SPRING's POV
Nasaan ka na ba Hurricane?!
Sa isip-isip ko habang inaalalayan ako ni Torn na humiga sa kama ko. Nang mamalayan namin na wala na si Cane sa rooftop ay umalis na kami roon at hinanap sa hospital ang kapatid nito pero parang bula na naglaho si Hurricane. Hindi rin ito sumasagot sa tawag ni Torn.
“Chill. You look so tense.”
Hindi ako nakapagsalita sa sinabi ni Torn. Hanggang sa tumalikod ito at nahiga sa sofa ay nawalan ako ng imik. Pipikit na sana ako nang pumasok si Dra. Mendez. Napatingin ako kay Torn na bumangon at muling naupo.
“How’s your wound, Spring?” Nakangiting tanong nito.
Ngumiti ako. “Masakit pa rin po pero hindi na po katulad last week.”
“That’s good to hear. Wala ring problema ang mga lab results mo. So by Saturday, pwede ka nang lumabas ng hospital. But remember na may mga check-ups ka pa rin huh?”
Chineck nito ang vital signs ko at maging ang sugat ko. Nailang ako dahil nasa paligid namin si Torn though nahaharangan naman ito ni Doktora.
“You’re really a fighter, Spring.” Saad nito. Alam din kasi nito ang operasyon na isinagawa sa akin noong bata pa ako.
“Boyfriend mo?”
Nanlaki ang mata ko sa sinabi nito pagkaayos nito ng lab gown ko.
“PO?!”
“Siya?” tinuro nito si Torn na tumaas lang ang kilay. “Boyfriend mo?”
Umiling-iling ako. “Hindi po!”
“Tss. Parang diring-diri ka sa ideya na girlfriend kita ah?”
Muli. Speechless na naman ako.
“Nakakatuwa kayong dalawa. Diyan naman nag-uumpisa ang lahat sa patanggi-tanggi.” Nanunudyong saad ni Doktora.
Naramdaman kong namumula ang magkabila kong pisngi.
“May mair-refer ka bang psychiatrist for her?”
Natigil sa pagtawa si Doktora sa tanong ni Torn. Napatingin ako rito at nagtaka sa sinabi nito.
“Psychiatrist?”
“Seems like nagka-trauma siya dahil sa nangyari sa kanya.”
Tumango-tango si Doktora. “I see. Are you willing to see a psychiatrist, Spring?” pagbaling sa kanya ni Dok.
“Hindi na po—”
“You’re not okay.”
“Hindi ikaw ako para malaman mo kung okay ako o hindi.”
Ngumisi ito. “Hindi ko kailangang maging ikaw para malaman ‘yon. May mga mata at pakiramdam ako.”
“Ooops puputulin ko muna ang LQ niyo. Spring, wala namang masama kung magpapa-psychiatrist ka. As I have said, marami talagang gun shot victims na nato-trauma.”
Hindi na ako umimik at tumango na lang. “Pag-iisipan ko po Doktora pero salamat po.”
“No problem. At huwag kang mainis sa kaibigan mo. Concern lang siya sa ‘yo.” Muling pang-aasar nito na nagpailing sa akin. Tumatawa itong umalis.
Tumingin ako kay Torn at nagtagpo ang tingin naming dalawa. “Matulog ka na.” saad nito at nahiga sa sofa. Tinalikuran pa ako nito.
Paano kong makakatulog kung tayo lang dalawa?
Ano namang problema kung dalawa lang kayo?
Magiging mahaba ang gabi kong ito.
Animnapung tupa. Animnapitong tupa. Animna—
“Argh! Bakit ba hindi ka pa natutulog?!”
Napatigil ako sa pagbibilang sa isip ko nang banas na bumangon si Torn sa sofa at sinamaan ako ng tingin. Nagtataka akong tumingin dito.
“Huh?”
“Kung hindi ka magpatulog. Magpatulog ka.”
“Ano bang ginagawa ko—”
“You’re counting some f*cking sheeps loudly!”
