BLAISE HARRISON BLAIRE
"Haytsss."
Muli kong pagbuntong hininga habang pinapanood si bunso na sagutan ang equation na binigay ko sa kanya. Periodical exam na nila bukas at gaya ng lagi naming ginagawa ay ako mismo ang nagrereview dito.
"Ano ba kuya! Kanina ka pa diyan! Sabihin mo nga may problema ka ba?!" Nagulat ako at halos tumabingi ang salaming soot soot ko dahil sa sigaw na iyon ni Celine.
"Ah- Eh, Eh ikaw ba't ka sumisigaw?" Hilamos ko sa mukha nito.
Lakas talaga nitong batang 'to, bigla bigla nalang sumisigaw.
Daig pa may saltik! At saan niya naman namana ang ugaling may pagkasaltik? Aba sinisigurado kong hindi saakin iyon. Matino kaya ako sa lahat ng bagay.
"Ano nga kuya? Kanina ka pa kasi diyan nag bu-buntong hininga." Kunot-noo pa nitong tanong. Ang cute din nito k'pag nagagalit manang mana sakin.
Syempre lahat ng positive sakin. Lahat ng negative nevermind.
Pero deym! Ano isasagot ko?! Isip!! Isip!!
"W-Wala. Tsk, kasi... Ano..." Ano bang sasabihin ko?! "..Si Ash! Oo si Ash!" May pagkalakasan kong pagkukumbinsi kay bunso.
Pero nagpoker face lang ito sakin. At humawak pa talaga sa baba niya.
Grr.. Maniwala ka please.
"Oo nga si Ash nga! Hindi niya kasi alam kung pano mag sosorry dun sa taong gusto niya."
WHAT?! At saang bahagi nanaman ng utak ko nanggagaling iyon? Eh ang pagkakaalam ko ang problema ko ay kung pano ako magsosoorry kay Myrttle ah? Tsk, Nagsisinungaling pa kasi.
Pero tama naman siguro! Baka kung ano nanamang sabihin ng batang to.
"Sige kuya kunwari na convince mo ko," Sagot niya habang sinusulat an final answer niya sa papel. "Madali lang 'yan. 'Yung lovers samin kuya grabe 'yung effort ni kuya John sa girlfriend niyang si Andi. Grabe eh! Sobrang ganda. Parang mag pro-propose, pero nagsorry lang talaga siya. Wahh kuya k—" I stopped her
"Sige Bunso, tama 'yang mga sagot mo ang galing galing mo talaga manang mana ka sakin. O siya alis na muna ako."
Nagmamali akong kinuha ang susi ng sasakyan ko at nag drive papuntang head quarters ng H.U
It's already 7:30 P.M! Badtrip! Bakit ngayun lang kasi sinabi ni bunso.
Nang makarating ako sa school ay agad akong pinapasok ng guard. Mabuti naman, paslangin ko siya kung harangin niya ako.
At dahil wala ng estudyante ng gantong oras ay mabilis ko na itong pinatakbo patungo sa Restricted area. Sa meeting room.
Pagdating ko dito ay agad ko nang pinag da-dial ang mga number ng iba pang ruler gamit ang specialised phone na para lang saming rulers kapag may biglaang meeting. Ito ay nakakonekta sa number naming lahat at syempre tatanggalin ko muna ang number ni Myttle.
"Hello." Pamungad ko sa kanila.
Rinig ko ang sabay na sabay nilang sagot. May dismiyado at may mga mahinahon naman.
"Tsk, Isa isa lang! Magpunta kayo sa Head quarter ngayon na. May gagawin tayo."
"Langya naman boss, Heto na 'e, matutulog na ko 'eh. Naka panjama na ko oh." Sagot sa kabilang linya ni Landon.
"Tsk." Palatak naman ng...syempre kanino pa ba? Edi sa kambal.
"On the way na." Nagulat ako ng sabihin iyon ni Hunt.
Bilis ah.
"Ako rin." Sagot din ni Agata.
"Oh sige. Hintayin ko kayo." Nahihiya ko pang sagot sa kanilang lahat habang kagat-kagat ko ang hinlalaki ko. Agh...
"Sige Blaise sabay ko narin si Ate Linzy." Rinig ko namang sagot ni Ethan sa kabilang linya.
Binaba ko na ang linya at umupo na sa upuan ko.
Ugh, paano ba 'to. Bahala na! Basta Magso-sorry ako sa kanya. It's now or never and whatever it takes I still need to do something!
