging kasi syang outfit at bakat na bakat ang abs nito, grabe parang mas masarap pa ata syang almusalin.
Tsk! Akira! Bad! Bad!
Ano ba? Kailan pa naging masarap ang abs?
Nilingon ko ang side table at may gamot nga at tubig doon. Ininom ko naman agad iyon.
Nanatili pa ko ng ilang minuto sa kwarto nya dahil una, first time kong makatulog dito at grabe ang bango bango at ang linis, yung scent nya nasa unan at kumot pa nya. Pangalawa, masakit pa talaga ang ulo ko pero mukhang effective yung gamot dahil medyo nai ease na ang pain, at pangatlo, alam ko na once na bumaba ako, I'm going to war and Hitler is my enemy.
Nung maramdaman kong okay-okay na ko ay dahan-dahan akong bumaba.
"Good morning Aki, sa dining room ka na dumiretso hija at naghihintay si Thunder sayo doon" sabi ni Yaya Minda.
Mabilis akong bumeso dito.
"Good morning ya, salamat po"
Pumunta na ko sa dining room at nakita kong kumakain na si Thunder. Nung nakita kong bacon, hotdog, egg, at yang chow rice ang pagkain ay kumulo ang sikmura ko, grabe takam na takam ako.
Umupo na ako at kumuha na ng pagkain.
Mamaya ko na iintindihin si Thunder pero nakakadalawang subo pa lang ako ng magsalita na si sungit.
"Do you know what time did you got home last night?"
Umiling ako, nagi guilty ako pero kasalanan nya din naman bat ako uminom.
Hindi ko talaga alam pano ako nakauwi, ang natatandaan ko pa ay kasama ko sila Sanya.
"Hindi, naparami kasi ang nainom ko kagabi"
"At bakit mo naman naisipang uminom?"
"It's because of you!"
"At ako pa ang sinisi mo?" nakakunot nyang sabi.
"You forgot it's my birthday yesterday, you even ignored me when I sprained my ankle" I gave him a sad look.
Makonsensya kang dragon ka!
Napalunok naman sya at binalot kami ng nakakailang na katahimikan.
"I didn't forgot about your birthday, kagabi kung umuwi ka lang sana ng maaga, we could've had your birthday celebration with Yaya Minda. I bought a cake at ilang handa for you, na nasa ref ngayon. I did saw you yesterday pero ini-expect mo ba na lalapit ako sayo habang nandoon yung manliligaw mo? But I still treated your foot so be thankful" pagkasabi nya nun ay tumayo na sya at naunang umalis ng hapag-kainan.
Naiwan naman akong nakatulala. Napasilip naman ako sa paa ko, at nagulat ako ng makitang may benda nga iyon.
Hala! Bakit di ko napansin yun? Dahil kasi naka pajama na ko at masyadong masakit ang ulo ko kaya hindi ko na napansin.
Mabilis kong nabagsak ang kubyertos ko ng maalala kong hindi naman pajama ang suot ko sa party, sinong nagpalit ng damit ko?
"Thunder!" sigaw ko.
Nakasimangot naman na bumalik si Thunder, dahan-dahan nyang hinubad ang salamin nya.
"What is it again Akira?"
"Who changed my clothes?" diretsa kong tanong sa kanya.
"Yan lang pala ang tanong mo, kung makasigaw ka-"
"Sino nga?!" sigaw ko sa kanya.
Ngumisi sya sakin na nagpalabas ng dimples nya. Naku tigil-tigilan nya yan dahil nadi distract ako sa topic. Masyado na syang gwapo!
"I did" nanlaki ang mata ko at halos bumagsak ako sa upuan ko.
"You what?! Ibig sabihin, ibig sabihin, nakita mo?"
"Ang ano?" nakangisi pa din sya.
"Yung ano! OMG! Bakit ba kasi pinalitan mo pa ko?!" pulang pula na ko sa inis at kahihiyan.
"May makikita ba sayo?"
"Thunder!"
At ang walanghiyang Thunder ay akmang tatalikuran na ko pero sinigawan ko sya ulit kaya humarap sya.
"I'm just kidding, it's Yaya Minda who changed your clothes, so please finish your breakfast, may klase ka pa at exams ngayon. You better do good in your exams this time"
Pagkasabi nya nun ay tuluyan na syang umalis.
Bakit parang ang bait-bait ni Thunder ngayon sakin? May sakit ba sya?
Pero grabe buti na lang hindi sya ang nagpalit ng damit ko kung hindi habang buhay akong mahihiya na sa kanya.
Mabilis kong tinapos ang breakfast ko para makapaligo na agad dahil baka pag na-late ako ay magbago na naman ang timpla nya.
Kakatapos ko lang maligo ng marinig ko ang pag andar ng kotse ni Thunder. Umalis na sya, ano ba yan! Susulitin ko na sana ang pagiging mabait nya at sasabay na sana sa kanya papasok.
Finals namin ngayon, after nito is sembreak na namin for two weeks! Makakapagpahinga na sa mga sunod-sunod na submissions at exams.
