"Aşkım" dedi minik kız babasının kucağındayken.
Babası miniğine bakarak o minik burnunu öptü.Kokusunu doya diye içine çekti. Bir daha ne zaman geleceği belli olmazdı gelir miydi o da bir muammaydı.
"Efendim prensesim "
"Sıkılıyorum ben evde tek başıma hem abimi de çok özledim o beni özlemedi mi niye gelmiyor" dedi minik kız dudaklarını üzgünce büzerek.
Adam kızına üzgünce baktı. Onunda elinden bir şey gelmiyordu. Eşini Gökçe'nin doğumun da kaybetmişti. Oğlu ise büyüyünce babası gibi asker olmak istemiş ve olmuştu da işine oldukça başarılı bir komutandı. Tayini çıkınca gitmek zorunda kalmıştı. Kızı evde tek başına değildi elbette onun ile birlikte lojman da kalıyordu. Kızına tuttuğu bir bakıcı vardı ama kızı bakıcıları sevmiyordu.
"O nasıl bir söz öyle tabi ki de özlemiştir ama onun da işi başından aşkın yoksa seni çok özlemiştir " dedi kızının üzgün yüzünü güldürmediği için kendini yiyordu.
"Ne kadar çok özlemiştir aşkım "dedi küçük kız hevesle babasının vereceği cevabı beklerken.
"Dünyalar kadar özlemiştir aşkım ben de seni çok özlüyorum her gün " dedi babası kollarını kocaman açarak kızını kolları arasına aldı.
Gökçe babasının sarılışına karşılık verdi. Kız babasının boynundan öptü . Kız hep babasını boynundan öperek kokusunu içine çekerdi . Annesinin bir daha gelmeyeceğini biliyor onun yerini birazda olsa babasıyla dolduruyordu.
Kapı çalınca kız hemen babasından ayrılıp kapının orada ki tabureyi kapının oraya çekerek üstüne çıktı ve dürbünden gelene baktı gelen babasının bir arkadaşıydı.
Kız tabureden inerek kapıyı yarım olarak açtı. Asker kıyafeti ile babasından ve abisinden sonra sevdiği kişi Tuna abisi gelmişti.
"Tuna "diyerek adamın üstüne atlamış adam ise gülerek kızı bacaklarından alarak hızla kaldırıp sarılışına karşılık verdi.
"Özledin mi beni yavrum"
"Evet aynı babam gibi bir geliyorsun sonra gelmiyorsun ben tek kalıyorum sıkılıyorum o aptal bakıcılar ile beni tek başıma bırakıp gidiyorsunuz" dedi buğulu gözler ile Tuna ya bakarak. Babası çoktan yanlarına gitmiş kızı ile Tunayı görünce gülmüştü. Tuna ile çocukluk arkadaşıydılar ve aynı yerde görev yapıyorlardı.
"Kızım ayıp oluyor ama aptal filan alınır yoksa deme öyle"
"Bana ne hem kızamaz o bana abim öyle dedi sana benden ve babamdan başka kim bağırırsa istediğin şeyi yap erkek ise iki bacağının ortasına kuvvetli bir tekme atarsan yeter demişti. Baba orada ne var ki erkeklerin canını çok acıtan" dedi kız gayet masum bir şekilde sorarken Gökay oğluna içinden sövüyordu.
"Büyüyünce anlarsın "deyince Tuna Gökay ona kızgınca bakmıştı.
"İçeri geçsene Tuna beraber otururuz"
"Ama ben babanı almak için gelmiştim söz babanı yakın bir zamanda sana teslim edeceğim"dedi Tuna. Kız babasından ayrılacağı için hemen o gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı.
"Ağlamak yok ama sen asker kızısın tamam mı"demişti babası kızını Tuna nın kucağından alarak yere bırakmış ardından kızının boyuna ulaşmak için yere çökmüştü.
Gökay kızının minik ellerini tutarak ona neden gideceğinden bahsetmiş ve kızı ikna olmuştu.
Kızının tek kalacağının bilen Gökay eli ensesinde bir çare bulmaya çalışıyordu. Bakıcısı işten ayrılmıştı ve yeni bir bakıcıda daha bulamamışlardı.Tuna arkadaşının bu haline çözüm bulmanın sevinciyle bağırmıştı.
"Buldum lan buldum bize gitsene hem orada Edis ile de oynarsınız" deyince küçük kız sevinçle el çırpıp babasından izin almaya başladı. Gökayın da içi rahatladı. Kızı sevinçle koşuyordu çünkü Edis ile bir araya gelince türlü türlü yaramazlık yapabiliyorlardı. Edis çok yaramaz ve çok akıllı bir çocuk du.