Kailangan kong bawiin ang lahat ng sinabi ko.
Ayoko, ayokong wala akong gagawin lalo na kung alam kong nasaktan ko siya.
Nakakainis. Bakit ba kasi padalos-dalos ako? Bakit ba lagi nalang akong napapangunahan ng emosyon ko? Bakit ba ganito ako kay Myrttle?
At bakit sa lahat lahat ng taong pwedeng paginitan ay sa kanya pa?
Pero bakit nga ba? Bakit ba ganito na ka espesyal ang tingin ko kay Myrttle? Bakit ba ako natataranta?!
Tumayo ako sa upuan ko at nagpabalik-balik ng lakad sa conference room.
Tsk, Ano ba naman kasi! Dapat hindi ko sinabi 'yun, dapat hindi mo sinabi 'yun Blaise. Nakakainis!
Nagpakawala ako ng isang mabigat na buntong hininga dahil sa inis ko sa sarili ko.
KIERA TAYLOR
"Ano nanaman kayang kalokohan ang trip ni Blaise at tinawag pa tayo ng ganitong oras." I said with my flat tone habang nakatingin sa labas ng bintana ng sasakyan.
Agad kaming umalis ng bahay ng kambal ko ng tumawag si Blaise. Ginamit narin namin ang sasakyan ni Daddy para mas mapabilis ang byahe namin. Si Ash ang nagdri-drive at ako naman ay nasa tabi niya.
"Ewan ko ba doon. Pero tingin ko importante talaga dahil alam kong hindi totopaking magtawag ng meeting 'yung si Blaise ng ganitong oras kung walang dahilan."
Sabagay tamad naman talaga siya.
"Kiera." Napatingin ako bigla kay Ash ng tawagin ako nito. At seryoso lang siyang nag mamaneho.
"Hindi ko gusto ang ginawa mo kanina kay Dayle."
Biglang namang nag-init ang dugo ko sa sinabi niya.
Hanggang ngayon ba naman hindi niya parin maintindihan ang ginawa ko?!
Ginawa ko lang ang tama sa paningin ko. And believe it or not. Wala akong kinakampihan. In fact, gusto ko ring sigawan si Myrttle sa hindi nito pinaglaban ang sarili niya sa mga sinasabi ng lahat. Hindi ko alam kung anong rason ng pagtahimik niya pero nakakainis iyon.
Pero mas nakakainis 'yung babaeng iyon. Si Dayle.
Friends?!
Kelan pa naging ganoon ang kahulugan ng kaibigan?
Deym!
Ang tunay na kaibigan sa oras palang na may magtatakhang manakit dito ay pagtatanggol mo na.
Pero 'yung Dayle na 'yun?!
Hell! Hinintay pa niyang masaktan ng sobra si Myrttle bago siya magsalita! Bago niya sabihing walang kasalanan yung KAIBIGAN NIYA.
Oh wait... Mali, Wala pa nga atang balak 'yun ipaglaban si Myrttle dahil kung hindi pa ako nagsalita mukhang hindi pa niya sasabihin ang totoo.
Ang totoo ay binibigyan ko siya ng pagkakayaong ipagtanggol si Myrttle. Dahil alam kong kaibigan niya ito at gusto ko talagang subukin kung sino ba talaga siya. At lalo lang niyang pinatunayan na tama ang mga iniisip ko sa kanya dahil sa ginawa niya kani-kanina lang .
Nagbuntong-hininga nalang ako ng malakas.
"I don't expect anything for what I've done earlier," Sarkastiko ko lang na sagot sa tanong niya. "Hindi ko na kailangan pang makarinig ng walang kwentang salita na alam kong makakasakit na sa kaibigan ko. Lalo na't alam ko sa sarili ko na wala siyang kinalaman dito."
Halukipkip ko at hindi na siya tunapunan ng tingin.
"I'm so proud of you."
Nagulat ako at taas kilay kong tinignan si Ash.
"Dahil matured ka na talaga. Alam ko ring may mali at parang sumubra na kaming lima. And sorry for letting myself be mad to her. Nabigla lang kasi ako." Kita ko naman sa mata niya na sincere siya sa sinasabi niya.
"Sorry for being rude to her. Nang hindi ko pa naririnig ang side niya."
Tsk tignan mo 'to. Ang emo emo!
"Tsk, H'wag ka saaking magsorry. Kay Myrttle."