Napahawak ako sa bibig ko. Hindi ba ko sa isip ko nagbibilang?
“Argh! Bakit ba hindi ka pa natutulog?” tila iritang-irita nitong tanong sa akin.
“Umuwi ka na lang kung naiinis ka.” Nasabi ko na lang.
Sinamaan siya nito ng tingin makaraan ay lumabas siya ng kuwarto ko. Napanguso ako. Oh di tapos ang problema?
Bakit ba kasi hindi ako makatulog?!
Pumikit ako pero agad akong napadilat nang bumalik sa isip ko ang eksena sa rooftop, ‘Yung kanta kanina na narinig ko hindi rin mawala-wala sa isip ko.
Ano kayang title ‘non? Kanina ko pa iniisip ‘yon. Kaya kinuha ko ang cellphone ko at nag-search. Napangiti ako nang mahanap ko ‘yon. Faraway pala by Nickelback.
“I love you…I love you all along and I miss you—”
Nahinto ako sa pagsabay sa kanta nang bumukas ang pinto. Nanlalaki ang mata ko nang makita si Torn bitbit ang isang baso ng…gatas?
Ang laki-laki niya na nagga-gatas pa siya?
“Can’t get enough of the song?” ngumingisi nitong tanong. Mabilis ko tuloy inexit sa youtube at pinatay ang phone ko.
Tumikhim ako. “C-Curious lang…maganda kasi.”
Aayos na sana ako ng higa nang iabot nito sa akin ang tall glass na hawak-hawak nito.
“A-Ano ‘yan?”
“Can’t you even tell?”
Sumimangot ako sa pamimilosopo nito. “Anong gagawin—” hindi ko na itinuloy ang sasabihin ko at walang imik na kinuha ang inaabot nito. Malamang, para inumin ko.
“Siguro naman makakatulog ka na niyan?”
“You don’t have to do this, Torn.”
Kumunot ang noo nito. “What?”
“All of this, hindi mo ko kailangang tulungan kung napipilitan ka lang dahil sa utang na loob.”
Pinakatitigan siya nito at ayon na naman ang blanko nitong tingin. “Sinong nagsabi sa ‘yong napipilitan ako? Don’t assume things. Just let me be. As I have told you already, get used with my presence.”
Malalim na lang akong napabuntong-hininga at hindi na umimik. Tumalikod ito at nahiga na ulit sa sofa. Habang ako ay mabilis na inubos ang binigay nito.
Nagsuot ako ng earphone at nakatulog din ako sa wakas na paulit-ulit pinapakinggan ang Faraway.
KINABUKASAN…
“Nurse Joy kanina ka pa nandito?” tanong ko kay Nurse Joy na inihahanda ang agahan ko. Kakagising ko lang at ito ang nabungaran ko.
Wala na si Torn sa sofa. Mukhang nakaalis na ito.
“May hinahanap ka?” sumimangot ako dahil umagang-umaga ay mambubuska na naman si Nurse Joy base na rin sa tono ng boses nito.
“Shattap Nurse Joy, may kasalanan ka sa akin.”
Tumingin ito sa akin. “Ano ‘yon?”
“Iniwan mo ko kagabi sa kambal.”
“Inaway ka ba nila?” anito at inilapag ang mangkok sa harap ko matapos nitong maiayos ang maliit na table.
Tumikhim ako. “Hindi.”
“Hindi naman pala eh. Anong problema? Bakit nga pala si Torn lang naabutan ko kanina? Nasaan ‘yung si Cane?”
Sumimangot ako. “Ewan ko roon.”
Napangiwi ako nang mapaso ako pagsubo ko ng lugaw. Sa inis ko hindi ko na nahipan ang kinakain ko.
“So kayo lang dalawa ni Torn dito kagabi? Hihihihi. Team Toring for the win!”
Naibagsak ko ang kutsara ko sa sinabi ni Nurse Joy. “TORING?! Ano ‘yon?”
“Torn plus Spring.” Tumatawang saad nito.
“NURSE JOY!”
