8-22-15
It was another one of those gloomy mornings.
One of which he expected to wake up beside a familiar sleeping form he has grown fondly with, he was ridiculously disappointed.
A sigh after another, he chose to stay, in the warm sheets of the bed. But it wasn't of any help.
He was still freezing. And cold as ice.
--------------------------------------
FLASHBACK
"Mmmm.." She hums as she entered the kitchen. The sight of Daniel's Back turned to her drew a smile across her face.
"You're up early." She retorts.
"Good Morning." He says cheekily before placing a plate of messily cooked eggs in front of her.
She chuckles. "Baby, I know I'm not a great cook... I don't even know how to cook proper eggs...... but you've done so much for me, so I thought I should do something for you......"
Her smile was enough to reassure him. He watched as she smilingly started eating. She brought the spoon to her mouth, it wasn't long until she talked.
"Hmm.... there's something on it, like a special ingredient....... I think I know what it is...."
Confused, he shrugs. He didn't put anything on it, just a pinch of salt here and there.
"Perhaps........ cooked with Love?"
And he just hugged her.
----------------------
"Ah damn." Mahinang reklamo ni Daniel matapos makitang napasama ang shell ng itlog sa kawali.
"Eh, whatever." Soon he was carelessly flipping the egg.
Nakasimangot na inilapag niya ang pinggan sa mesa. At nagsimulang kumain.
"Pwe!" He spits the egg out.
"Tanga Daniel. Nakalimutan mo yung asin!" Isang mahinang sapak ang naibigay niya sa sarili. Nakatungong inilagay niya sa lababo ang plato.
"Hindi 'ko talaga kayang mabuhay ng wala ka, Kath." Naiiling na sabi niya sa sarili.
Because really, all of him was only devoted to that special ingredient- as what she told him. All he knew was to Love her.
And without her, he can't function well.
---------------------------
Asiwa si Daniel mula kanina pa.
"Ma, diba 8:30 ang lapag nila? Ma, 9:15 na. Bakit ang tagal? Kinakabahan na po talaga ako."
Mahinang tinapik siya nito sa balikat. "Nadelay lang iyon, anak."
"Pero ma, bakit naman po sila madedelay? Diba wala namang bagyo o kung ano na---"
"Lam mo, dapat sa iyo ay kumalma muna. Ikaw talagang bata ka, Hindi ka pa ba nasanay? Eh halos taun-taon ay nakakaalis kayo ng bansa a?"
Napahinga nalang siya ng malalim. Oo, kinakain na siya nang antipasyon. Kaunting kaunti nalang ay mababaliw na yata siya.
Ngunit patuloy ang pagtingin niya sa relong parang mas bumabagal sa kada tingin niya.
"Sobrang delay naman nun.... baka nagugutom na si---"
"DJ?" Ang tinig na iyon ang tanging kailangan niyang marinig upang mapanatag na siyang muli.
Parang bumagal ang oras habang patakbo siyang pumunta sa kinapaparoonan nito.
At halos Hindi na siya makahinga pang muli ng mayakap na niya itong tuluyan.
"Kath...." Iyak niya.
"I love you, Daniel 'ko." ..... At lalo lang siyang naluha sa lambing ng boses nito. "Mahal na mahal kita, Ba."
---------------------------
"Ba, wag mo na akong iiwan ha? Ba, please." Pakiusap niya habang Hindi pa rin bumibitaw sa pagkakayakap.
Pauwi na sila. Kanina pa siya nagmamaktol at umiiyak, Hindi niya alam. Bugso lang siguro ng damdamin.
"DJ....." mahinang bulong ni Kathryn sa kanya at pinadaan ang mga daliri nito sa buhok ni Daniel. At pinatong ang kamay nito sa likod ng nobyo.
"Tsk, basa na ang likod ng baby 'ko." Malambing na ani nito. "Yan kasi, pinapagod ang sarili sa pagiyak. Andito na ako o, sa tabi mo..... ano pa bang gusto mo babe?"
"Promise mo sakin na hindi ka na ulit aalis sa tabi ko." Tumawa si Kathryn.
"Pano 'pag kailangan sa work?"
"Sasama ako sa'yo." Bulong niya.
"Ikaw talaga." Natatawang sabi nito.
"Seryoso ako, Ba. Hindi 'ko kayang mabuhay nang wala ka."
"Ang OA mo po, kuya pogi." Tumawa itong muli, "Nabuhay ka po ng ilang taon nang wala ako."
"Wag mo 'ko tawaging kuya," paghihimutok ni Daniel, "Bally nalang, please. Ayokong isiping magkapatid tayo."
"Pero--"
"Please baby. Promise me you won't ever leave. Please." Nanghihinang sabi niya.
"Ano bang nangyayari sayo?" Hinipo nito ang noo niya. At ang leeg. "Bat parang mas lalo kang naging clingy?"
"Bakit mo ba iniiba yung usapan? Ba? Nagbabadya ka bang iwan ako? Bal? Wag ba---" Hinalikan siya nito ng marahan sa labi.
"I won't, mahal. Ever. Hindi 'ko rin naman kayang mabuhay ng wala ka." At sa wakas ay nakahinga na ng maayos si Daniel.
"Baby, pano pala pag magsi-CR ako?"
"Iintayin kita sa labas ng CR." Nakangiting sagot ni Daniel.
And now, he was functioning well again.
Because she's right beside him. Showering him with the special ingredient that was the secret in their relationship. And he does the same.
Everlasting love........ and a promise of Forever.
------------------------
Masyadong masakit sa puso yung mga huli kong update, kaya patweetums muna.
Next one shot na ulit (●'∀｀●)
Feedback? Comment hehehehehehe (walang sapilitan dito mga beh, gusto 'ko lang marinig ang side niyo) SALAMAT BYE MWA (*˘︶˘*).｡.:*♡