At inirapan ko siya.
Sa wakas ay nakarating narin kami sa H.Q. At sa ganitong pagkakataon hindi na kami hinarang pa ng guard.
Aba mabuti naman, kitlan ko siya buhay eh..
Naglalakad na kami papuntang main door ng makita ko si Hunt na naninigarilyo na nakaupo sa motor niya..
What the....
Pupuntahan ko na sana siya ng pigilan ako ni Ash.
"No, hayaan mo siya."
Pero imbis na sundin ang kambal ko ay hinawi ko ang kamay nito at naglakad papunta kay Hunt na tingin ko ay hindi pa alam na nandito na kami.
Napatingin naman siya sakin agad ng mapansin niyang papalapit ako sa kanya.
"Kiera." At tila ba kinapos ako ng hininga dahil sa bilis ng puso ko ng marinig ko palang ang pagtawag nito sa pangalan ko.
"A-Alam mo bang masama ang paninigarilyo?!" Bulyaw ko sa kanya at binaliwala ang kawirduhan sa katawan ko.
"Psh." Umiwas siya ng tingin sakin at hinithit ulit ang sigarilyo niya.
What the... Nananadya ba siya?!
Galit akong lumapit dito at sakto namang binuga niya ang usok sa pagmumukha ko. Dahilan kung bakit ko ito nasinghot at bumara ito sa lalamunan ko.
Syete...
Usok.....
At hindi na ako nakapagsalita dahil sa sunod sunod na pagubo ko.
Pero imbis na magsorry sakin ay inis niya lang na inihagis sa lupa ang sigarilyo niya at pumasok na sa loob.
Sumilay sa labi ko ang mumunting ngiti dahil sa ginawa nito.
Atleast tumigil siya..
"Tsk, Sinabi na kasing hayaan mo eh." Himas sa likod ko ng kapatid kong si Ash.
"Tsk, anong hayaan." Putol kong ani dahil sa pagubo ko. "Masama ang sigarilyo sa katawan." Diin ko pa. Tsk, naturingang kaibigan niya. Siya pa ang walang pakialam.
Kahit kelan talaga hindi ko maintindihan ang mga lalake.
Oo mga lalake. Hindi lang babae ang mahirap intindihin. Mas mahirap intindihin ang lalake lalo na't kung nagngangalan itong Hunt Spark.
"I know, pero minsan niya lang ginagawa ang bagay na 'yan. At iyon ay kung may bagay na gumugulo sa kanya." Seryosong sagot sakin ni Ash.
Hinigit na nito ako sa loob pero hindi parin mawala sa isip ko ang sinabi niya.
Gumugulo?
Sa bagay, kitang-kita ko sa mga mata ni Hunt kanina na malalim ang iniisip nito. Pero langya lang, dapat ba talaga manigarilyo pa? Paano kung magkasakit siya.
Hindi mo kailangang gumawa ng bagay na alam mong makakasama sayo dahil lang may problema ka. Dahil hindi masusulusyunan ng isa pang problema ang iyong problema.
'Yan ang hirap pag ikaw si Hunt Spark eh. 'Yan ang hirap sa pagiging mapaglihim.
Tsk, Nandito naman kami, nandito naman ako para tulungan siya. Bakit hindi niya iyun makita.
Pagpasok naming lahat sa meeting room ay kompleto na ang lahat. Maliban lang kay Myrttle.
"Salamat sa pagdating."
Teka! Nabingi ba ako o sadyang nagpasalamat lang talaga si Blaise ngayon?
"OMG" Napalingon ako ng sabihin ito ni Linzy.
"Inaantok lang ba talaga ako o sadyang narinig lang talaga kitang nag pasalamat?" Manghang-manghang tanong ni Landon.
Loko talaga 'tong si Landon. 'Di ko na nga pinahalata eh.
Napapalatak lang naman si Blaise pero nakita ko ang pamumula ng tenga nito.
Okay?
"So ano na?" Mataray kong tanong dito.
Napalunok naman si Blaise habang nakatingin sakin. Ramdam ko ang tensyon sa tingin nilang lahat sakin na halos ikatawa ko.
"Blaise, I'm not mad at you okay? So don't look at me like that."
I rolled my eyes heavenward.
"Whoo! Kinabahan ako doon." Masiglang sigaw ni Landon.
Teka.. May kulang e...
Inilibot ko ang paningin ko at nakita ko si Ethan na tahimik.