The whole day passed na puro exam lang ang ginagawa ng halos lahat sa university. Luckily wala naman na kong binagsak at ito na nga ang paborito ko sa lahat, uwian na!
Boring ang mag isa at nakatunganga sa bahay pero ayoko naman ng araw-araw na nagka cramming para sa mga school works.
Since last day na ng pasok ngayon at magsi sembreak na nga kami ay nagkayayaan kami nila Sanya na sa labas na lang kumain.
Sa isang restaurant na malapit sa seaside namin naisipang kumain. Maganda kasi ang lugar at malapit sa dagat.
"Grabe ka Akira, akala ko talaga babasagin mo yung eardrums ko kahapon, na LSS ako sa kanta mo kasi yun lang kinanta mo magdamag" pang aasar sakin ni Josh.
"Yan kasi yung sinasabi kong wag nyo papainumin yan lalo na pag may dinaramdam!" bumaling sakin si Sanya "Nakaka stress ka literal Aki, muntik na kitang kalbuhin" dagdag ni Sanya at nag roll eyes sakin.
"Sorry naman, wag ka ng mag inarte, ako naman nagbayad ng lahat kahapon" sagot ko.
"Buti na lang nandyan si Cloud para ihatid ka pauwi" sabi ni Josh.
Nilingon ko si Cloud at nakangiti lang sya.
Hiniwa nya na yung steak ko para sakin.
"Thank you, ikaw pala naghatid sakin kahapon" sabi ko.
"Ikaw pa ba? No problem Aki"
"By the way, since hinatid mo si Aki sa kanila, na meet mo na siguro si Yaya Minda. She's lovely right?" tanong ni Sanya kay Cloud.
For sure ay kay Yaya Minda ako binigay ni Cloud dahil malamang wala or hindi lumabas ng bahay si Thunder.
Napangiti ako ng maalalang, totoo pala yung sinabi ni kulog, may cake nga para sakin sa ref. Gusto ko ngang ipa laminate sana dahil bihira nya kong ipaghanda.
"Apparently not, but I've met Thunder, sya ang kumuha kay Akira" sagot ni Cloud, kaya nanlaki ang mata ko at nasamid si Sanya, tinapik tapik pa ni Josh sa likod.
"Si Thunder? Does that mean, hinintay ka nyang umuwi kagabi? Kakaiba yun! Baka napalitan ng alien yung asawa mo" sabi ni Sanya ng makabawi mula sa pagkakasamid.
"Che, manahimik ka nga dyan" yun na lang ang sinabi ko dahil ayoko ng pag usapan ang about kay Thunder while Cloud is here.
Oo aaminin ko, kinikilig ako sa tuwa ng malamang hinintay ako ni Thunder pero syempre, Cloud is an important person for me, hindi naman lingid sa kaaalaman ko na gusto nya ko at alam kong nasasaktan sya kapag bini-bring up ang marriage ko. I just hope na sana mabaling sa iba ang nararamdaman nya sakin. I don't want him to get hurt anymore because of me.
"Don't think of anything, I'm fine" pabulong na sabi sakin ni Cloud and then he gave me smile.
I mouthed sorry to him.
"Don't be" sagot nya.
"Ayiee ang sweet nila o' nagbubulungan pa. Bagay talaga kayo" at ito na naman si Josh at ang kanyang pag epal.
"Manahimik ka nga dyan Josh, by the way guys, where are you spending your sembreak?" pag iiba ko ng topic.
"My family and I will be going to Josh's family in the province" sagot ni Sanya.
"Ano to? Namamanhikan na ba?" pang aasar ko sa kanila.
"Noob ka ba Aki? Ako ang babae, bat pamilya ko ang mamamanhikan?" sabi sakin ni Sanya.
"Ay oo nga, sorry naman! Bakit galit ka?" sabi ko at tumawa.
"Magbabakasyon lang sila doon since may beach house kami" sabi ni Josh.
"How about you Cloud? Are you going somewhere?" tanong ko.
"How I wish to spend my sembreak with you" sabi nya sabay ngiti. Pabiro naman akong hinampas ni Josh. "But I need to go to States dahil kailangan ng Dad ko ng tulong sa company, at the same time para matuto na din akong mamahala nun" sabi nya.
"Wow naman, sige na kayo na mga may gagawin ngayong sembreak"
"How about you Aki?"
"Wala! Taon taon naman, taong-bahay lang ako pag sembreak kaya mukhang this year ganoon pa din."
"Too bad, sama ka na lang sakin?" napatingin ako kay Cloud. "Just kidding" bigla nyang dagdag.
Buti naman at nagbibiro lang sya dahil siguro alam nya na din ang magiging sagot ko. Gusto ko din magpunta ng states pero hindi naman ako papayagan ni Thunder.
Nagkwentuhan lang kami ng nagkwentuhan hanggang mapagpasyahan naming umuwi dahil baka abutan kami ng alanganing oras sa daan.
Pasakay na sana ako ng kotse ko para umuwi ng tawagin ako ni Cloud.