"Tamam ama yaramazlık yapmak yok ona göre ben görev süresi bittiğinde geleceğim tamam mı ablayı üzmekte yok Edis ile yaramazlık yapmak ortalardan kaybolmakta yok"
"Aşkım o zaman ben neden gidiyorum ki evde otursam daha iyi"
Tuna kızın dedikleri ile güldü.
"Kız haklı hadi seni bize bırakalım"
Tuna kendi evine bıraktığında Edis uyuduğu için onunla vedalaşamamış karısıyla doya doya sarılmıştı.
"Bebeğim Gökçe sana emanet sahip çık ona ablalık yap olur mu biz bir kaç güne geliriz"
"Tabi hayatım hem Gökçeyi ben de Edis de çok seviyoruz gözün arkada kalmasın "
"Seviyorum " diyerek karısına bir kez daha sarıldı.
Öbür tarafta ağlayan kızını sakinleştirmeye çalışan bir adet baba vardı.
"Ağlama tamam mı yakında gelirim"
"Ta- tamam ama ara özlerim ben" dedi kekeleyerek babası tekrar gidiyordu nasıl ağlamasın dı.
"Ararım aşkın hadi bir sarıl bakalım" deyince vakit kaybetmeden sarıldı kız.
(Temsili)
Babasının onu döndürmesiyle kahkahalara boğuldu.
-------------------------------------------------
"Edis bak ye o yemeğini Gökçe bitirdi bile haydi akıllı bir çocuk ol da yemeğini ye"
"Ama o her yemeği yer obur o" dedi kendini savunmaya geçerek.
"Sensin obur bebek gibi yemeğini yemiyorsun" dedi Gökçe sinirle arkadaşına bakarak.
"Benim dışarı çıkmam lazım dürbünden bakmadan kimseye kapıyı açmayın evi de dağıtmamaya çalışın tamam mı."
Çocuklar munzur bir ifade ile ilk birbirlerine bakıp evet dediler. Kadın mecbur olmasa ikisini hayatta tek bırakmazdı ama ev için bir şeyler almalıydı "
-----------------------------
"Ev çok dağıldı ama Bahar abla bize çok kızacak "dedi Gökçe kendini koltuğa atarak. Edis ise onaylamazca başını salladı.
"Neden kızsın ki alt tarafı her yer un oldu ama bizim canımız pasta istedi biraz da çikolata bulaşmış olabilir ama haklıyız biz bir şey olmaz daha kötülerini yapmıştık buna bir şey demez"
"Haklısın Edis" diyerek gülmüştü kız birazdan gelecek haberi bilmeden .
Kapının çalmasıyla ikisi de irkilmişti. Şimdi annesi bir güzel kızacaktı ikisine de .
"Yandık annem kızacak "
"Oğlum daha demin bir şey demez diyen sen değilmiydin ya"
"O o zamandı"
"Tamam hadi belki başkasıdır" deyip dürbünden kimin geldiğine bakmışlardı. Kapıda bir kaç asker ve abisi duruyordu. Heyecanla kapıyı açıp abisine sarıldı.
"Abi"
"Gökçe" diyerek kardeşine sıkıca sarıldı. Babasının haberinden sonda hemen buraya gelmişti. Bu haberi nasıl kız kardeşine vereceğini bilmiyordu.
"Abiciğim seni çok özledim hem de dünyalar kadar"
"Bende seni çok özledim bir tanem"
"Tuna abi babam nerede" dediğinde bir kaç asker kendini kasmaktan yorulmuştu. Bu küçük kıza baban öldü nasıl denirdi ki.
Tuna abisi cevap vermeyince kız şüphe ile abisine baktı. Abisi neden ağlıyordu ki.
"Babam nerede abi o da seni çok özlemişti iki gündür aramadı beni o eve gelince konuşmayacağım onunla küsücem ama sarıldıktan sonra çünkü babamı çok özledim"
"Babam gelmeyecek o şehit oldu "
Kız ne yapacağını bilmez bir şekilde donmuştu çünkü babası şehit olduysa bir daha onu göremeyecek, konuşamayacak, kokusunu içine çekemeyecekdi.
Kızın ağlayışları bütün yerde duyulurken abisi kardeşine sarıldı. Gökçe abisini itip kendini duvar köşesine atmış orada ağlamasına devam etmişti. Tuna kardeşini kaybetmenin acısını aşamamışken bir de küçük kızın ağlamasıyla daha fazla gözyaşlarını tutamamıştı.
Edis ise arkadaşının yanına giderek onun yanına gidip sarıldı.
"Korkma ben sana baba olurum ağlama" diyerek odadaki herkesin donup kalmasını sağlamıştı.