Sabi ko nang may kulang, wala ang presence ni Ethan.
Nagkatinginan kami ni Agata. And we talked by our gaze.
Ethan is too emotional. Alam ko at kabisado ko kung anong mga dahilan kung bakit tumatahimik. Tsk.
"Ethan ayus ka lang?" Rinig kong paguusap ng dalawa.
Kitang-kita ko sa mga kilos ni Agata na concern niya kay Ethan. And that was enough to be happy for him.
Bagay sila....
"Kailangan niyo akong tulungan." Natuon ang tingin naming lahat kay Blaise ng magsalita ito.
Ni isa walang sumagot samin o umangal. Dahil alam ko kahit hindi niya kami tanungin isa-isa alam kong willing ang lahat na tulungan siya.
"Ganito ang plano..."
* * *
It's already midnight, at hindi parin kami natatapos saaming ginagawa.
"Hey, Landon! Tulungan mo nga si Linzy!" Sigaw ko sa dalawang batang nagaaway pa.
Mga bata talagang 'to.
"Kaya ko 'to Kiera! Hindi ko kailangan ng Kapre sa ginagawa ko!"
Inis lang na angal ni Linzy sakin habang hinihila ang hagdanan.
Masyadong mataas ang posteng pagkakabitan niya ng banner.
Pero napangiti ako ng pigilan siyang umakyat ni Landon at binuhat pa pababa si Linzy dahil sa pagpupumiglas nito.
"Tsk, tanggapin mo na kasi na maliit ka." Natatawa pang asar ni Landon.
"Ano?! May problema ka ba sa maliliit?!" Nagulat ako ng magsabay kami ni Ethan sa pagsasabi nun kay Landon.
Nagkatinginan kami at sabay kaming natawa sa sarili namin.
"Sorry na! Malay ko bang natamaan kayung lahat." Taas kamay pa nyang sabi samin.
Napalingon naman kami ng sabay sabay ng biglang may mag flash ng ilaw. By that we already knew that it was Blaise camera.
Kinukuhanan nanaman kami nito ng litrato!
Oo nanaman!
"Ikaw Blaise kuha ka ng kuha ng litrato. Hindi porket salita lang ang effort mo bukas hindi ka na gagawa!"
Natawa ako ng galit na galit itong sabihin ni Agata sa kanya.
Nagpapalobo sila ni Ethan ng mga balloons na may nakaimprintang letra.
"Mahirap kaya ang gagawin ko!"
Aba't sumasagot pa?!
"Ugh! Walang may pake Blaise. Doon ka na sa loob at nasusura ako sa katamaran mong bata ka."
Galit na galit pang bulyaw ni Agata.
Pffft...
Habang sumisigaw ito ay binombahan siya ni Ethan sa mukha ng pampahangin sa lobo dahilan para siyang matigil.
"I'm glad that you're all here to help me."
Napalingon agad ako kay Blaise ng marinig ko itong sabihin niya with his normal voice. Sapat na para hindi marinig ng lahat.
And for the nth time napangiti ako.
Blaise is not that evil like what others are thinking. Yes , he is heartless pathetic jerk sometimes. But believe me, he's not. Magulo. Oo. Ako rin naguguluhan kung minsan. Dahil sa aming lahat siya ang may pinakamalakas na saltik. Ewan ko ba. O sadyang wala lang talaga siyang kontrol sa sarili niya. Pero sa sinabi niyang plano kanina? Napabilib ako nito.
At natatawa dahil hindi ko man lang naisip na magagawa niyang paghandaan ang isang bagay na napaka-imposible para sa isang taong nagngangalang Blaise.
"Okay Bye."
My heart skipped a beat when I heard his voice again. Its Hunt Spark.
Nagpipinta kami nang umalis siya sa tabi ko kanila dahil may tumawag sa dito. At ngayong nakabalik na siya ay bumalik din ang mabigat na atmosphere.
Atmosphere na tila nakakapagpapigil saaking gumalaw ng masyadong magaslaw at walang pake.
"So what now?" Nagulat ako ng tanungin ako nito. Tila ba nag-iba ang mood nito na kanina lang ay walang kakibo-kibo. Pero ngayon iba na, para bang sumigla siya ng ilang pursyento. Oo mga .10% ganun.
"Kunin mo 'yung acrylic paint. At simulan na natin 'tong kulayan. Nalagyan ko na ng lines, kulay nalang." Seryoso ko lang na utos dito.
