Felicia's POV
I screwed up. I definitely screwed up.
As of now, hindi ko alam kung paano ko haharapin si Gwyneth at Dwight tungkol sa nangyari.
Naiiyak pa rin ako, dahil sinaktan ko pa yung taong pinagkakatiwalaan ko ng sobrang laki.
"Felicia..." Paglapit ni Setzer saakin bago ako lumingon.
"Hindi lang niya maintindihan yung ginagawa natin, tsaka one loss doesn't make you less of a person. Kaya halika na, bumalik na tayo sa meeting." Pagyaya niya.
"No..." Seryosong sambit ko bago tumayo at tumingin sakanya ng diretso.
"I'm not like you Setzer." Dagdag ko na ikinatuwa niya.
"Anong pinagsasabi mo?" Tanong niya.
"Anong pinagsasabi ko? What I'm saying is that you have already crossed the line! You're not a human who realizes mistakes and understands people's feelings. You're a lunatic who only cares for desires that will destroy people's future, including yours!"
"Tapos ka na? Heh! Sinayang mo yang hininga mo para lang sa sinabi mong walang kwenta. At ano ba yang tinutukoy mo diyan?" Tanong niya na nagtataka.
"I'm leaving this group. And wether you like it or not, ide-demanda ko kayo!"
"Hayop ka!" Sigaw ni Setzer na balak akong sampalin, pero napatingin siya sa gilid niya dahil may humawak sa pulso niya.
"Subukan mong saktan si Felicia, malilintikan ka saakin." Pagbanta ni Gilgamesh sakanya.
"Isa ka pa!" Sigaw niya bago hablutin ang kamay niya kay Gilgamesh.
"Ang kapal talaga ng mukha niyong dalawa! Pumunta kayo dito para traydurin kami?! Mga hayop!"
"Kung hayop man kami sa paningin mo, demonyo ang paningin namin sa taong tulad mo!" Pag real talk ni Gilgamesh.
Nainis na si Setzer sakanya at akmang niyang sasapakin si Gilgamesh, pero umilag agad ito at sinapak niya si Setzer ng sobrang lakas bago mawalan ng malay.
"Kuya!"
"Hoy!" Inis na sambit ni Silver, pero inawat siya ni Kelso at umiling na lang siya.
"Silver! Hindi pa huli ang lahat para sayo! Pag isipan mo ng mabuti yung mga ginagawa mo, para ito sa ikakabuti mo!" Seryosong sambit ni Gilgamesh.
Halatang nanahimik si Silver sa sinabi niya at halatang wala na siyang masabi.
"Hindi kita pipilitin na umalis agad. Hahayaan muna kita pag isipan ito." Dagdag niya bago ako hilain palayo sa psycho group.
Pagkalabas namin, tinignan lang namin ang isa't isa at umupo na lang kami sa bench kung saan walang masyadong tao.
"Sorry Felicia... nadamay pa kita sa gulong ito. Dahil saakin nag away pa kayo ni Gwyneth."
"It's not your fault Gilgamesh." Mahinang sambit ko.
"It was my choice to join you and Kelso. Don't blame yourself dahil wala ka ding kasalanan." Dagdag ko bago ako yumuko.
Ilang sandali lang, yinakap ako ni Gilgamesh sa gilid at di ko na namalayan na umiiyak nanaman ako.
Gwyneth's POV
Ang sakit lang makaramdam ng pag traydor ng sarili kong pinsan saakin. Hindi ko maintindihan kung bakit ganun yung ginagawa niya.
Bakit ba lahat ng mga taong pinagkakatiwalaan ko, sila mismo yung traydor sa buhay ko.
Una si Gilgamesh, ngayon si Felicia?! Si Felicia pa!
P****g inang buhay na to oh!
Sumigaw na lang ako ng sobrang lakas at nagpatuloy sa pag hagulgol dahil ang sakit na. Ang sakit na sarili mong kapamilya ang nagiging traydor.
"You shouldn't isolate yourself too much." Sambit ng pamilyar na boses na ikinalingon ko.
"Diba sinabi ko gusto ko munang mapag isa?" Seryosong sambit ko.
Hindi na lang siya nagsalita at tumayo na lang siya sa gilid ko.
"Alam mo Gwyneth, you have a selfish personality at some point. You keep on isolating yourself kaya you feel like wala kang mapagsabihan na problema." Sagot ni Dwight na ikinalaki ng mata ko.
"Paano mo nalaman yan?" Tanong ko.
"Fergus told me. Nung kukuha ako ng kape sakanya, he told me something about you." Sagot niya.
Etong si Fergus talaga, hindi matahimik ang bunganga minsan.
"He told me you keep on isolating too much when it comes to problems. Kahit kina Tita Naomi at Tito Parker, hindi ka nagsasabi ng problema sakanila. They'll be more worried of you if you isolated yourself too much."
"Dwight..."
