"Mom...please don't go... Don't leave me here alone..."
My eyes never seem to stop shedding tears and my heart was racing with it. It felt like someone was gripping and crushing it until it's empty and bloodless...and broken.
"You're not alone, sweetheart...you still have your---"
She stopped in mid-sentence to cough.
I can almost feel her pain. I can almost feel her sufferring just by looking at her colorless face.
She was so beautiful...
Her cheeks never ran out of cheers and her lips never faded smiles and laughter of incandescent happiness.
Nayumi was her name...and I wished she had lived forever.
"They love you...but they have to leave you so soon...y-you know they love you, honey..."
My heart sank.
"I know, Mommy... I don't hate them."
"P-please forgive your father---"
She coughed again, and this time...with her weakest response...
"P-promise me, princess...that you'll find it in your heart to f-forgive him...promise m-me..."
I can't...
Devil may cry but I'll never forgive him.
But in order to give my mother a peaceful rest...
"Yes...I promise, Mommy... I-i promise..."
She made a weak smile but the most comforting smile she had ever shown eversince she was tied in her deathbed.
I'd sell my soul just to see that little smile of hers...
"G-good girl...b-be strong and remember...always...a-always listen to your heart..."
And then she closed her eyes and fell into a sleep-like death...
"RUBY!!!"
Napaigtad ako sa kama. Butil-butil ng pawis ang namuo sa noo ko.
Hindi ko alam kung gaano katagal ako nakatulog pero isa lang ang nasisiguro ko...
I'm being haunted by past memories.
Ramdam ko pa ang masidhing pait na naramdaman ko nang araw na 'yon. Para bang nangyari na kani-kanina lang.
I tried to move on and forget pero bakit ganoon?
Hindi ko kayang kalimutan ang sakit. Pakiramdam ko ay sasabog ang dibdib ko sa sobrang galit at sakit.
Bakit kailangan ko pang mapanaginipan at maalala iyon ngayon?
Bakit?!
"There you are---oh my goodness and a half! You're still undressed!"
Napatingin ako bigla sa orasan sa night table ko. Alas-syete na!
Dove was looking at me intently. Nakatayo na nakapameywang siya sa may bukana ng pinto ng kwarto ko.
"Shit!"
Marahas kong hinawi ang kumot na nakatabing sakin at patakbong pumunta sa banyo para maghilamos. Sunod kong tinakbo ang sa closet ko kung saan abala na si Dove sa paglalalabas ng mga damit na siya rin naman ang naglagay doon.
"Ano bang nangyayari sayo, hija? Kanina ka pa hinahanap nina Twix at Cheese sa baba and God knows kung ilang lalash na ang naghihintay na makausap ko! And you've been hybernating here!" mahabang sermon ni Dove
I breathed deeply.
"I fell asleep...hindi ko namalayan. At malay ko bang nandito ka na pala? Akala ko ba next week ka pa darating?"
Inilabas ni Dove ang isang black-laced, off-shoulder, long-sleeved mini dress. Kaakibat niyon ang hindi matatawarang you-are-going-to-wear-this-tonight na ngiti niya.
"Oh no... I will not squeeze myself into that, Enrico David. Nope! You can't make me." nakahalukipkip na sabi ko.
Gagawin na naman akong model ng baklang 'to.
"Refuse this or I'll send you more..." mariing utos niya sakin in a deep-tone.
Kung ibang tao lang ang pagsasabihan niya non, baka magtatatalon pa sila sa tuwa pero para sakin, isa iyong death threat.
DEATH THREAT.
You know what I mean?
Ibig sabihin, mapapaaga ang buhay ko sa ideyang dadagdagan pa ni Dove ang mga pang-model na mga lingeries, dresses, shoes at kung anu-anong kaek-ekan ang place ko. Magmumukhang fashion botique ang second floor ng Escapade pag nagkataon.
At hindi pwedeng mangyari 'yon. Not to me.
"Sana pinatay mo na lang ako..." kunwaring drama ko sa kanya, with matching kawawa-face pa.
Pinandilatan lang niya ako ng mata at dinuro pa.
"Gusto mo ngayon na eh, sasaksakin kita nitong Jimmy Choos. Bilisan mo at magbihis ka na nga. Aayusan pa kita!"
"Oo na! Heto na nga o, papasok na sa banyo." pagdadabog ko.
Dinig na dinig ko pa ang mahabang litanya ni Dove sa labas habang pinipilit na tanggapin ng sikmura ko na suotin ang damit na pinapasuot niya sakin.
Hapit ang dress na talagang nakakaemphasize ng figure.
Naniningkit ang mga mata kong lumabas ng banyo.
"Perfect!" maarteng bulalas ni Dove.
"Hindi kaya magmukha akong dadalo sa lamay nito?"
Dove rolled his eyes.
"I can't believe na ganyan ang tingin mo sa dresses ko. Sarah la Pierre wanted this dress for herself! She offerred a huge sum for this, almost triple the price pero tumanggi ako!"