Kami ang naka assign sa pag-paint ng board na eksakto ang sukat sa board ng classroom.
Wala naman itong reklamong kinuha ang pintura at kinuha ko din naman sa kabilang side ang mga brush.
"Start na." Masigla kong panimula ng makuha niya at mabuksan niya ang mga pintura.
Masaya ko lang na sinimulang i-trace ang mga salitang isinulat ko nang maramdaman kong may nakatitig saakin. So I stopped and to my surprise napatitig din ako sa mata niya.
Kay Hunt....
Tinititigan niya ako. At tila ba may may tumatambol nanaman sa dibdib ko.
"B-Bakit?"
I tried to arc my eyebrow but I can't even move my eyes away from his stares!
"Tsk."
Umiwas siya ng tingin sakin at isinawsaw na ang brush sa acrylic. This time siya naman ang pinanood ko. Itinabingi ko ang ulo ko at hinihintay kong ipahid niya ito sa board.
Nakasalampak kami sa sahig dahil mahirap itayo ang ganitong board ay pinturahan.
But he stopped when he almost touch the board by his brush.
"Tsk, I don't know how to paint." Inis siya ulit na umayus nang upo at tumingin sakin ng seryoso.
So what are you expecting me to do?
But instead of saying those words. Iba ang lumabas sa bibig ko.
"Turuan kita." Sa maikling segundo nakita ko ang mukha niya na nag-lighten up. Pero bumalik ulit ito sa normal niyang cold expression.
So we started. I taught him how to paint and handle the brush correctly. Madali siyang matuto, nakkatuwa ring makailang beses ko syang nakitang ngumiti.
At base sa nakikita ko ngayon. Nakikita kong masaya siya sa natutunan niya.
"Deym malapit na!" Nagulat ako ng sabihin niya to ng nakangiti pa.
" Ah-Eh.. Oo nga no konti nalang."
Ngayun ko lang din napansing kaunti nalang ay matatapos nakami.
"Hah! Mas maganda 'yung mga paint ko sayo." Pagmamayabang nito. Kahit na nagulat ako sa reaksyon niya di ko parin maiwasang maginit ang ulo sa kayabangan niya.
"Aba't!" Tinignan ko ang gawa niya. At—Badtrip mas maganda nga! 'Yung totoo? Kanikanina niya lang natutunan mag paint ah?! Bakit napamukha niyang galaxy yung background?!
"Tsk, Ang yabang mong hambog ka." Irap ko sa kanya. Ramdam ko ang pagtulo ng pawis sa noo ko kaya pinunasan ko ito.
"Pfffft." Uminit ulit ang dugo ng marinig ko syang tumawa ng mahina.
"Bakit ka tumatawa?!" Asar kong tanong sa kanya.
Bakit maganda naman ang gawa ko ah. Nilagyan ko lang ng Cherry Blossom! Ba't siya tamatawa?! Inis ko pang pinahid ulit sa noo ko ang kamay ko dahil sa pawis ko.
But this time ay tuluyan na itong humalakhak kaya tumayo na ako at nilapitan siya.
"Woah Woah wait." Pagpapakalma niya sa sarili niya matapos niyang tumawa.
"Ako Hunt tigil-tigilan mo ako huh?" Asar ko pang bulyaw dito.
Nagtaka naman ako ng bigla din itong tumayo at lumabas ng pintuan ng classroom kung saan doon kami nagpapaint. Habang sa kabilang room naman ay nandoon si Blaise at nagiisip ng sasabihin niya. Si Agata at Ethan ay patuloy paring nagpapalobo ng mga balloons. Habang si Ash, Landon at Linzy naman ay nagaasikaso ng mga banner sa mga poste at pinapalupot ulit ito para ilaladlad nalang ulit pag nasa tamang oras na talaga.
Pambihira din si Blaise magisip eh, Eh daig pa niya ang mag pro....
Ngunit nagitla ako ng may malamig na bagay ang dumampi sa noo ko.
"What the—"
But I stop myself when I saw Hunt. He is inches from me.
"H'wag kang malikot ako na magbubura." Seryoso niyang sabi sakin. Para akong ewan na nakatitig lang sa makinis niyang mukha.
Hunt jsmmm is taller than me. Maputla ang balat nito, at ang pilik mata nito... Ngayon ko lang napansin na napakaahaba pala niyon. Medyo nakayuko ito saakin dahilan upang ma-expose ang napakatangos niyang ilong.. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya sa noo ko. Pero hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon.