"You have a strong personality, I know. But you've been carrying so much burden, you're still lucky that you have parents that cared so much about you. Unlike me, I can't find a father figure." Dagdag niya bago tumulo ang mga luha niya.
"God knows how much pain you've been through Gwyneth, just express it to Him. He'll always listen to your problems."
Matagal na rin akong hindi nakapagdasal sa totoo lang. It's been so long, at mukhang lumalayo na ang loob ko sakanya.
"Can I pray for you Gwyneth?" Tanong niya bago ako tumango at yumakap sakanya.
"Lord, I just wanna pray for Gwyneth right now who might not understand what's going on right now. You know how much pain she's going through now, I lift her up to you o Lord. Cleanse her heart and embrace her with open arms. Amen."
Naiiyak ako. Pero hindi yan yung iyak na ang bigat sa pakiramdam. Halos gumaan ang loob ko.
"Thank you Dwight." Mangiyak iyak na sambit ko at lalo napahigpit ang mga yakap namin.
"Gwyneth." Pagdating ni Valentina na ka room mate ko.
"I need to talk to you... about Felicia." Sambit niya na ikinatango ko.
I don't know kung bakit ako pumayag, pero di bale na.
"Gwyneth, alam kong galit ka kay Felicia at Gilgamesh. Pero let me explain everything you need to know." Dagdag niya.
"Go... I'm all ears." Sambit ko.
"Felicia isn't your enemy. Pati si Gilgamesh, hindi mo din siya kalaban. They're spies that are gathering information sa grupo na sinasamahan nila, which is the psychos. They're secretly helping the yung kalaban ng psychos without letting them know. Which could possibly be their downfall." Pagpaliwanag niya na ikinalaki ng mata ko.
So all this time, I misunderstood them?!
Felicia, sorry. Di ko inisip yang mga sinasabi ko.
"Gwyneth, we need you to help us. You have a strong personality, you can be one of our strategies para ibagsak yung mga kalaban natin. Felicia couldn't do this all alone, kailangan ka niya." Pagpilit niya na ikinabuntong hininga ko.
"Go ahead. If this is the only way to reconcile with her. Do it." Sambit ni Dwight kaya huminga muna ako ng malalim at tumango.
"Sige, sasama ako sainyo."
Annie's POV
"Hoy! Gising!" Paghampas ng guard sa cage na ikinamulat ng mga mata ko.
"Ano ba?! Natutulog pa yung tao diba?!" Singhal ko bago umupo.
"Sakit na nga ng ulo ko, tas dadagdag pa kayo!"
"Wag ka nang mag reklamo diyan!" Sagot niya na ikinairap ko.
Andaming nangyari bago kami nakapunta dito. Bago kami ma kidnap.
Flashback
Mula nung nag camp yung mga kuya namin kasama yung mga jowa nila, gumawa kami ng GC na pwede kaming mag bonding.
Not far from our parents syempre, since most of them ay busy sa work o kaya may moment silang dalawa. Lalo na si Mommy at Daddy na ang sakit sa mata. Joke! Love you both!
So nag chat chat kami sa GC and nag plan kami ng hangout, since nagpaalam kaming lahat sa mga magulang namin, kaya eto. Planado na.
Balak namin pumunta sa isang restaurant na malapit sa bahay ni Daddy, doon na kami nagkita kita ng mga kaibigan ko.
"Oh! Andito ka na pala Annie!" Paglapit ni Ventress.
"Obviously! Nakikita mo ako diba?!"
"Namilosopo pa nga." Natatawang sambit ni Ventress.
"Hi Ventress!"
"Frost!" Sigaw ni Ventress bago niya yakapin si Frost.
"Kumusta yung sugat mo?" Tanong niya bago niya iangat yung t-shirt niya at tinignan yung sugat.
"Mahiya nga kayo! Nasa restaurant tayo! Wala tayo sa strip club!" Pagbara ko.
"Hehe. It's getting better actually. Tsaka yung gamot for the wound, ang bilis mag heal." Sagot ni Frost.
"Whoo! Sakit sa mata!"
"Hi guys!" Pagdating ng magjowa na ang sakit din sa mata.
"Hermes! Kairi! Nice, konti na lang kumpleto na tayo!" Sambit ni Ventress.
"Ah sige! Pasakitan to ng mata ah!"
"Sabihin mo lang kasi na gusto mong makita si Fury!" Pag asar ni Hermes.
"Sabihin mo rin kasi yung mga tinatago niyo ni Kairi saamin! Andami naming nalalaman sainyo ha!" Singhal ko na ikinalaki ng mata ni Kairi.
"Hoy! Ano yan Kairi?!" Tanong ni Fiori na bagong dating. Kasama na din si Yahiko at Fury.
"Ayun! Kumpleto na tayo!" Sigaw ni Ventress at umupo na kami sa pwesto namin.
"Oh, iba tingin mo ngayon Annie!" Pag asar ni Yahiko.
"Miss niya lang kasi si Fury!" Pagsabat ni Kairi.