"Sarah who?" walang kaide-ideyang tanong ko nang maiupo ako ni Dove at sinimulang ayusin ang buhok ko.
"A very rich French socialite."
"Oh eh...bakit ka tumanggi?" tanong ko ulit habang nakaharap sa salamin.
"Because I don't like her." simpleng sagot niya
Napataas ang kilay ko.
"Ganon? But she liked your creations."
"Basta ayoko siya. Period. Masyadong mayabang. And above all, she's not worth it."
"And I'm worth it?" nagdududang tanong ko.
"Naman! You should feel lucky that you have a friend like me, Ms. Gonzales, because there are too many people out there who are getting drunk in jealousy. Ganon ako kaganda!"
Yeah...kapit-kapit din, mahangin kasi... -__-
Hindi na lang ako nagsalita.
By 7:30, nakaayos na ako. Thanks to my ever supportive friend here, nagmukha akong tao.
Hinayaan lang ni Dove na nakalugay ang natural na alun-alon at mahaba kong buhok, isang manipis na lipstick lang ang ipinahid niya sa mga labi ko.
Walang make-up.
"And that's how I do magic." proud na proud na sambit ni Dove na gaya ko ay nakaharap sa salamin at nakatingin sa reflection ko.
Magic.
Inilapit ko ang mukha ko sa salamin at saka lumayo para makita ang kabuuan ko.
Magic...
It's still me...pero parang ibang tao ang nakikita ko.
Mas maganda, mas sophisticated ang dating, mas babaeng-babae, at mas maganda talaga.
"H-how...?" napapatangang sambit ko habang nakatingin parin sa salamin.
Iniharap ako ni Dove sa kanya and put his hands on my shoulders.
"Maganda ka na, kaya hindi mo na kinailangan ang make-up. All you have to do is smile and believe me, you're worth the dress." nakangiting sabi niya
And then I revealed my most genuine smile.
"Thank you, Dove..."
"You're welcome, dear. Oh siya! Bumaba na tayo at ikaw na lang ang hinihintay sa baba. Naku! Ang mga boyfriends ko!"
Natawa tuloy ako at sinundan ko na si Dove papunta sa hagdanan.
Dinig na dinig ko ang tugtog mula sa baba.
Pagkababa namin ni Dove ay tumambad sakin ang may karamihang mga bisita na may kanya-kanyang mundo.
Sa may sulok ay naka-set ang mga pagkain at sa kabilang dako naman ay ang counter ng drinks. Maraming nakaupo sa couches at nagkwe-kwentuhan, ang ilan naman ay pabuklat-buklat ng books, may ilang nagsasayaw sa saliw ng musika, may ilang nakahawak ng kopita, basta...isang party na hindi ko masiguro kung mild lang ba o wild.
"Ruby!"
Napalingon ako sa may kanan ko dahil sa narinig kong tumawag sakin.
It was Cheese, sitting in the counter at sinosolo ang isang bote ng wine.
She was wearing a grey sexy mini-dress na malamang ay si Dove din ang may pakana.
Lumapit agad ako sa kinaroroonan niya at sinaluhan siya sa pag-inom.
"Good job! This place is great! Congratulations!" bati niya sakin
Hindi ko naman mapigilang mapangiti sa compliment niya.
"Salamat...actually, halos si Twix ang may pakana ng lahat ng 'to. Which reminds me, where is she?"
Cheese shrugged her shoulders.
"King took her home, nagbilin na lang sila na mag-enjoy na lang tayo at hindi mo na kailangang problemahin ang pagliligpit pagkatapos ng party dahil may nagprisinta na raw at siya na ang bahala roon."
Kumunot ang noo ko.
"Sino?"
Kumibit na naman ang balikat ni Cheese.
"I don't know...baka staff niyo rito."
Tumangu-tango na lang ako at sinimsim ang hawak kong kopita ng wine.
"Hi! We can't help but wonder why the two beautiful women like yourselves, aren't fond of the music..." approach ng isang hindi pamilyar na lalaki.
He was tall and rather good-looking. May kasama itong isa pang lalaking nakangiti na sa palagay ko ay nagpapa-cute lang.
"We love to enjoy our privacy and we're not interested to anything or anyone. So if I were you boys, I'd turn around and walk away." sagot ni Cheese sa kanila.
She was smiling pero sa mga hindi nakakakilala kay Cheese hindi nila malalamang gusto na niyang pumatay ng tao na gaya ng mga lalaking kaharap namin ngayon.
Doon naman napalis ang ngiti ng mga lalaki pero agad din namang nakabawi.
"Really? We thought you were open for invitations." sagot ng isang lalaki.
Oh boy...nagsisimula na rin akong mainis dahil nababastusan ako sa pananalita ng mga lalaking 'to.
"I'm engaged." singit ko.
"Hmmm... I don't see any ring."
Tzk.
They seem rather persistent.