Para akong lumulutang na hindi ko maintindihan! Ayaw ko man itong maramdaman pero tila ikinasasaya ito ng aking kalooban.
Until our gaze met na tila ikinatigil ng aking mundo. Tila napunta ako sa ibang dimensyon sa loob ng ilang segundo na agad ko ring binawi dahil sa kahibangan ko!
Kiera! Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?
"Ayan okay na, baboy ka rin pala minsan no?" Nagulat ako sa pangaasar na sinabi nito kaya authomatic ko naring ipinahid sa mukha nito ang brush na hawak ko.
"Oppps."
Kinabahan ako sa magiging reaksyon niya pero mas nagulat ako ng hawakan na nito ang lahat ng brush.
"D-Dont ever dare—" Pero napatigil ako at napatili dahil sa paghabol nito saakin! Mabilis din akong napatakbo papalayo sa kanya. Dahil sa maitim nitong balak.
At nagtapos ang lahat sa madumi ngunit napakasayang tagpo. Napuno kami ng pintura sa kantawa. At halos ibuhos ko na sa ulo nito ang isang lata ng pintura. Pero imbis na mainis ay tumawa lang ito ng tumawa.
Hindi ko akalaing may ganitong side ang isang Hunt Spark na walang ibang ginawa kung hindi ang sumimangot at hindi magsalita. Kahit papano pala ay may kakulitan din siyang naitatago.
Hindi din naman nagtagal ay nakisali narin ang ibang rulers since tapos na kaming lahat sa gawain namin.
Natapos ang gabi namin ng masaya. At umaasang magiging matagumpay ang plano. Actually, hindi naman talaga kailangan ng ganito kaengrandeng paghahanda para lang humingi ka ng sorry. Knowing Myrttle. Sinisigurado kong kahit simpleng sorry lang ay sapat na sa kanya. Kaya naman kampanteng-kampante na kaming lahat na tatanggapin niya ang sorry ni Blaise.
We are all excited to see Myrttle's reaction dahil nahusgahan din siya ng ibang rulers. Kaya parang isa din ito sa way ni Blaise para makapag sorry kaming lahat. But we didn't expect that this would be the last thing we can do for her.
* * * * *
Alas sais na ng umaga at sa hindi malamang dahilan wala parin si Myrttle sa usapan nila ni Blaise. Nakararamdam ng inis si Blaise kay Myrttle pero isinasantabi niya ito dahil para sa kanya mas importanteng mapatawad siya ni Myrttle.
Magkakahiwalay ang pwesto ng mga rulers batay sa kung saan sila naka assign. Si Linzy at Landon ay nasa lugar kung saan makokontrol nila ang pagkakalaglag ng mga banner.
Si Ash, Agata ay Ethan naman ay may hawak hawak na mga lobo at kulay puti lahat ng mga ito. Samantalang si Hunt at Kiera naman ay nagbabantay ng gate kung saan alam nilang papasok doon si Myrttle.
Tumunog na ang School bell. Isang senyales na pasukan na ng mga studyante. Nabigo ang plano ni Blaise na gawin itong lahat ng walang ibang nakakakita pero iba ang nangyari.
Si Blaise ay kinakabahan lang na naghihintay sa corridor ng Classroom kung saan doon sila magkikita ni Myrttle.
Nanlamig ang binata ng marinig niyang mag ring ang cellphone niya. Senyales na nagsasabing nasa gate na si Myrttle. Agad na lumabas si Blaise at naglabas na ng binocular niya para makita niya ang magiging reaksyon ni Myrttle sa ginawa niya.
Nagtakha siya dahil nakita niyang nilagpasan lang ni Myrttle si Hunt at Kiera.
'What the hell was that?' Sigaw ng isip ni Blaise.
Kahit na nagtatakha siya dito. Tinuloy parin niya ang plano at nag-signal na sa iba na magsimula na.
"Anong nangyari?" Punong-puno ng pagtatakhang tanong ni Kiera kay Hunt. Maging si Hunt ay nagtaka kung bakit kahit tawagin nila si Myrttle ay wala parin itong imik at patuloy lang ang paglalakad na para bang walang nakita.
Sinundan ni Kiera si Myrttle maging si Hunt pero napahinto si Hunt at napatulala kay Myrttle ng kutuban ito.
In the back of Hunt's mind he is cussing himself by what he has done.