Nauna ng umalis sila Sanya dahil mag iimpake pa daw to ng gamit, bukas na kasi ng umaga ang flight nila.
Lumapit ako kay Cloud at nagulat ako ng ilahad nya ang kamay nya. I gave my hand to him and smiled.
Nagulat ako ng yakapin nya ko. Gusto ko sanang umalis pero masyadong mahigpit ang pagkakayakap nya sakin na para bang ayaw nya kong pakawalan.
"Let's stay like this for awhile" sabi nya kaya hindi na ko pumiglas pa. Sinandal ko na lang ang ulo ko sa chest nya.
Nagulat ako ng maramdaman kong dahan dahan kaming nagsu-sway at nagsimula na syang kumanta.
🎶 What day is it? And in what month?
This clock never seemed so alive
I can't keep up and I can't back down
I've been losing so much time
'Cause it's you and me and all of the people with nothing to do, nothing to lose
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you
All of the things that I want to say just aren't coming out right
I'm tripping on words
You got my head spinning
I don't know where to go from here
'Cause it's you and me and all of the people with nothing to do, nothing to prove
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you
Something about you now
I can't quite figure out
Everything she does is beautiful
Everything she does is right
'Cause it's you and me and all of the people with nothing to do, nothing to lose
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you
And me and all of the people with nothing to do and nothing to prove
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you 🎶
Hinayaan ko lang syang isayaw ako habang kumakanta sya. Nakakarelax ang boses ni Cloud, ewan ko ba kung bakit ko sya hinayaan, ni hindi ko na nga alam kung may mga nanonood na ba samin.
Sobrang sarap pakinggan ng pagkanta nya.
Maya maya ay tumigil na sya at lumuwag na ang pagkakayakap nya sakin kaya lumayo ako ng bahagya
Pero nagulat ako ng hawakan nya ang baba ko kaya napatingin ako sa kanya.
Nakita kong para syang naging emosyonal.
I bit my lip, totoong gwapo si Cloud.
Maganda siguro ang genes ng pamilya niya.
"I'm sorry if I hugged you without your consent" sabi nya.
"It's okay! Are you crying? Please wag, I told you, dapat iniwasan mo na lang ako para hindi kita nasasaktan Cloud, I don't want to hurt you"
"I know" huminga sya ng malalim para siguro pigilan ang emosyon nya. Nakaramdam naman ako ng kurot sa puso dahil ayoko syang nakikita ng ganito.
"I'm really sorry Cloud, I don't mean to hurt you" naiyak na ko at nauna pa ko sa kanya.
"Sssshhh sshhh don't cry my princess, wala kang dapat ipag sorry, dapat pa nga akong magpasalamat dahil since dumating ka sa buhay ko, I've never been this happy. Kaya kahit masakit, kahit alam kong mahirap maging posible, hindi ko kayang sukuan. I don't ever wanna give up on you Aki, you are my everything now"
"No! Hindi, wag mong hayaang umikot ang mundo mo sakin, masasaktan at masasaktan kita"
"I don't care, kung makuha man kita o hindi, as long as I gave it my best shot. I won't ever regret loving you. Cause you are worth it Akira"
"Cloud---" iyak na ko ng iyak,
Sa dami dami ng nanligaw sakin, tanging si Cloud lang ang nakapagparamdam sakin na ganito ako ka importante kaya sobra akong nagi guilty dahil nasasaktan ko ang taong wala namang ginawa kundi ang mahalin lang ako.
Kung natuturuan lang sana ang puso, siya na ang pinili ko pero kahit anong gawin ko, si Thunder ang pilit na sinisigaw nito.
Love is foolish.
"Maybe I just got too emotional dahil two weeks tayong hindi magkikita, natatakot din siguro ako dahil malaki ang posibilidad na wala na talaga akong balikan pag balik ko, pero no matter what, I will always be here for you."
Pinunasan nya ang luha ko.
"Smile for me, ayoko namang magbakasyon sa amerika na ang huling memory mo sakin is pinaiyak kita" he chuckled and encouraged me to smile.
I smiled at him. Oh God! How lucky the woman that is destined for Cloud.
"Ayan, mas maganda ka pa din pala kapag nakangiti" sabi nya.
"Baliw ka" sagot ka.
"I love you Akira, at sa pagbalik ko mas mamahalin pa kita at wala kang magagawa para pigilan yun"
Magsasalita pa sana ako ng bigla nyang hawakan ang magkabilang pisngi ko at gawaran ako ng halik.
Halik sa noo.
"See you soon my princess, take care. I love you" pagkasabi nya nun ay tumakbo na sya papunta sa kotse nya. He is even waving goodbye while running.
Na froze na ata ako sa kinatatayuan ko. I smiled, if only Thunder can love me just like how Cloud loves me.
Imposible.
They are two different person.
Yung isa mahal na mahal ako at
Yung isa mahal na mahal ko.
------
To be continued.
Sinong kinilig? Hahahaha
Team Ulap? Team Kulog?
Comment to motivate me!
- Noona KayeEinstein