"I decide on whether I like to wear it or not."
Ngali-ngali kong damputin ang ice bucket at ibuhos sa ulo ng lalaking kaharap ko.
As expected, very firm pa rin ang composure ni Cheese at hinding-hindi mo kakikitaan ng flaw.
"Yeah...my boyfriend is on his way here so...it would be really bad for you guys if you don't walk away right now." nakangiting sagot ni Cheese
Alam kong kaunting-kaunti na lang matatadyakan na niya ang dalawang to.
"Oh, is that so? Who is he then?" dudang tanong parin ng isa
Tumingin ako kay Cheese. She's trying to invent names.
Nakiisip na rin ako bagaman hindi namin ipinahalata na gumagawa kami ng kwento mapaalis lang sa harapan namin ang dalawa.
"Sweetheart! I've been looking for you..." maya-maya ay may nagsalita mula sa likuran ng kaharap naming mga lalaki.
Dumiretso siya kay Cheese at hinalikan siya sa noo.
"Shit, man...L. Ventura." narinig kong malakas na bulong ng lalaki sa kasama niya.
"Honey, sorry I'm late. I was stuck up in a meeting." biglang sulpot naman ng isa pang pamilyar na tinig.
Oh my Go---!
He went straight to me and then kissed me---on the lips.
"Fuck! The Tyrell! Let's get out of here, pare." dinig na dinig kong natatarantang bulong naman ng isang preskong lalaki sa kasama niya.
"Who are these guys?" narinig kong tanong ng lalaking lumapit kay Cheese na humalik sa noo niya.
Gaya ko ay halatang nagulat rin siya sa naging takbo ng mga pangyayari pero wala na kaming ibang choice kundi sakyan na lang ang pagkakataon.
"W-we were just leaving, man. Have a good night!" agad na sagot ng isang lalaki saka sila tumalikod at bumalik na sa mga kumpulan ng mga bisita.
Tulala parin ako at ni hindi ako nakapag-react agad.
He just kissed me...
How am I supposed to react?!
"And who gave you the right to touch me?!" mariing sabi ni Cheese sa lalaki na sa kalaunan ay mukhang pamilyar din.
Kung hindi ako nagkakamali, siya si Lorenzo Ventura na myembro ng Elite Men Empire na isa sa mga kaibigan ni King.
And this man beside me who just had the pleasure of giving me a quick kiss on the lips ay walang iba kundi si Zeus Venson Tyrell! The man I just spoke to this morning!
"I just saved your life! Don't you think that I should be getting a 'thank-you' instead of a scowl?"
"Whatever. Excuse me." patatapos ni Cheese sa usapan at basta na lang nag-exit. Sumunod naman ang lalaki na napailing habang nakangisi.
"Ruby..."
Doon naman ako napalingon sa lalaking nasa tabi ko.
He smelled of pure masculinity, iyong tipong nakalalasing at nakakawala sa sarili.
Nandoon na naman ang kakaibang kabang namamahay sa dibdib ko. Kung hindi lang tumutugtog ang musika ay baka marinig pa niya ang drumroll ng puso ko.
Shit...
"I'm sorry about earlier. Those guys won't stop pestering you so---"
"Y-yes...I understand. But I don't like it when a man kisses me just like that, especially a man I just met this morning... But thanks anyway..."
For the kiss...
God! I should not give in. Kailangan kong magalit at bumawi sa pagkabigla.
I should act like I didn't like the kiss at all!
"You're welcome. I promise to be more careful the next time I do that..." pilyong ngiting sagot niya sakin
Do what...? The kiss?
Why on earth can't I move on about the kiss?!
Hindi naman ako nakapagsalita agad.
Then he flashed his bright smile and white teeth.
"Can I get you a drink? Atleast for a peace offering."
"No, I'm capable of getting my own drink."
Tatayo na sana ako pero pinigilan niya ako sa braso.
"Please, I insist. I didn't mean to be rude. I just want to make up for what happened."
Kumunot ang noo ko.
Ano bang ginagawa sakin ng lalaking 'to at ni hindi man lang bumabalik sa normal ang heartbeat ko?
"Just one drink...and then I'll get lost if you want me to."
Nagseryoso naman ang mukha niyang tumingin sakin. Iyong tipo ng tingin na nanunuot.
If I could just read his mind and his unpredictable stare.
"S-sige..." tanging sagot ko na lang
Lumiwanag naman ang mukha niya saka ngumiti.
"Thanks... Wait for me here and by the way...you look beautiful tonight..." at tumalikod na siya para kumuha ng maiinom.
His voice sounded so husky but very deep. Hindi ko alam kung pinagti-tripan niya ako pero hindi ko naman siya kakikitaan ng anumang senyales na nagbibiro lang siya.
How could he be so blunt and say things like that so casually and yet hindi naman siya nagmukhang presko gaya ng mga lalaking lumapit sa amin kanina?
How could he be so daring in a manly way?
Am I being seduced?