Napapitlag ito sa sigaw ko. “Ay oo na shattap na me. Joke lang eh.”
“Hindi ka nakakatawa mag-joke.”
“Nakakakilig lang? Namumula ka oh…”
Hinawakan ko ang magkabilang pisngi ko sa sinabi nito. “H-Hindi ah!”
“Sabi mo eh. Kukuwento ko na lang sa ‘yo kung anong nangyari sa date ko kagabi. Me so kinikilig.”
Napailing ako nang mag-umpisa itong magkuwento.
Much better. Kaysa ang ibuyo niya ako kay Torn o kay Cane.
Lumipas ang maghapon ko na walang kambal na dumalaw.
Namimiss mo?
Tudyo ng isip ko. Pati sa isip ko naiinis na rin ako. Ginugol ko na lang ang maghapon ko sa pagbabasa sa libro ng binigay ni Raven.
Nasa kalagitnaan na ako nang binabasa ko nang bumukas ang pinto. Nagtagpo ang paningin namin ni Cane.
Hindi ito nagsalita at nanatili ang tingin sa akin kahit na nang umupo ito sa sofa kung nasaan si Nurse Joy. May kakaiba sa awra ni Cane ngayon. Kung hindi lang nito suot ang kuwintas na may pendant ng bungo, iisipin kong siya si Torn.
Parang may tensiyon sa paligid. Mukhang nakahalata si Nurse Joy kaya nagpaalam ito.
Tumikhim ako. “Problema mo? Bakit ganyan ka makatingin?”
Ilang segundo ang lumipas at wala pa rin itong imik. Magsasalita ulit sana ako nang saw akas ay nagsalita na rin ito.
Pero hindi ko inaasahan ang tanong nito. “Do you like him?”
Kumunot ang noo ko sa tanong nito na hindi ko maintindihan. “What? Sinong—”
“Tornado.”
“What?!”
“Gusto mo ba si Tornado?”
Pagak akong tumawa. “Ano bang problema mo? Kagabi bigla ka na lang nawala nang hindi man lang nagpapaalam. Now, susulpot ka ng dis-oras ng gabi para lang itanong sa akin ‘yan?”
“Yes or no. Iyon lang Spring.”
Napatigil ako sa tangkang pagsasalita sa sinabi nito. I think it’s the first time that I’ve him calling my name.
Tumikhim ako at iniwas ang paningin sa nakakapaso nitong tingin. “You’re unbelievable, Cane. I’m not obligated to answer that question of yours.”
Narinig ko ang pag-ismid nito. “Why? Natatakot ka bang aminin sa sarili mo na gusto mo siya?”
Umiling-iling ako at pinigilan na batuhin ito ng unan. “Just shut up Cane! Your question? It’s nonsense. Just please go, inaantok na ko.”
“You’re—”
“NO! Ayan nasagot ko na. Happy?!” Inis kong saad at tinignan ito. “Seriously, para saan ba yang tanong mo?! Seems like you’re talking in riddles. No, mas madali pa ngang intindihin ang mga ‘yon kaysa sa ‘yo! I don’t understand you Cane.”
Nanahimik ito. Inakala kong hindi na ito magsasalita pa pero tumayo ito at lumapit sa akin. “Just curious.”
Napabuntong-hininga ako. “Saan na naman?”
“You’re saying that you don’t like him but your actions tells me otherwise.”
Malalim akong napabuntong-hininga. “Why? Because I saved him? Babalik na naman ba tayo sa usaping iyon?”
Napalunok ako nang sumeryoso na naman ang ekspresyon ng mukha nito. “Just don’t fall for him, Spring.”
“Fall for me, instead.”
May huli pa itong sinabi alam ko pero napakahina ‘non kaya wala akong narinig. Bago ko pa ito matanong ay umalis na ito.
Leaving me clueless with his words and actions.
Ako? Magugustuhan si Torn?
That will…never happen…right?
TBC
May mga bagay pa po akong kailangan unahin kaya hindi ko na masusunod ang updates minsan but I'll do my best.