"HEH! Kahit kailan di ko miss yung mokong na yan!" Pagbara ko.
"Ang sakit mo naman magsalita!" Pagreklamo netong asungot na to.
"Paano naman kita mami-miss kung araw araw ko nakikita yang pagmumukha mo?!" Pagbara ko kay Fury.
"Eh kung nawala ako, doon mo na ako mami-miss?" Tanong niya.
"Wag mo kong dinadaan diyan sa pagbanat mo!" Singhal ko ulit bago umiwas ng tingin.
"Geh, ganyanan ah." Pagreklamo niya ulit.
"Luh! Hoy Annie! Nagtatampo na yang jowa mo!" Pag asar ni Fiori.
"Edi bahala siya magtampo!" Singhal ko ulet.
"Ang bad mo Annie!"
"Kaya nga!"
"Ang taas ng pride mo Annie!"
"Iiyak yan, sige ka!"
"Hindi yan sadboi, wag ka!"
"Eto na! Jusko!" Sigaw ko ulit.
"Ano bang gagawin ko sa asungot na to?!" Tanong ko.
"Libre mo siya. Siya na nga laging nanlilibre sayo eh." Sambit ni Frost.
"Oo nga!"
"Sige na Annie!"
"Libre! Libre! Libre! Libre! Libre!"
"Jusko kayo!" Sambit ko na nakasapo.
Ayan, linibre ko na yang jowa ko, tas yung iba nagbayad na din for the food at nagkwentuhan.
"Hoy Kairi!! Love and Leashes pinapanood niyo ni Hermes?!" Sigaw ko.
"LOVE AND LEASHES?!" Sabay nilang sambit.
"Sira ulo tong Kairi na to ah!" Pag asar ni Fiori.
"Baka may mangyari agad sainyo ni Hermes niyan!" Dagdag ni Frost.
"Eto naman! Movie lang to!" Natatawang sambit ni Kairi.
"Baka kung ano pang pumasok sa utak mo Kairi!" Pag asar din ni Ventress.
"Babatukan talaga kita pag may nangyari agad sainyo!" Singhal ko na ikinatuwa naming lahat.
"Ano ba naman kayo! Alam namin ginagawa namin! Kaya relax lang!" Sambit ni Hermes.
"Ewan ko sainyo!" Pagbara ni Fiori bago kami nagpatuloy sa kinakain namin.
After namin kumain, lumabas na kami para umuwi, pero may van na tumigil sa harapan namin at may mga lalaking sumugod saamin at kinuha kami.
"Hoy! Sino kayo?!"
"Anong kailangan niyo saamin?!"
Ilan saamin, lumaban, pero masyado silang madami at nagawan pa nilang sapakin ang isa sa mga lalaki habang kaming mga babae ay tinatakpan ng panyo na may pampatulog kaya nawalan kami ng malay.
End of flashback
Ganito yung nangyari at na kidnap kaming lahat.
"O eto! Pagkain mo!" Pagbato ng lalaki ng sandwich saakin bago ko kunin.
Inamoy ko muna yung sandwich at walang hiya! Ang moldy pa nung cheese at sira na itong lettuce!
"Ano ba naman yan?! Papakainin mo na nga ako, sira naman yang tinapay niyo!" Sigaw ko sakanya.
"Ang dami mong reklamo! Pasalamat ka na lang may pagkain ka!" Sigaw ng lalaki saakin.
"O eto! Isaksak mo na lang sa baga mo para mabusog kang bwisit ka!" Pag sungkit ko ng leeg niya kasabay ng pagsubsob ng bulok na sandwich sa bunganga niya.
"HOY! ANO BA?!" Sigaw niya kasabay ng paghampas ng cage kaya umawat ako.
"Manahimik kang babae ka ah! Hindi ako natutuwa sayo!"
"Sa tingin mo ba matutuwa din ako sa katarantaduhan niyo?! Kapal ng mga mukha niyo no?!" Pagbara ko ulit.
"Manahimik ka!"
"Bakit?! Naiingayan ka ba saakin?! Magsawa ka! Maririnig mo itong boses kong hanggang sa marindi ka! Kaya magsawa ka!"
"Ikaw?! Ayaw mo talagang tumahimik ano?!" Inis na sambit niya bago ako ipalabas sa cage at kwinelyuhan ako.
"Ano?! Sasaktan mo ako?! Sige! Gawin mo! Tignan natin kung hanggang saan yang lakas mo!" Paghamon ko.
Sasapakin na sana ako ng lalaking yan, pero naunahan ko agad siya ng sampal kaya tumahimik na lang siya.
"Ano?! Mas gusto mo ba ako sa labas o sa loob?!" Tanong ko na nakataas ang kilay.
"Pasok!" Utos niya.
"O! Madali naman akong kausap!" Inis na sambit ko bago ako pumasok sa cage ko at sinara ito.
"Wag mo akong guguluhin ha!" Pagbanta ko bago pumikit.
Kainis yang gising ko ha!