Meanwhile, patuloy lang sa paglalakad si Myrttle. Si Landon at Linzy ay nakatago kung saan kitang-kita nila si Myrttle. Ramdam ng dalawang may mali pero itunuloy parin nilang iladlad ang mga banner isa isa.
"Pindutin mo na Landon dali!" Excited na tulak ni Linzy kay Landon. Habang si Landon naman ay excited din na iniladlad ang unang banner.
'Sorry, Sorry for being Rude.'
Napahinto si Myrttle sa paglakad niya ng mabasa niya ito. Lahat ng rulers ay nakatingin sa kanya mula sa malayo. Malakas ang kabog ng kanilang mga dibdib dahil wala silang Idea kung ano na ang sunod niyang magiging reaksyon ni Myrttle.
Sumunod na iniladlad ni Landon at Linzy ang dalawa pang malaking banner.
'Sorry for being stupid.'
'And sorry for all the bad things I've said to you.'
Nagsimula na ang bulung bulungan ng mga studyanteng nakakakita.
"Gosh, It's too sweet!"
"Para ba sakin yan? Wahh! Nakakakilig naman."
"Assumera to, dun ka nga."
"Enebeh... Grabe sino naman kaya si Lucky girl.. Grabe ang effort Oh."
Bulong ng mga studyanteng pumapasok sa University.
Ngunit ang pinaka hihintay nila ay kung anong magiging reaksyon ni Myrttle.
Blaise is nervously watching all the scenes using his binocular.
Pero isang reaksyon ang ikinagulat ng lahat.
Myrttle just continued walking. Na para bang wala siyang nakita. Alam ng rulers na alam ni Myrttle na siya ang pinatutungkulan ng mga nakasulat sa banner pero wala. Ngunit hindi niya lang ito pinansin.
"Anong nangyayari. Bakit hindi niya pinapansin?" Buong pagtatakhang tanong ni Ethan kay Ash at Agata.
"Hindi ko rin alam." Sagot naman ni Agata.
"Lets do this." Napatingin ang dalawa kay Ash. At sumenyas ito na bitawan na nila ang mga lobo.
Si Ash, Agata at Ethan ay nasa rooftop ng Business building at binitawan na nila ang mga lobo. Kasabay nito ang pagladlad pa ng mahabang banner sa taas nito na nagsasabing..
'Sorry for everything, Please hear my apology.'
"God! Rulers yun diba?! Kyahhh!! isa lang ang ibig sabihin nyan!"
"Nagsosorry sila sa isang tao! Omo sino naman siya!"
Nagsilingalinga ang mga studyante at nakita nila si Myrttle. Kaya naman kinutuban na silang para kay Myrttle to.
Kumalat na sa University ang away ng mga rulers. Dahil nakita rin nilang umiiyak na tumakbo si Myrttle palabas ng VIP Section at narinig din nila ang sigawan dito.
"Oh my! MYRLAISE is real! Kyahh!! Si Blaise ang nagsosorry. " Sigaw ng isang studyante.
But Myrttle....
Imbis na dumeretyo siya sa building kung saan nandoon si Blaise. At magpaapekto sa mga sinasabi ng nakapaligid sa kanya. Sa iba lang siya dumeretyo ng lakad. Sa main building ito nagtungo kung saan nandoon ang Office ni Mr. Harrison.
And by this moment everyone knew that there is something wrong with Myrttle. At sa kauna-unahang pagkakataon. Naramdaman ng lahat ang kaba na ngayon lang nila naramdaman. Kabang dulot ng pagkatakot mawalan ng isang kaibigan.
BLAISE HARRISON BLAIRE
Hindi na ako nagatubiling tumakbo matapos kong natulala dahil sa naging reaksyon ni Myrttle.
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Kung inis ba, kung galit ba sa kanya, o kung takot ba na mawala siya.
But whatever it is....
Hindi ako papayag na mabaliwala ang lahat ng ito.
Ayoko, Myrttle please.
We exert too much effort for these. Kitang-kita ko ang pagod ng lahat. Kaya hindi ko hahayaang mabaliwala itong lahat.
Pero napatigil ako when a bunch of student is coming on my way.
"O my god. Si Blaise ba ang may gawa ng lahat ng 'yun? Shocks! Ang sweet!" Dinig kong opinyon ng isang babae.
"Don't tell me para kay Myrttle 'yun? Deym! Sobrang effort para sa isang sorry!" Kinikilig pang sigaw ng isa.
