Met moeite sleep ik mijzelf naar de laatste les.
Biologie.
Helemaal achterin ga ik zitten, uit het zicht van anderen.
Ik ben het meisje dat niet gezien word.
Het meisje dat niet wilt worden gezien.
Maar, wat ik wil, komt niet in vervulling.
Want het zal altijd hetzelfde blijven.
Maandag, school.
Dinsdag, school.
Woensdag, ziekenhuis.
Donderdag, ziek.
Vrijdag, ziek.
En morgen.
Morgen is het woensdag.