"Tama, dinig ng lahat ang sigawan ng mga rulers kahapon sa VIP section sa canteen. At nagsosorry siya kay Myrttle." Pagconfirm naman ng isa.
Hindi ko lang sila pinapansin at sa tingin ko hindi pa nila ako nakikita.
"Nakatanggap din ako ng text na ang Rulers ang may pakana ng lahat. Kyahhh!! Ang cute nilang mag-effort!"
"Tama ka dyan day! Ang akala ko puro angas lang sila. Marunong din pala silang magpahalaga." Sabi naman ng isang lalake. Lalake?
"But the thing is Blaise! Hindi ko ineexpect na siya ang gagawa ng ganito. Badtrip lang lalo akong nagka crush sa kanya!"
"Pero nakita ko si Myrttle parang wala lang sa kanya. Agh ang intense naman."
Nakayuko lang ako dahil ayokong makita nila ako. Nahihiya ako dahil nakita nila na epic ang ginagawa ko.
Nahihiya ako da...
"Oh.My.god Si Blaise."
Kinabahan ako ng marinig ko iyon. Pero nagtaka ako ng itaas ko ang ulo ko at tumingin sa kanila.
Para silang pintuan na nahati sa gitna. Sapat na para makadaan ako sa hallway.
"Go ahead Papa Blaise. Go for the win!"
"Oo nga kerry boom boom bells mo 'yan! Cheer ka namin!"
"Team MYRLAISE naman kami kaya go!"
I was speechless. Hindi ko inaasahan ang ginagawa nila. Sila na mga ordinaryong studyante na kinaayawan ko ay binibigyan ako ng lakas ng loob ngayon.
"Ang corny mo girl. Pero bagay! MYRLAISE for the win!"
Tulak pa sakin ng mga ito papatakbo sa hallway. Kaya naman hindi ko na sinayang ang pagkakataon. Tumakbo na ako papunta sa main building. Alam kong malayo ito sa business building pero wala na akong pakialam kung mapagod ako. Kailangan kong makausap si Myrttle.
Hindi maganda ang kutob ko.
Hindi ko alam kung bakit bawat takbo ko ramdam na ramdam ko ang panghihina ng tuhod ko sa kaba.
Bakit feeling ko mawawala ka? Bakit feeling ko lalayo ka na? Deym! Ayokong mahuli ang lahat. Ayoko.
Sa wakas ay narating ko rin ang Main Building at hingal na hingal na itinukod sa pader ang isang kamay ko habang ang isa ay nakahawak sa tuhod ko.
Nasa pinto na ako ng office ni Lolo.
I was about to open the door ng may makauna sakin.
Once again I froze when our gaze met. Parang gustong magwala ng puso ko dahil nasa harapan ko na siya ngayon.
"M-Myrttle." Bulong ko. Pero kitang-kita ko kung paano nagbago ang gulat niyang ekspresyon sa isang walang kabuhay-buhay na Myrttle.
Million of questions are forming to my head but I can't say a thing. Parang nakagat ko ang dila ko.
Pero nagulat ako ng lampasan lang ako nito. Na parang hindi ako nakita. And it strikes me to the bone.
But quickly, I grabbed her hand.
"Please, stay."
Hindi ko alam kung bakit ito ang salitang nasabi ko.
Pero parang nadurog ang puso kong maramdaman ang unti-unti nitong paghila ng palad niya mula sa kamay ko.
I wanted to scream her name while seeing her walking away from me. Pero hindi ko ito magawa.
At sa hindi ko malamang dahilan. Nakaramdam ako ng patak ng kung anong bagay sa pisngi ko.
G-Ganun na ba ako ka late para magsorry? Ganun na ba kasama ang tingin niya sakin para hindi niya ako pakinggan?
B-bakit ....
Bakit ang sakit?
Bakit Myrttle masakit na nakikita ka ngayong lumalakad papalayo sakin?
Natalo na ba kita?
Kung ganun, bakit hindi ako masaya?
Dapat masaya ako ngayun dahil finally lumayo ka na.
Ang paglayo mo ang dati ko pa hinihiling na mangyari...
Pero......
Feeling this pain?
And seeing how you make your step away from me?
I just realized one thing.....
Na wala talaga akong kwentang tao. Dahil nagawa ko pang pangarapin ang bagay na 'yun.
Isang bagay na alam kong masasaktan ako.
At iyon ay ang paglayo mo...